İki Evren✔

Bölüm 7~

Ne zamandır orada oturup avcunu sinirle sıktı bilmiyordu, yanındaki çocuk ona bakıyordu.Kyungsoo gözyaşlarının akmasına izin verdi, 1 sene önce onun yanında oturan Jongin'di, şimdi ise onun kalbini alan kız vardı. Sohyun'dan nefret ediyordu, Jongin'i bu hale getiren oydu, biliyordu, hiçbir zaman ondan haz etmemişti de.Sadece Jongin'i mutlu ettiği için katlanıyordu ona ama o sürtük Jongin'i yüz üstü bırakmış ve gitmişti.Yanındaki kıza baktı, ona tanıdık geliyordu.Neden bu kadar umursuyordu ki? Sinirden avcunu sıkıp çıldırdığını görebiliyordu. Ona hayran kaldığını hissetti, kimsenin yapmadığı şeyi o yapıyordu, Jongin'in son dileğini gerçekleştiriyordu.Tereddüt etsede kızın delicesine sıktığı eli tuttu ve yüzüne ufak bir gülümseme yerleştirdi.Kız anlaşılan derin düşüncesinden sıyrılmış ve Kyungsoo'nun hala orada olduğunu fark etmişti.Şaşkınlıkla ona dönüp baktı, bunu beklemiyordu anlaşılan.'Teşekkürler'dedi 'Onu yalnız bırakmayıp, son istediğini dinlediğin için teşekkürler.'Kız zorlukla da olsa yüzüne bir gülümseme yerleştirdi. Kyungsoo ona sıkıca sarıldı, sadece kalbi onda olsa da Jongin olduğunu  düşündü, onu özlemişti.

'M-minah.' Kız duyduğu sesle kendini saran çocuğun kollarından hızla sıyrıldı.Lanet olsun, yanlış anlamış olmalıydı.'Sehun.' Minah bir anda banktan sıçradı, çocuk bir ona bir Kyungsoo'ya bakıyordu.Mükemmel bu bakışı tanıyordu, kimseyi öldürmezdi değil mi?'N-neler oluyor? Umarım iyi bir açıklaması vardır?'Minah ne demeliydi, Jongin'den bahsedemezdi.Kyungsoo'ya döndü.'Pekala,şey...'Sehun kızgın gözlerle bakmaya devam ediyordu.'Şey...ben...ona yardım etmek istedim.'Sehun anlamaz gözlerle baktı 'Kime?' Minah derin bir nefes aldı, Jongin olanları görünce hemen gelmişti, ona üzgünün gözlerle bakıyordu, anlaşılan başına bela olduğunun farkındaydı.'Jongin...Ona yardım etmek istedim.'Sehun'un bakışları değişmişti, o çocuğu biliyordu, her gece Minah'ın kurtulmasını sağladığını için ona dua ediyordu ama Minah'ı  anlamaıştı, ne yardımıydı bu?'Neden bahsediyorsun?' Minah Sehun'un elini sıkıca tuttu 'O birini çok seviyordu ve ondan özür dilemek istedi, bende... bende Kyungsoo'ya geldim belki o kızın nerede olduğunu biliyordur diye.'Sehun'un bakışları yumuşamıştı.'Peki sen bunu  nereden biliyorsun?'Minah umutsuzca Jongin'e baktı, o da şaşkındı.Yardım için gözlerinin içine içine baksada Jongin başını eğdi, anlaşılan iyi bir fikri yoktu.'Onu...onu araşyırırken bir not buldum, yani son isteği buydu ve...'Daha ne kadar saçmalayabilirdi ki? 'Ve o bunu istiyordu, bende ona yardım etmek istedim, ona borçluyum Sehun-ah.'Çocuk kafasını salladı.'Ama bu Minah, yani...'Minah onun lafını kesti' Lütfen biliyorsun Sehun, ben sadece kendimi kötü hissediyorum, ona ayrdım etmeliyim, ruhunu huzura kavuşturmalıyım, en azından bunu yapmalıyım, değil mi?' Çocuk yavaşça kafasını salladı ve kollarını kıza sardı.Kyungsoo ise köşeden sadece onları izliyordu, ve her an bu tanıdık his daha da baskınlaşıyordu, onu tanıdığına emindi ama nereden?

'Üzgünüm sanırım tanışmalısınız.'Minah gülümseyerek Kyungsoo'ya döndü.'Im bu Kyungsoo, Jongin'in en yakın arkdaşı.'Bunu nerden bildiğini kimse sormamıştı Allahtan'Ve bu da Sehun, çocukluk arkadaşım ve sevgilim.' Sevgili lafını duyunca Sehun'un gülüşünün 3e katlandığına yemin edebilirdi.İkiside memnun oldum sözcükleriyle birbirlerine gülümsediler.'Hey bu arada senin burada işin ne?'Sehun omuz silkti.'Minseok beni arkdaşlarıyla tanıştırmak istedi, biliyorsun o da burada okuyor.'Minah yavaşça kafasını salladı, Minseok'u severdi ve uzun zamandır onu görmemişti. Sehun aklını okumuş olacak ki 'Onu özledin değil mi? Sende gelmek ister misin?'Minah bir a dönüp Kyungsoo'ya baktı 'Imm hayır sen eğlenmene bak benim biraz daha işim var.'Sehun Kyungsoo'yu tekrar selamlayıp Minah'ın kafasına bir öpücük bırakıp okula doğru ilerledi.Minah ise buruk bir gülümsemeyle Kyungsoo'yu izleyen çocuğa takılmıştı bakışları, şu an ona sarılmayı o kadar çok istiyordu ki...

supernaturel~