Destiny H.S

Κι άλλο;

Προχωρούσα στο δρόμο ψάχνοντας ταξί και σκεφτόμουν την χθεσινή νύχτα. Όλα ήταν τέλεια και εκείνος υπέροχος όμως είναι στη μέση η Kendall. Δεν έχει σκοπό να την αφήσει και εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω έτσι. Το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. Το "Μωρό μου" εμφανίστηκε πάλι στην οθόνη. Χαμογέλασα και το σήκωσα.

"Ακούω." Απάντησα γελώντας.

"Βρήκες ταξί;" ρώτησε ενώ και αυτός γελούσε.

"Όχι. Ευτυχώς που υπάρχουν ταξί στο επόμενο στενό. Έχω περάσει ήδη δύο στενά." Είπα και γέλασε.

"Σταμάτα εκεί και έρχομαι να σε πάω εγώ." Είπε.

"Ναι το βρήκες." Απάντησα.

"Θα σε αφήσω λίγο πιο κάτω από το σπίτι και θα πάω εγώ πρώτος."

"Μόνο και μόνο επειδή πόνεσαν τα πόδια μου δέχομαι." Συνέχισε να γελάει.

"Μην κλείσεις το τηλέφωνο μέχρι να έρθω."

"Harry, είναι 9 το πρωί, είμαι 18 λες να χαθώ;" ρώτησα ενώ γέλασα.

"Απλά σταμάτα. Ντύθηκα που ακριβώς είσαι;"

Του είπα την οδό και ήρθε.

"Φυσικά και θα χαθείς." Είπε την ώρα που μπήκα στο αυτοκίνητο.

"Ήξερα ότι φημίζεσαι για το χιούμορ σου αλλά δεν πίστευα ότι το είχες τόσο." Γελούσα με αυτό που είπα και ένωσα προσπαθούσε να το παίξει σοβαρός άρχισε να γελάει και εκείνος. Μετά από λίγο απάντησε.

"Ενώ εσύ το κατέχεις το άθλημα." Είπε καθώς ξεκίνησε.

"Μα φυσικά." Απάντησα και από εκείνη την στιγμή δεν μιλούσε κάνεις.

Μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα δρόμο κοντά στο σπίτι. Όπως κατέβαινα από το αμάξι με τράβηξε και με φίλησε. Η γλώσσα του έσκισε τα χείλη μου και συναντήσε την δική μου. Απομακρύνθηκα.

"Θα μας δει κανείς. Και σε παρακαλώ μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Αυτά τελείωσαν χθες."

"Πότε μην λες ποτέ." Είπε ενώ κατέβηκα και εκείνος συνέχισε. Πήγα με τα πόδια και σε 5 λεπτά είχα φτάσει. Μόλις μπήκα μέσα είχαν καθίσει στον καναπέ και είχαν βγάλει τα παπούτσια τους ενώ έβλεπαν μια πρωινή εκπομπή. Η Κατερίνα έκανε κρέπες ενώ η Νίκη και η Κώννα έπαιζαν χαρτιά. Χαιρέτησα και πέρασα στην κουζίνα που ήταν οι φίλες μου.

"Καλημέρα!!" Φώναξα και τρόμαξαν αφού δεν με είχαν δει.

"Καλώς την." Είπε η Νίκη και πήγα προς την Κατερίνα.