The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 9

"Ποιο είναι το σχέδιο;" η Ερμιόνη ρωτάει με την αποφασιστικότητα γραμμένη σε όλο το μήκος του προσώπου της.

Ένα χαμόγελο τρεμόπαιξε στα χείλη του Ντράκο. "Πρώτα πρέπει να καλέσουμε τους υπόλοιπους". "Τους υπόλοιπους;" το ερωτηματικό βλέμμα της Ερμιόνης επεξεργάστηκε ερευνητικά τους ομιλητές της. Τα μάτια της έπεσαν πάνω στον Ντράκο αλλά η απάντηση ήρθε από αλλού. "Το μυστικό τάγμα" πέρασε τα χέρια του από τα μαύρα του μαλλιά. Τα γκρί του μάτια έλαμπαν. Αναγνώρισαν την δυσπιστία στο πρόσωπό της. "Πριν την δολοφονία του Βόλντεμορτ δημιουργήθηκε μια ομάδα ατόμων ώστε να δρούμε μυστικά εναντίον του, γνωστή και ως το δεύτερο Τάγμα του Φοίνικα". Παύση. Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Ένας πόνος πέρασε από το βλέμμα του Τζέιμς αλλά αμέσως χάθηκε. "Μέτα όμως από...." συνέχισε ο Σείριους " τέλος πάντων ότι έγινε, διαλύθηκε το τάγμα αυτό. Από τις στάχτες του όμως και από επίλεκτους που δεν ακολούθησαν τον Χάρι, δημιουργήθηκε το 'Μυστικό Τάγμα'. Είναι σπάνιες οι συναντήσεις μας ώστε να μην γίνει αντιληπτό ποιοι είναι μέρος του". Παύση. "Είναι σημαντικό να καταλάβεις ότι δεν ζούμε απλά με την απειλή του Σκοτεινού Άρχοντα. Αλλά ζούμε κάτω από την αρχηγεία του. Δεν υπάρχει Κυβέρνηση στο κόσμο μας Ερμιόνη. Δεν έχουμε δημοκρατία εδώ και κάμποσα χρόνια, αλλά...... δικτατορία".

Ο Τζέιμς απέσυρε το βλέμμα από  τους συνομιλητές τους λες και το πάτωμα έλεγε κάτι πιο σημαντικό. Η Ερμιόνη κατάλαβε πως πρέπει να νιώθει ξέροντας ότι το παιδί του μεγάλωσε και έγινε ένας τέτοιος άνθρωπος. Άραγε πως τον μεγάλωσε; Ήταν πάντα στο σπίτι ή δούλευε μέχρι αργά; Μάλωναν;  Ήταν αγαπημένοι; Πάντως θα πέρναγε πολύ καλύτερα από το να είναι κλεισμένος σε ένα σπίτι μαζί με αυτούς τους δύστροπους και αντιπαθητικούς Ντούρσλεϊ. Θα ήταν καλύτερα; Δεν μπορεί να ξέρει. Ποτέ δεν έζησε σε έναν κόσμο με τον Χάρι Πότερ μεγαλωμένο από τον ίδιο τον πατέρα του. Πάντοτε άκουγε ιστορίες από τον Σείριους για αυτά που κάνανε στον μικρό Χάρι και πως σκεφτόταν ότι θα τον μεγάλωναν. Όλοι μαζί σαν παρέα και όχι μόνοι τους οι γονείς του. Πάντα άκουγε τις φαντασιώσεις που έκανε ο Χάρι αλλά ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί την πραγματικότητα. Ξαφνικά μια εικόνα έρχεται στο μυαλό της σαν από ταινία που κάποτε είχε δει, πολύ θολή αλλά αρκετά αληθινή. 

"Δεν αντέχω άλλο μαζί του" ο Χάρι την κοίταζε με τα δύο καταπράσινα μάτια του. "Όλο είναι 'πρόσεχε το ένα' και 'πρόσεχε το άλλο'. Είναι σαν να ζω σε μία καταπίεση" με τα χέρια του σκίζει ένα χαρτί σε εκατομμύρια μικρά κομματάκια. "Ήθελα τόσο πολύ να πάω στο Hogsmeade αλλά δεν υπόγραψε ποτέ". Παύση. "-Μπορεί να πάθεις τίποτα- λέει συνέχεια, λες και είμαι πορσελάνη. Ώρες ώρες νιώθω....". Παύση. "Ότι με κατηγορεί για τον θάνατο της μητέρας μου" μια δόση ενός άγνωστου συναισθήματος τρεμόπαιξε στα μάτια του Χάρι, σαν μία φλόγα να προσπαθεί να κρατηθεί στην ζωή. Ήταν κάτι σκοτεινό αλλά η Ερμιόνη δεν έδωσε σημασία. "Απλά ανησυχεί βρε Χάρι. Έναν σε έχει" η Ερμιόνη του χαϊδεύει τον ώμο. "Δεν με νοιάζει αλλά εγώ δεν μπορώ να ζω σε τέτοια καταπίεση. Είναι αντιδεοντολογικό. Κακό για την υγεία μου". "Είσαι υπερβολικός και χαζός" το χαμόγελο της φώτισε όλο το δωμάτιο. "Έχεις δίκιο δεν πρέπει να είμαι κακός μαζί του αλλά....". "Αλλά τίποτα. Ηρέμησε και δέξου το σαν άντρας. Έτσι κάνουν οι πατεράδες" τον διέκοψε η Ερμιόνη. Γέλια. Η εικόνα θολώνει περισσότερο. Τα πρόσωπα ξεθωριάζουν. Βρίσκεται πάλι στο γκρι αυτό δωμάτιο. Δεν είναι γκρι αλλά γαλάζιο. Τώρα παρατήρησε το χρώμα των τοίχων. Είναι όντως γαλάζιο.