Depression

Deel 24

Het was donker voor ik eenmaal thuis was. Uren had ik in mijn auto rondjes gereden door de stad om mezelf tot rust te krijgen.

Ergens hoopte ik dat mijn vader een nieuwe vrouw had met mogelijk nog een nieuw kind. Hij zou gelukkig zijn en een goede vader voor zijn nieuwe kind. Ik zou weten dat hij dan eindelijk zijn leven op een rijtje had, maar dat was niet.

Hij was de man uit mijn herinneringen en dat bracht gemengde gevoelens op. Het luchtte op om te zien dat hij geen nieuwe trouwring om zijn vinger had of een foto van hem en een ander kind op de muur want ik weet dat dat mij ook pijn zou doen. Hij zou dan een nieuwe start gemaakt hebben zonder ons, en ondanks dat ons niet meer bestond, zou het pijn doen. Hij zou dan tegen een ander kind geweldig zijn terwijl ik zelf ook nog in het verleden zwem.

Ik kan hem niet kwalijk nemen dat hij niet is verder gegaan met zijn leven want ik denk zelf ook nog ieder uur van de dag nog een keer terug aan het verleden. Ik heb een ander leven gekregen maar ik leef nog steeds deels in mijn oude leven.

Ik ging naar mijn vader voor antwoorden. Om antwoorden te krijgen en mijn verleden af te kunnen sluiten maar het liet me zien dat ik niet de enige was die nog in het verleden leefde.

De foto van mij als kind bleef op mijn netvlies hangen, want ook al was hij een vreselijk slechte vader, hij hield wel van me anders hing hij geen foto van me op bij zijn werk. Als hij me zou haten zou de foto namelijk op een dartbord hangen, maar het hing daar, alsof hij... trots was op me. Ook al wilde hij nooit dat ik dit meisje werd, was hij nu trots op me.

Ik werd gestoord uit mijn gedachten door de stemmen die uit mijn keuken kwamen. Verbaasd liep ik naar de keuken waar Lloyd en Shawn eten stonden te maken.

"Daar ben je eindelijk" Ik zette mijn tas op het aanrecht. "Hoe komen jullie binnen?" "Emily liet ons binnen" Ik opende mijn mond maar sloot hem weer wijs.

"Waar was je, je was voor ons weg uit de studio en nu pas thuis?" Vroeg Shawn. "Ben je mijn moeder?" Hij trok zijn wenkbrauw op. "Je weet heel goed dat ik niet je moeder ben en dat ik dit alleen vraag omdat ik het beste met je voor heb"

Ik zuchtte en ging op het aanrecht zitten. "Ik was in West LA" "Als in de buurt waar je bent opgegroeid?" Ik knikte.

Lloyd keek van mij naar Shawn. "Wat moest je daar nou weer?"

"Ik... Ik heb mijn vader bezocht"  Verbaasd keken de jongens me aan . Beiden wisten duidelijk niet goed wat ze moesten zeggen. "Je vader?" Vroeg Shawn uiteindelijk.

"Ja..." Ik staarde lang voor me uit. "En?" Vroeg Lloyd uiteindelijk. "Hij is hetzelfde als hij was... nee dat is niet waar... hij houdt van me denk ik. Hij zei dat hij trots was, maar ik weet niet wat ik moet geloven aangezien hij nog steeds een donkaard is en zijn leven nog steeds niet heeft verbeterd."

"Waarom ging je naar hem toe?" "Ik wilde antwoorden, maar voor die antwoorden kwamen alleen maar nieuwe vragen"

"En nu?" Vroeg Lloyd. "Ik heb werkelijk geen idee. Ik laat het even voor het is en ik heb het er eerlijk gezegd ook liever even niet meer over"

Shawn knikte. "Oké, Lloyd en ik zijn pannenkoeken aan het maken dus jij mag daar gaan zitten tot wij onze heerlijke lekkernij op tafel zetten" Ik trok mijn wenkbrauwen op.

"Nee Kinzly, niet die viezigheid, dat hou je maar voor je tot jullie twee een keer alleen zijn" Riep Shawn. Ik lachte hard en keek naar Lloyd die lachend zijn hoofd schudde.

"Ik vraag me nu echt af wat ik hier doe" Shawn schudde gefrustreerd zijn hoofd. "Moet je maar iemand gaan daten, dan heb je daar geen last meer van" Zei Lloyd. Shawn keek lang naar Lloyd voor hij geschrokken op zijn horloge keek. "Ik heb een date! Over een kwartier! Ik was het helemaal vergeten omdat Kinzly zo laat was" Hij liet de spatel in de kom met beslag vallen en veegde zijn handen aan Lloyd zijn shirt af.  "Ik moet ervandoor."

Hij rende snel de deur uit. "Wacht! Ik ben met jou meegereden!" Ik lachte. "Ik breng je straks wel naar huis" Hij knikte en gooide wat beslag in de pan. "Meer pannenkoeken voor ons dan" Ik lachte.

"Dat wordt echt veel te veel" Lloyd schudde zijn hoofd. "Ik ga je gewoon vetmesten" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ga JOU vetmesten" Lloyd trok zijn wenkbrauw op "Dat wil ik dan nog wel eens zien"