Σε αγαπώ πέρα από το χρόνο

Επιφώτιση

Αυτή χαμογελάει ηρέμα, ενώ εφώ δεν μπορώ σχεδόν να αναπνεύσω από το σοκ. Η Τζούλι Ρόμπερτς ήταν η προηγούμενη ανιχνεύτρια που πυρπόλησε το σπίτι της μαζί με την οικογενειά της και αυτήν μέσα. Τώρα όμως, στέκεται ολοζώντανη μπροστά μου!

-Δεν μπορεί!Εσύ είσαι νεκρή εδώ και χρόνια, αναφωνώ.

Κουνάει αρνητικά το κεφάλι της και σοβαρεύει.

-Δεν ήμουν ποτέ. Πρέπει να με πιστέψεις. Μόνο εγώ μπορώ να σε βοηθήσω για να μην καταλήξεις σαν κι εμένα, μου λέει.

Επιλέγω να την πιστέψω και να την ακούσω. Άλλωστε για κάποιο λόγο θα ήρθα εδώ.

-Δεν ξέρω τι να κάνω, αποκρίνομαι.

-Φυσικά και ξέρεις. Το έχεις μέσα σου. Ούτε πριν ήξερες να το πεις αλλά το ένστικτό σου μου έδειξε τι ήθελες να μάθεις και σε μετέφερα στο παρελθόν.

Γουρλώνω τα μάτια έκπληκτη.

-Εσύ ήσουν η φωνή;! Αναφωνώ.

Κατανεύει σοβαρή.

-Γνώριζες τι ήθελες. Απλώς έπρεπε... να σε σπρώξω λίγο,λέει.

Εκείνη τη στιγμή ακούγεται ένας δυνατόα θόρυβος σαν σεισμός και ταρακουνηθήκαμε.

-Τι συμβαίνει; Ρωτάω ανήσυχη.

-Τα καταστρέφουν όλα, αυτό συμβαίνει. Πρέπει να με ακούσεις Άντρεα, δεν έχουμε χρόνο. Πρέπει να αφεθείς, λέει.

Την πλησιάζω και αυτή απομακρύνεται.

-Δεν καταλαβαίνω, λέω μπερδεμένη.

-Ο Φοίνικας. Καταστρέφεται και μαζί του κι εγώ. Εσύ όμως πρέπει να ανκαλύψεις το μυστικό. Τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου.

Γίνεται ακόμη ένας σεισμός και βλέπω τρομαγμένη το δέρμα της Τζούλι να ξεφλουδίζει!

-Περίμενε! Έλα μαζί μου. Θ σε σώσω, αναφωνώ.

Αυτή κουνάει αρνητικά το κεφάλι.

-Όχι, καλή μου. Τελείωσε ο χρόνος μου. Έσυ τώρα πρέπει να αποκαλύψεις το φως σου, τη δύναμή σου.

-Μα αν το κάνω θα πεθάνω, απαντάω.

Η Τζούλι χαμογελάει καθώς ξεφλουδίζεται κι άλλο. Ωστόσο λάμπει σαν αστέρι.

-Δεν θα πεθάνεις. Θα βρεις τον αλήθινό σου εαυτό. Μην ακούς τι λένε. Έτσι νόμιζα κι εγώ αλλά η λάμψη μας είναι η λύτρωσή μας.

Ο σεισμός μεγαλώνει και βγάζω μία κραυγή. Αρχίζω να ξεθωριάζω κι εγώ. Καταλαβαίνω πως είναι η ώρα να επιστρέψω αλλά πρέπει να σώσω και την Τζούλι.

-Φύγε Άντρεα. Τώρα συνειδητοποιώ πως ό,τι έκανα ήταν για να λάμψεις εσύ. Είσαι ο σωτήρας όλων, φώναζε η Τζούλι καθώς εξαφανιζόταν. Σώσε τον κόσμο, λάμψε.

Και πριν το καταλάβω τυφλλωθηκα από ένα δυνατό φως και βρέθηκα στην αγκαλιά του Νίκολας.

-Άντρεα, γύρισες, αναφωνεί και με τυλίγει στην αγκαλιά του.

Μου έλειψε τόσο η ζεστασιά που αναδίδει. Το πως το σώμα του εφαρμόζει με το δικό μου.

-Νίκολας, συνάντησα τη Τζούλι Ρόμπερτς, την προηγούμενη ανιχνεύτρια. Είναι ζωντανή...δηλαδή ήταν, μιλάω ασταμάτητα.

Ανασηκώνει έκπληκτος τα φρύδια.

-Πως;! Μα τι έγινε; Ρωτάει.

-Ήταν ζωντανή όλα αυτά τα χρόνια. Μου έδειξε αυτό που ήθελα να μάθω περισσότερο. Μου έδειξε....το παρελθόν σου.

Το τελευταίο το ψιθυρίζω βλέποντας τον να σκοτεινιάζει.

-Είδες...εμένα;

-Έπρεπε να μάθω. Δεν είχα άλλη επιλογή, λέω και καταβάζω το κεφάλι.

Αυτός, όμως το σηκώνει με το χέρι του και με κοιτάει στα μάτια.

-Συγχώρεσε με που ήμουν τόσο δειλός για να σου τα πω εγώ.

Χαμογελάω ελαφρά και τον φιλάω. Τα χείλη του είναι απαλά και νιώθω το πόσο ανησύχησε για εμένα.

Ύστερα ακούγεται ένας δυνατός ήχος στη πόρτα.

-Μας βρήκανε! Αναφωνεί ο Νίκολας καθώς σηκώνεται και βγάζει το σπαθί του.

-Μπορούμε να τους νικήσουμε. Η Τζούλι είπε πως πρέπει να αφεθώ, να λάμψω. Έτσι θα αποκαλύψω το μυστικό που έλεγε και ο κύριος Φίλιπς, λέω ενώ ο ήχος στη πόρτα δυναμώνει.

Ο Νίκολας με κοιτάει ανήσυχος.

-Άντρεα θα πεθάνεις αν λάμψεις.

-Όχι δεν θα πάθω τίποτα. Θα ελευθερωθώ. Όλα αυτά που λένε είναι λάθος. Απλώς εμπιστεύσου με, λέω καθψς η πόρτα σπάει και ένα τσούρμο πνευμάτων βουτάει στον χώρο.

Νέο... αργοπορημένο κεφάλαιο!!! Οι υποχρεώσεις είναι πραγματικά πολλές, παιδιά:(

Αν σας άρεσε βάλτε αστεράκι και σχόλιο.

Σχολιάστε βασικά γιατί θέλω να ξέρω τη γνώμη σας!!!♡♡♡