Xav's POV
Mabilis kong nilapitan ang walang kamalay-malay na Jungkook.
Shit talaga.
This is the first time I panicked like this, walang ibang pumapasok sa isip ko ngayon kung hindi si Jungkook. Nasa panganib si Jungkook.
Ugh Xabrina so stupid! Bakit hindi mo man lang inisip na pwede ka nilang sundan?
"Hoy Jungkook, gumising ka dyan. Huwag kang matutulog," Mabilis kong kinuha ang scarf ko at itinali ito sa tagiliran niya, ang dami nang dugo ang lumabas sa katawan niya and that's not good for pete's sake.
"Jungkook!" Nakaramdam ako nang mga yabag sa likod ko, at kasabay nito ang pagdating ni Jimin at Taehyung sa harapan ko.
Hindi ako mapakali. Hindi ko na rin maramdaman ang mga kamay at paa ko, pakiramdam ko buong katawan ko ngayon ay nangangatog.
Seeing Jungkook like this, it tears me apart. Hindi naman dapat ito mangyayari.
Ang tanga tanga nang ilong na ito, bakit mo kasi ako sinundan.
"Shit shit. Xav, kumalma ka. Hyung! Dalhin niyo si Jungkook sa hospital!" Pakiramdam ko lahat ng dugo sa katawan ko'y napunta sa ulo nang marinig ko ang sinabi ni Jimin.
"Wag! Wag sa hospital, mga artista kayo. Lulupungan kayo ng media."
Nakita ko sa gilid ng mata ko ang pagtango ni Taehyung kay Jimin, nakita ko rin na dumating sina Hoseok at inilalayan si Jungkook papunta sa loob ng dorm.
Anong sasabihin ko? This is a mess. Yoongi's out, no one's here to cover me up.
No Xav, think. Simple lang 'to, masosolusyonan mo 'to agad. Be positive.
Inalalayan akong makatayo ni Jimin, but my knees were too weak to stand and I'm feeling physically and emotionally tired already.
Hindi ko na namalayan pa ang mga susunod na nangyari. I fell and everything went black, I heard someone scream.
Jimin's POV
Nahulog sa mga kamay ko si Xav. Ano bang nangyari? Last thing I knew, nag-walk out silang dalawa ni Yoongi at sinundan ni Jungkook si Xav. Bakit may ganito na?
Binuhat ko si Xav, by the look at her face, kitang-kita mo ang pagod sakanya. She seems innocent, how can she be like that?
Dinala ko si Xav sa kwarto niya at madali ko rin naman siyang hiniga doon at kinumutan. She's a girl, baka magkaroon pa siya ng trauma sa mga nangyari. She should take a rest.
Dali akong lumabas sa kwarto niya at nakita ang mga medics doon, nakita ko na rin si Yoongi na nagkaroon na nang malay. Hindi rin naman ganoon kalaki ang natamo niyang sugat, hindi katulad nang kay Jungkook, "Anong nangyari?"
"Robbers." Maikling tugon ni Yoongi, "Saw them trying to enter the house—"
"Kaya ka ba lumaban? Didn't you realize that it was dangerous for you to do that?" Nag-aalalang sabi naman ni Namjoon hyung sakanya, "So what do you expect me to do? Just stand there and let them rob our house? Hindi ko hahayaang mangyari 'yon, you know I can't."
"So just bait yourself, ganon ba? You're an artist Min Yoongi for heaven's sake! Not some sort of a ninja or whatsoever to fight those kind of people. Pwede bang itatak mo yan sa kokote mo?"
Nakita ko namang napaangat ang gilid ng labi ni Suga hyung. Kahit kailan talaga, napaka-tigas ng ulo niya. Ito ang unang beses na nangyari ito, may punto naman siya pero tama si Namjoon hyung, dapat hindi na lang niya pinatulan kesa sa mapahamak siya—which is napahamak nga siya—silang dalawa pala.
