I Love You since 1892 (Published by ABS-CBN Books)

Kabanata 14

[Kabanata 14]

HAHAWAKAN ko na sana ang kamay ni Juanito nang tumigil ang musika. Tumayo ang Gobernador-heneral, may sinabi siya bago nagpalakpakan ang mga bisita. Nagsiupo ang karamihan at tumayo ang magkakapareho. 

Maging sina ama at ina ay bumalik na sa mesa namin.May sampung pares ng babae at lalaki ang naiwan sa gitna. Nakatayo silang lahat sa magkabilang dulo.

"Carmelita, sumali kayo ni Ginoong Juanito. Hindi ba't paborito mo ang Cariñosa?!" Excited na sabi sa'kin ni Josefina na nagmamadaling umupo kasama si Maria. 

"Hiniling ng Gobernador-Heneral ang Cariñosa. Kayo'y sumali na. Tiyak na matutuwa sina ama at ina." Ngiti ni Maria. Akala ko pa naman boto siya sa Leandro at Carmelita love team

Tumingin ako kay Juanito saka mabilis na umiwas ng tingin nang makita kong nakatingin pa rin siya sa'kin at nakangiti. Inilahad niya muli ang palad niya sa tapat ko. "Maaari ba, binibining Carmelita?" Tanong niya habang nakatingin nang deretso sa mga mata ko. Hindi ako makahinga nang maayos. 

Natauhan ako nang bumulong si Josefina, "Huwag mo nang paghintayin si Ginoong Juanito." 

Napahinga ako nang malalim. Wala na akong nagawa kundi pumayag na lang. Naglakad na kami ni Juanito papunta sa gitna kung saan parang kaming dalawa na lang ang hinihintay.

Ngumiti sa amin ang iba pang sasayaw. Pumwesto na ako sa hilera ng mga babae sa kanan. Samantala, sa helera naman ng mga lalaki pumunta si Juanito. Bago magsimula ang musika, tumingin siya sa'akin at ngumiti. Hindi ko alam kung bakit parang biglang nawala ang kaba ko dahil sa ginawa niya. 

Focus, Carmela! kailangan matalas ang iyong mata mangopya ng steps sa katabi mo. Hindi ko rin kasi masyado memorize ang Cariñosa!

Nagsimula nang tumunog ang musika. Mabuti na lang dahil madali lang ang steps at nakakasunod naman ako. Habang sumasayaw kami lagi lang nakangiti si Juanito at nakatitig sa'kin. Hindi ko alam kung bakit hindi ko rin magawang ialis ang paningin ko sa kaniya. Sana lang sapat ang lakas ng tugtog dito dahil baka marinig niya ang lakas ng tibok ng puso ko.

Sa bawat pag-ikot namin ay bumabalik ang mga mata ko sa kaniya. Parang mas lalo ring lumiliwanag ang paligid lalo na sa tuwing ngumingiti siya. Hindi ito ang dapat mangyari, Carmela!

Nag-bow na kaming lahat sa Gobernador-heneral pagkatapos ng sayaw, "Salamat dahil pinagbigyan mo ako ng pagkakataong makasama ka sa paborito mong sayaw" narinig kong bulong ni Juanito, kahit pa ang lakas ng palakpakan at sigawan ng mga tao ang boses pa rin niya ang nangingibabaw sa lahat.

Ngumiti na lang ako at tumango saka tumalikod at bumalik sa kinauupuan ko kanina. Gosh! Hindi niya siguro nahalata na namumula ako. "Ang galing galing niyo Carmelita!" papuri ni Josefina at Maria sabay yakap sa'kin. "Wala akong masabi, maraming salamat Ginoong Juanito dahil sa iyo nawawala na ang pagiging mahiyain ng aking anak" sabi naman ni ama kay Juanito tapos tinapik niya pa ang balikat nito. Tsk, kung alam lang ni Don Alejandro na hindi naman ako yung anak niyang mahilig magkulong sa kwarto.

"Walang anuman po Don Alejandro, ang totoo po niyan interesado po si Binibing Carmelita sa maraming bagay na hindi niya nagagawa dati" sagot naman ni Juanito sabay tingin sa'kin. isa pa tong lalaking to, hindi naman niya talaga kilala ang totoong ako. 

Nagulat ako nang biglang lumapit sa amin si Kapitan Flores kasama si Natasha Flores. Waahh! Agad akong nagpalingon-lingon sa paligid baka nandito din si Leandro!

nakahinga naman ako ng maluwag kasi mukhang wala si Leandro dito pero Teka---- bigla-bigla ding sumusulpot kung saan-saan yung lalaking yun eh!