ESARET

47. Bölüm Kızıl Boşluk

46. Bölüm Hashtag #büyüyübozma Best of;

Zeyneb999
@mryhnkr

@badiseba

@turunçgill

@Kartalice77

@zehraltunkpr
İnstagramdan

@nurarzu

Elinize emeğinize sağlık arkadaşlar. Takipteyim. Hepsini tek tek okuyorum. Çok çok teşekkür ederim.

Bu bölüm Hashtag #karkızılı

Galiba ters köşe bir bölüm oldu. İçerikli artı sizlerin istediği #HanKer bol bol yazıldı. Bakalım beğenecek misiniz💜

Bölümleri erken attığımın farkında mısınız ☺️ Sizler için bekletmiyorum. Kahveler hazır mı? Sade kahvelerimiz elimizde müziğimizi açalım ve Esaret 47. bölüme geçelim. Hadi arkadaşlar bölüm  sizlerin. Keyifli okumalar 🌷☕️😘

#HanKerForever

Hande elini sımsıkı tutan Kerem'e bakarken onun da dönmesiyle gözleri buluştu. İkisi de tedirgindi. Garip, değişik duygularla boğuşurken, gözleri Jülide'nin garip bakışıyla buluştu.

Nefret?
Kin?
Öfke?
Hepsi?

Hepsinin karışımı değişik bir ifade vardı gözlerinde. Sonra o gözler birbirini tutan elleri buldu. Sakinleşmeye çalıştığı her halinden belliydi. Ayrıca alnı da morarmıştı.

"Merhaba Jülide. Nasılsın?"

İlk konuşmayı yapmasa ortam değişmeyecekti. Jülide içten bir gülümsemeyle yutkunup Hande'ye baktı.

"Çok iyiyim tatlım sen nasılsın?"

"Aynen senin gibi. Çok iyiyim. Ama sen çok iyi değil gibisin. Gerçi yalnız kaldın. Akşama kadar sıkılmışsındır."

Jülide bozuk ifadesini saklayarak küçük bir kahkaha attı.

"Yok tatlım. Sıkılmadım. Olumsuz şeyler oldu. Üst üste olunca ondan öyle görünüyorumdur."

Jülide, konuşmadan sıkıldığını belli eden bir ifade takınarak Kerem'e baktı.

"Kerem aşk olsun. Hiç sormuyorsun. Günün nasıl geçti, iyi misin demiyorsun. Ben senin için geldim. Hiç misafirperver değilsin."

Hande hayretle kaşlarını kaldırıp bakarken Jülide'nin kendine bakışına da şimdi anlam veriyordu.

Kerem ciddi ifadesini hiç bozmadan Jülide'ye soğuk bir bakış attı.

"Anlattın ya. Sormama gerek yok. Bir de sormayacağımı bilecek kadar beni tanıyorsun. Neyse biz çok yorgunuz. Odamıza çıkmamız lazım."

Kerem'in dövmekten beter cevabına Jülide ağlamaklı gözlerle bakarken kendini hemen toparladı. Gülümsemeye çalışıp saçlarını düzeltti. İki arada kalmış gibiydi. Çünkü Hande ona pis bir gülümsemeyle bakıyordu.

"Tamam. Ama çabuk gelin. Sana kendi ellerimle o çok sevdiğin kurabiyelerden yaptım."

Kerem tam giderken duyduğu söze belli belirsiz gülümseyip Jülide'ye döndü.