The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 17

Η Ερμιόνη ξύπνησε από ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα. Ότι είχε γίνει εκείνο το βράδυ πέρασε αμέσως από το μυαλό της. Έναν τρέμουλο την κατέλαβε. "Ο Νέβιλ είμαι" το χτύπημα απέκτησε φωνή. "Πέρασε μέσα" η Ερμιόνη απάντησε προσπαθώντας να κάνει το κορμί της να σταματήσει να τρέμει. Ο Νέβιλ πέρασε μέσα και την πλησίασε. "Πως είσαι;" η φωνή του ακουγόταν ανήσυχη. "Μμμ... καλά νομίζω" μετατοπίστηκε μέσα στην κουβέρτα. "Συγνώμη που δεν έκανα τίποτα Ερμιόνη". "Δεν πειράζει Νέβιλ. Ευτυχώς που δεν έκανες αλλιώς ο Ντράκο..... Είναι πιο σημαντικός" τα μάτια της σκοτείνιασαν. "Είσαι το ίδιο σημαντική Ερμιόνη" ο Νέβιλ της έπιασε το χέρι. "Δεν ξέρω καν τι γίνεται σε αυτόν τον κόσμο Νέβιλ. Είμαι άχρηστη... θέλετε να κάνω κάτι που δεν ξέρω καν τι είναι..." τράβηξε το χέρι της από του Νέβιλ.

"Όσον αφορά αυτό... πρέπει να σου πω κάτι". Η Ερμιόνη κοίταξε εξεταστικά τον Νέβιλ. "Έχει σχέση με αυτό που είπε η Τζασμίν;". Ο Νέβιλ χαμήλωσε το βλέμμα του. "Ναι". "Κάτι άρχισα να καταλαβαίνω....". Ο Νέβιλ ξαφνιάστηκε και την κοίταξε δύσπιστος. "Τι εννοείς Ερμιόνη;". "Όλα μου φαίνονται γνωστά αλλά και άγνωστα ταυτόχρονα. Μου έρχονται αναλαμπές από γεγονότα που δεν θυμάμαι να έχουν γίνει... Κάτι μου συμβαίνει έτσι;" το βλέμμα της είχε καρφωθεί στα χέρια της. Ο Νέβιλ κοίταξε το ρολόι του. "Υπάρχει κάποιος που θα στο εξηγήσει πολύ καλύτερα". 

Εκείνη την στιγμή ένας καπνός απλώθηκε στο δωμάτιο. Το παράθυρο άνοιξε βίαια και ξανάκλεισε με την ίδια ορμή. Μία σκιά υψώθηκε μπροστά στο κρεβάτι. Η Ερμιόνη μαζεύτηκε φοβισμένη αλλά ο Νέβιλ την διαβεβαίωσε ότι όλα πάνε καλά. Τότε τον είδε. Η σκιά έπαιρνε μορφή. Πρώτα αναγνώρισε την μακριά άσπρη γενειάδα του και μετά τα ευγενικά μάτια του. "Ντάμπλντορ" αναφώνησε. Αμέσως τα χέρια της κάλυψαν το στόμα της. "Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω Ερμιόνη" η φωνή του αντήχησε σε όλο το δωμάτιο. 

"Ντάμπλντορ.. είσαι ζωντανός". "Ναι Ερμιόνη είμαι ζωντανός" ένα αυτάρεσκο χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπο του. "Λοιπόν Ερμιόνη ξέρεις γιατί ήρθα εδώ;". "Να υποθέσω όχι για να πεις γεια! ". "Βλέπω δεν έχεις χάσει το τσαγανό σου". Ο Ντάμπλντορ κάθισε σε μια καρέκλα, που η Ερμιόνη θα ορκιζόταν ότι δεν βρισκόταν πριν εκεί. "Ερμιόνη ο Νταμπλντορ είναι εδώ....". "Για μένα!" τον διέκοψε η Ερμιόνη. "Είναι έξυπνη Νέβιλ. Δεν χρειάζεται να της εξηγείς". Τα ήρεμα μάτια του Ντάμπλντορ φώτιζαν μέσα στο σκοτάδι. Χτύπησε τα δάχτυλα του και ο πολυέλαιος πήρε ζωή.