BOOK II: Officially Married To My Bias

CHP17: Seoul

"I don't see anything, I did nothing. Because for me, you're still pure like the first time I saw you." - L.JOE

--
/KAI/

"Hmmm."

Nagising ako dahil sa mga munting halik na nararamdaman ko sa aking labi. Pagmulat ng aking mata, nakita ko si Dasuri na nakangiti habang nakapwesto sa ibabaw ko. Tanging isang kumot na puti lamang ang nakatakip sa mga hubad naming katawan.

Nag-inat pa ko bahagya bago ngumiti rin dito, "Ang sarap gumising sa umaga kung mga labi mo lagi ang gigising sa'kin." Pahayag ko.

"Nawili ka naman. Ngayon lang 'to 'no. Bleh," nagawa pa ko nitong dilaan para mangasar.

"Bakit naman? Hindi ka ba nag-enjoy sa ginawa natin kagabi?" kitang-kita ko kung paano mamula ang pisngi nito matapos ang sinabi ko. Lalo tuloy akong ginanahang asarin sya.

"Gusto mo..." I change our position. I went on her top. Hindi naman nya inaasahan ang ginawa kong pagkilos. "Yah," bulalas pa nito.

Hindi ko sya pinansin at ipinagpatuloy ang aking pagsasalita, "Ulitin natin? I will give you a recap, para naman maalala mo kung paano mo paulit-ulit na tinawag ang pangalan ko." ngumiti ako dito nang nakakaloko. Dahilan para mamula ang magkabilang pisngi nito. Hindi ko naman napigilang mabighani sa taglay nyang kagandahan.

Every time I saw her, lalo syang gumaganda sa paningin ko.

"Yah! Tumigil ka na nga." Sabay hampas nito sa balikat ko.

"Bakit? Ayaw mo ba?" inilapit ko ang mukha ko sa leeg nya at saka mahinang kinagat ito. It makes her moan. "Ahhh,"

Hindi pa ko natapos 'don. Hinagilap ko naman ang mga labi nya matapos kong mag-iwan ng munting marka sa leeg nya. Kasabay nito ang paggalaw ng kamay ko patungo sa iba't-ibang parte ng kanyang katawan.

"I'm hungry wifey, can I eat you?" bulong ko rito habang pinupupog sya ng halik. Balak ko pa sanang palalimin ang ginagawa kong paghalik sa kanya kung hindi lang tumunog 'yung cellphone sa gilid namin.

I tried to ignore it pero si Dasuri na mismo ang gumawa ng paraan para patigilin ako. "Uhh. H-Hubby, wait." sabay putol sa paghahalikan namin.

"What?!" I groaned.

"Yung phone tumutunog. Wala ka bang balak na sagutin 'yon?" I rolled my eyes for an answer. "Wag mo syang pansinin." Then kiss her again.

Sa pangalawang pagkakataon, itinulak ulit ako ni Dasuri ng bahagya para mailayo ko sa kanya. "Kung ayaw mo, ako na lang sasagot. Baka kasi importante." Pahayag pa nito. Wala na tuloy akong nagawa kundi abutin 'yung phone sa gilid at kausapin ang istorbong tumatawag.

"Who's this?" medyo naiinis kong wika. Bigla namang nawala ang inis ko nang mabosesan yung tumatawag. Umalis ako sa ibabaw ni Dasuri at nahiga sa tabi nya.

Ginawa ko 'yon para mas maintindihan ng maigi ang sinasabi ng kausap ko. "Naiintindihan ko. Pasensya kana kung pati ikaw nadamay sa kalokohan ng mga magulang namin. Don't worry babalik na kami ng Seoul as soon as possible."

Ibinaba ko na 'yung telepono at nilingon si Dasuri. Sakto namang nakatitig na sya sa'kin at halatang may gustong itanong, "Tama ba 'yung pagkakarinig ko. Babalik na tayo ng Seoul?"

Pinagmasdan ko pa sya sandali bago nagbuntong-hininga. "Ayoko mang sabihin but yeah, we're going home."

--
/DASURI/

Matapos ang ilang oras na byahe, nalaman ko na ang mga parents pala namin ni Kai ang may pakana ng lahat. Mula sa pangingidnap hanggang sa pagkakaroon namin ni Kai ng instant honeymoon. Ginawa daw nila 'yon para magkaroon kami ng oras para sa isa't-isa. At syempre, para bumuo ng bata. Hahaha.