Chapter 45

44 7 4
                                    

KAYLE

Dinikit niya ang noo niya sa akin.

"Kayle please," pagmamakaawa niya. Kitang-kita ko ang sakit sa mga mata niya.

Pero huli na Cal.

"Bitawan mo ko." Pinilit kong makawala sa hawak niya pero mas lalo niya lang itong hinigpitan.

"Alam ko namang nagkamali ako. Pinagsisihan ko na, Kayle. Babawi ako sa'yo, and this time it's real. Please believe me. Hindi ko kayang mawala ka," he said, stuttering, holding his sobs.

Umiling ako. "Maybe it's the end."

"No! No, no, no. Please take it back. Please Kayle," mas lumakas ang tibok ng puso niya, na parang sasabog na ito.

Lalong bumuhos ang mga luha ko. Ayaw ko naman siyang saktan eh. Pero ito ang mas makabubuti 'di ba?

"Cal please, bitawan mo na ako," pinilit ko siyang itulak pero ayaw niya talaga akong bitawan.

"I'll be a better man for you, Kayle. I will make time for you, I will make you feel important, I will take you on dinner dates, I will reschedule my work and disregard my passion for you. I will turn my back on anything just to have you," he said, panting. Pinipilit niyang iparamdam sa akin ang bawat salita na sinasabi niya. "And I won't just promise all these, I will do it."

Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko.

Ano ba 'tong ginagawa ko? Tama ba talaga na iwan ko siya dahil lang dun? Hindi ba ito 'yung sinabi nilang sa isang relasyon, marami mang problema ang dumating, dapat hindi niyo susukuan ang isa't isa?

Pero bakit ko sinusukuan si Cal?

Bigla ko siyang hinila at niyakap, nakita kong nagulat siya. Pati ako nagulat rin sa ginawa ko.

"Cal..." I whispered.

He slowly brushed my hair. "Please let me heal you. Let me love you, Kayle."

Binaon ko ang mukha ko sa balikat niya. "Mahal na mahal kita Calibre Terrence Aragon."

"Mahal na mahal kita Kayle Zennesis Cortez. I'm sorry for everything. Please don't leave," malambing niyang sabi at mas hinigpitan ang yakap.

Hinalikan niya ang noo ko at hinawakan ang mukha ko, habang tinitigan ang mga mata ko.

"Promise me you won't leave," he said.

I smiled. "I promise."

"If we have issues, please tell me first baby."

I nod. "I'm sorry."

He kissed me again. "I already forgave you. Don't ever think of leaving me again. I'm sorry for everything."

I chuckled, "Yes sir. I love you."

He kissed the tip of my nose and smiled. "I love you more."

He slowly wiped my tears and helped me get up.


I didn't know how he did it, but now, everything feels right.

Love is undeniably magic, and mysterious.


***


Night time came and everything is already okay.

"Goodnight, doll."

"Goodnight, love."

Then I entered the house with a smile on my face.

Your SongTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon