Ο,τι και να είμαι

Κεφάλαιο 48: Επικίνδυνες στρατηγικές

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα, κι ήταν φορές που κι εκείνη μ' αγάπησε.

Σε νύχτες σαν κι αυτή την είχα στην αγκαλιά μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω απ' τον άπειρο ουρανό.
- Πάμπλο Νερούδα

----------

Την επόμενη μέρα στη δουλειά, είχα έντονους πόνους σε ολόκληρο το σώμα μου, όμως δεν παραπονέθηκα στιγμή. Η Γιάννα με το που με είδε έτρεξε δίπλα μου κι εγώ της εξήγησα λεπτομερώς τι είχε συμβεί χθες βράδυ.
Ένιωθα κουρασμένη και με μια πρώτη ματιά στον καθρέφτη έμοιαζα άρρωστη έτσι χλωμή που ήμουν. Επίσης το σημάδι γύρω από τον λαιμό μου από το παρολίγον θανατηφόρο σφίξιμο του Νικήτα, έμοιαζε να είναι το μοναδικό σημάδι πώς ήμουν ζωντανή.

«Αθηνά;» Με φώναξε η Γιάννα τραβώντας μου την προσοχή. «Έλα, ο Μάνος. Του είπα πως έφτασες και σε ζητάει.» Είπε και ακούμπησε απαλά το χέρι της στον ώμο μου. Κοίταξα την φίλη μου με ενδιαφέρον και άφησα το μπουκάλι με το ιώδιο και τις γάζες που κουβαλούσα.

«Είναι καλά; Τον χτύπησε βαριά η σφαίρα;» Ρώτησα ώστε να προετοιμάσω τον εαυτό μου για το τι θα αντίκριζα. Αν έβλεπα άνθρωπο να αιμορραγεί ή να έχει κομμένο κάποιο μέλος του σώματος του θα με έπιανε ναυτία.

«Όχι είναι επιπόλαιο τραύμα. Ευτυχώς η σφαίρα δεν βρήκε καμιά αρτηρία και κανένα νεύρο. Αν και ήταν δύσκολη η αφαίρεση της γιατί μπορεί τη ζημιά που δεν έκανε εκείνη να την έκανα εγώ.» Εξηγώντας μου τις λεπτομέρειες, φάνηκε στο πρόσωπο της η κούραση. Η φίλη μου ήταν σε λίγο καλύτερη κατάσταση από εμένα, παρ' όλα αυτά κάτω από τα λαμπερά μάτια της διέκρινα μαύρους κύκλους. Η Γιάννα ούσα απλή εκπαιδευόμενη νοσοκόμα, δεν ήταν τόσο εξοικειωμένη όσο εγώ και η Εύα με τόσο περίπλοκες καταστάσεις. Όμως φέρθηκε σαν επαγγελματίας και έκανε την δουλειά της με επιτυχία. «Θεέ μου τι βράδυ το χθεσινό...» Μουρμούρισε καθώς προχωρούσαμε στον γεμάτο κρεβάτια μακρόστενο θάλαμο.

«Φέρθηκες σαν παλικάρι όμως και έκανες το καθήκον σου.» Είπα και έσφιξα τον ώμο της με ένα μικρό χαμόγελο που προκάλεσε και το δικό της.

«Ο Ζήσης είχε τρελαθεί. Τι να πρώτο κάνει; Να ηρεμήσει τα παιδιά; Να βοηθήσει εμένα; Βλέπεις ο αρχηγός ήταν στο πάτωμα αιμόφυρτος και το αρχιπαλίκαρο ο αδερφός σου κρυβόταν στο σπίτι. Τα κατάφερε περίφημα όλα.» Είπε και μόλις ανέφερε τον αδερφό μου θυμήθηκα τις χθεσινοβραδυνές αποκαλύψεις και αναρίγησα. Το υπόλοιπο βράδυ, κοιμηθήκαμε παρέα μιας και κανέναν από τους δύο δεν θα έπαιρνε ο ύπνος μοναχό του. Το πρωί δεν έμοιαζε και τόσο ζοφερό, ειδικά όταν άνοιξα ξανά το γράμμα του Ντίλαν.