39ο κεφαλαιο

1.2K 179 80
                                    

Jessie

Του εχω θυμωσει παρα πολυ. Ηταν ο κολλητος του και δεν επρεπε να το κανει. Κανονικα δεν θα του μιλουσα και θα κοπανουσα τα παντα, αλλα πρεπει να συγκρατηθω, να δειξω πως ειμαι λιγακι με το μερος του. Μπαινουμε ξανα μεσα στο σπιτι και εκεινος ειναι ακομα με το εσωρουχο. Προσπαθω να μην κοιταξω εκει περα, αλλα ολως περιεργως πιανω τον εαυτο μου να κοιταζει εκει.
"Λοιπον, ειχα δυσκολη μερα, θελεις λοιπον να σου μαθω να φτιαχνεις αυτα τα μακαρονια,"Με ρωταει και του γνεφω χωρις να πω κατι αλλο.
Πιανει την κατσαρολα και βαζει μερα νερο.
"Επειτα βαζουμε λιγο αλατι και περιμενουμε να κοχλασει. Μα καλα, πως γινεται να μην ξερεις να κανεις μακαρονια; Ακομα και τα μωρα μπορουν να το κανουν αυτο!" Μου λεει και ντρεπομαι λιγακι αυτην την στιγμη. Βασικα,τα εκανε ολα η μητερα μου και εγω δεν ασχολειωμουν με την μαγειρικη. Αυτην η αναμνηση μου εφερε στο μυαλο την μητερα μου και τον Tyler και τωρα πιαθα πρεπει να θρυνω και τριτο ατομο, τον Niall. Για την Lydia δεν δινω δεκαρα. Εκεινη εφταιγε.
"Jessie, εισαι καλα αγαπη μου, κλαις."Μου λεει και μου σκουπιζει με το χερι του τα δακρυα που δεν ειχα καταλαβει πως ετρεχαν. Οταν θελει ειναι συναισθηματικος.

"Τιποτα, απλα θυμηθηκα κατι απο το παρελθον μου." Του λεω και εκεινος με κοιταζει αποδοκιμαστικα.

"Ελα τωρα! Μια χαρα περνας εδω περα,μαζι μου, να σου δειχνω να φτιαχνεις μακαρονια. Ισως μπορεσουμε αμα καλυφτουμε καλα να παμε μια βολτα στο κεντρο. Αρκει να μην μου το σκασεις, ενταξει;"Μου λεει και ενα χαμογελο σχηματιζεται στα χειλη μου. Λατρευα να πηγαινω στο κεντρο παλιοτερα. Ισως να ειναι μια ευκαιρια να φυγω; Πολυ πιθανο.

"Καλα περναω καποιες φορες. Και οχι δεν θα κανω τιποτα, το υποσχομαι." Του λεω και του χαμογελαω.

"Αυτο ειναι το κοριτσι μου!" Μου λεει και μου δινει ενα φιλι στο μαγουλο.

"Λοιπον, τωρα τα στραγγιζουμε." Πηγαινω και του φερνω το στραγγιστιρι. Ανετα τον χτυπουσα με αυτο στο κεφαλι. Βαζει τα μακαρονια εκει και τωρα μου φαινονται πως ειναι ετοιμα.

"Καθισε και θα ετοιμασω τα αλλα εγω." Μου λεει και καθομαι στην ασπρη τραπεζαρια. Τι θεμα εχει με το ασπρο; Το κατω σπιτι ειναι ολο ασπρο;

"Harry, σου αρεσει το ασπρο;"Τον ρωταω καθως βαζει το φαγητο μας σε πιατα. Εκεινος καθετε απεναντι μου και μου δινει το φαγητο μου.

"Καλη ορεξη και απλα μου φαινεται πως ειναι ενα χρωμα που κρυβει πολλα απο πισω του." Μου απανταει και εγω τον κοιταζω παραξενα. Δεν ξερει τι λεει. Δεν βγαζει καν νοημα. Βαζω μια μπουκια στο στομα μου και απολαμβανω το φαγητο μου. Το ιδιο κανει και εκεινος.

SchizophrenicWhere stories live. Discover now