"Μιχάλη ξεκόλλα άνθρωπέ μου!"
"Άλεξ γαμώ πρέπει να τα πάρεις αυτά τα εσώρουχα." Τα χέρια του ξεκουμπώνουν το τζιν του.
"Άλεξ τι έγινε με τον Μιχάλη δεν τον βρισ...ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!" Η κουρτίνα ανοίγει και η Μελίνα μένει άφωνη.
"Μελίνα!" Τα μάτια μου πετάγονται εξω.
"Εσύ. Βγες έξω τώρα!" Ο Μιχάλης δεν είχε προλάβει να κάνει τίποτα ευτυχώς καθώς μπήκε μέσα η Μελίνα πάνω στην ώρα.
"Αντε Μιχάλη γαμωτο. Φύγε!" Τον σπρώχνω για να δείξω ότι ούτε εγώ είχα όρεξη για τέτοια τώρα.
"Εξω! Και θα πάμε σπίτι μόνες μας. Πόδια έχουμε."
"Πρηξα..." Την κοιτάει ξενερωμενος ενώ φτιάχνει την μπλούζα του.
"Ναι, ναι δρόμο ανώμαλε."
"Καλά θα τα πούμε το βράδυ μωρό μου. Να τα αγοράσεις αυτά..." Πριν φύγει μου δίνει ένα φιλί στα χείλη και έχει εξαφανιστεί.
"Δεν θα τα πάμε καλά Άλεξ. Καθόλου καλά." Η κολλητή μου με κοιτάει απειλητικά.
"Πάμε να πληρώσουμε να φύγουμε σε παρακαλώ."
Αφού πληρώσουμε σχεδόν όλα όσα δοκίμασα η Μελίνα με τραβάει στο ζαχαροπλαστείο και πληρώνει την γιγάντια τούρτα για το πάρτυ μου.
"Αυτή τι την θέλουμε τόσο μεγάλη ρε Μελ τώρα;"
"Τόσο κόσμο έχω καλέσει μόνο εκδήλωση στο facebook δεν έχω κάνει ακόμα. Πως θες να τους ταίσω; Τα πόδια τους θα φάνε;"
"Γιατί πόσους κάλεσες;" Η καρδιά μου αρχίζει να τρέμει.
"Εμμ δεν θα ναι είκοσι πέντε άτομα;"
"ΠΑΣ ΚΑΛΑ;" Φωνάζω και όλοι γυρίζουν να μας κοιτάξουν.
"Ηρέμησε γαμώ! Παίρνει το κουτί στα χέρια της και αρχίζει να προχωράει γρήγορα προς την έξοδο του μαγαζιού. Την ακολουθώ κατακόκκινη απο το ξέσπασμα μου.
Μόλις φτάσουμε στο σπίτι έπειτα από πολλές διαφωνίες και τσακωμούς τρέχουμε να το φτιάξουμε εφόσον σε λίγες ώρες θα ερχόντουσαν οι καλεσμένοι. Πετάμε τα ρούχα μας από εδώ και από εκεί μέσα στο δωμάτιο καθώς ξεντυνόμαστε για να κάνουμε μπάνιο.
Μόλις τελειώσουμε το μπάνιο, πάλι έπειτα από μαλλιοτραβήγματα, ναι δεν έφταιγα εγώ που δεν με ενημερώνει ότι δεν έχουμε πολύ ζεστό νερό, διαλέγουμε τι θα βάλουμε από τα ψώνια που κάναμε σήμερα.
