The Next Generation

Hoofdstuk 57

"Je ziet er vermoeid uit" Laurens zetten de potten verf neer en legde de kwasten op de afgedekte tafel. "Ik kom letterlijk direct van werk" "Vandaar de kleren die ik moest meenemen" Ik knikte en deed mijn haren in een knot.

"Hoe gaan we ooit die gigantische muur verven?" "We kunnen aan de rollers verleng stukken doen en met de ladder werken" Ik knikte en staarde naar de muur. "En waarom doen we dit eigenlijk zelf?"

"We hebben al iemand voor het interieur, iemand die de hele badkamer doet, iemand die de keuken opnieuw doet. We hebben zelfs iemand die onze spullen verhuist als alles hier klaar is. Ik doe graag iets zelf"

"Mijn idee was juist om andere mensen het te laten doen zodat we gewoon door kunnen gaan met werk en ons leven" Laurens rolde met zijn ogen. "Het is geen ramp om op een zondag niks te doen voor je werk"

Ik zette de ladder tegen de lange muur. "Dus van onder naar boven?" Hij knikte.

~*~

"Mochten we ooit verhuizen of de muur opnieuw willen verven dan huur ik wel zeker iemand in, en je kan me niet stoppen" Vermoeid lag ik op de grond. Ik zat onder de grijze verf. De gigantische muur was eindelijk klaar.

Buiten was het al donker en ik verging van de honger. "Laten we dan maar iets gaan eten" Zei Laurens toen mijn buik hard begon te rommelen. Ik schudde mijn hoofd. "Ik doe niks meer, ik bestel wel zodat iemand anders het maakt, ik heb vandaag genoeg zelf gedaan" Laurens lachte en gaf me mijn telefoon aan.

Ik belde de pizzabezorger terwijl Laurens twee blikjes fris op het aanrecht zette.

"Morgen heb ik de middag vrij genomen om een blik te werpen terwijl ze deze keuken weghalen en een nieuwe erin zetten. Heb je tijd om dinsdag het toeziend oog te zijn voor de badkamer?"

"Ik weet het niet, ligt eraan of ik morgen mijn zaak verder kan afhandelen, want er zit een mega tijdslimiet op en anders red ik het niet" Laurens knikte. "Probeer op zijn minst telefonisch bereikbaar te zijn" Ik knikte.

"We hebben alles voor ze uitgetekend. Hoe moeilijk kan het nu werkelijk zijn?" "Niet iedereen slaagt cum laude op Yale" Ik stak lachend mijn tong uit naar Laurens.

"Ik sprak Devon trouwens nog vanmorgen" Ik schoot omhoog. "En?" Laurens lachte. "Het ziet er naar uit dat hij nog lang niet over Romy is" Blij begon ik in mijn handen te klappen.

Laurens begon te lachen. "Je moet ze zelf naar elkaar laten komen" Ik rolde met mijn ogen. "Ik mag ze toch wel een beetje helpen?" "Moest jij niet eerst je zaak afronden?" Ik zuchtte.

"Ja, het is niet eens echt mijn zaak. Ik help een collega. Hij heeft een goede zaak en als ik hem help kan ik iedereen laten zien dat ik mijn plek heb gekregen door mijn hersenen en niet door mijn vader" "Niemand denkt dat je je plek alleen hebt gekregen door je vader, iedereen ziet hoe hard je werkt" Ik haalde mijn schouders op.

"Toch wil ik me bewijzen en deze zaak is er perfect voor" Laurens glimlachte. "Dan moet je doen wat jij denkt wat nodig is" Hij sloeg zijn armen om mijn middel en drukte zijn lippen op mijn mond.

Mijn telefoon begon te rinkelen wat het hele moment verpestte. Laurens zuchtte en liet me los. "Neem maar op, ik weet dat het belangrijk is" Ik sprong van het aanrecht en liep naar mijn telefoon.

"Met Travis, ik denk dat ik iets anders heb gevonden, kan je misschien komen?" Ik keek naar Laurens die meeluisterde. Hij knikte. "Ga maar, ik ga met wat oude maten wel wat eten" Ik glimlachte en nam de telefoon terug naar mijn oor.

"Ik kom eraan, zoek ondertussen verder, hoe meer we hebben, hoe steviger we staan" Ik hing op en gaf Laurens nog een kus. "Ik zal proberen om in mijn pauze dinsdag langs te gaan voor de badkamer, oké?" Hij knikte. "Meer kan ik niet vragen"

Ik trok mijn andere kleren weer aan en liep naar de voordeur. "Ik slaap vanavond nog thuis, dus dan zie ik je morgenavond wel, denk ik" Hij knikte. "Ik bel nog wel" Ik glimlachte nog een keer voor ik de deur uit ging op weg naar mijn werk.

Heyy liever volgers!
Vandaag is het officieel geworden!
Mijn eerste boek wordt op Bol.com en bij CB boekenhandel uitgegeven!

Het boek is voor jullie allemaal nieuw.Het gaat over een scholiere genaamd Eva. Het leven van Eva lijkt zorgeloos maar niks is wat het lijkt. Ze ontdekt voetstappen in de sneeuw voor haar raam en niet veel later ontvangt ze ook nog dreigberichtjes. Iemand wil haar alleen bang maken, toch?

Ik ben zo enthousiast en ik hoop ook dat jullie het zullen gaan lezen en net zo enthousiast worden :)

Ik hou jullie op de hoogte over de datum dat het online zal komen te staan. Dit zal over een paar werkdagen zijn!

Zodra ik een link heb zal ik deze met jullie delen.

Dit alles zou niet mogelijk zijn geweest zonder jullie! Door jullie ben ik doorgegaan als schrijver en ben ik gekomen waar ik nu ben.

Dus heel erg bedankt voor alle steun en leuke berichtjes die ik ieder hoofdstuk weer opnieuw ontvang.

Jullie hebben mij aangespoord om mijn droom achter na te gaan, dankjewel allemaal!

Liefs xLiveWithoutLimits