SONA GİZLENEN BAŞLANGIÇ

BAŞLANGIÇ

Dönemin ilk gününe servise geç kalarak başlamıştım. Normalde bekletmek huyum değildir. Süslenmeye genelde zaman ayırmadığım için buluşma yerlerine ilk gidenlerdenimdir. Servise bindiğimde Yalçın abiyle kısa bir sohbetin ardından yerime yöneldiğimde kan beynime çıktı. Tyler bizim servisteydi, daha da ilginç olan benim yerime oturmuştu. Bir an oradan kalkmasını istemek içimden gelmedi değil. Sonra Tyler'in çaprazındaki boş olan koltuğa oturdum. Tam kulaklığı takıp, müziği açacakken Tyler merhaba dedi. Gayri ihtiyari ona doğru döndüğümde öndeki kızla muhabbeti kurduğunu fark ettim. Kızın ağzının kulaklarında oluşu hayretlere sürüklerken Tyler'a karşı garip bir şekilde öfke duydum. Onu kıskanmış olamazdım herhalde. Utanmasam çayın döküldüğünü hatırlamasını bekleyip nasıl olduğumu sormadığı için ona kızacaktım. Yalçın abi serviste çalan müziğin sesini kısıp;

"Gençler yeni döneminiz hayırlı olsun, çok çalışın derslerinizi ihmal etmeyin emi? Ha bir de servise yeni arkadaşınız geldi Can onunla da arkadaşlık edin, yalnız kalmasın çocuk."

Demek adı Can'mış. Yalçın abinin anonsundan sonra içimden bu mu yalnız kalacak diye geçirdim. Kendini kötü hissetmiş olsa gerek ki. Kızla sohbetini yarıda kesip dışarıyı seyretmeye başlamıştı. O özgüvenli duruşun ardında utangaç birinin olabileceği garip gelmişti. Zaten onu serviste gördüğümden beri yanaklarım kulaklarıma kadar kızarmıştı. Yerime birinin oturmasından daha çok Can'ın kızla konuşmasına sinirlenmiştim. Servis okula gelince aynı anda ayağa kalktık. Yüzünü bana dönüp gülümsediğinde gülümsemesine karşılık vermedim. Başımı çevirdim. Atalar tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok derken tam olarak beni kast etmişler. Zira notları yazanın o olmasından bile emin değilken. Onun bana karşı bir şeyler hissettiğine inanmış ve onu paylaşamıyordum. Belki de Zeynep'in düşündüğü gibi ona karşı bir şeyler hissetmeye başladım. Üstelik ondan kaçamazdım çünkü kaçtıkça yaklaştım. Şimdi bir de aynı servis olayı çıkmıştı. Artık her okul günü onu görecektim. Belki bu iyi oldu. En azından görmeye alışınca onu gördüğümde normal tepkiler vermeye başlarım. Sınıfa geldiğimde yanıma bir kız oturdu. Daha önce okulda hiç rastlamamıştım.

"Merhaba ben Defne, okula yeni geldim."

En azından bu merhaba bana denilmişti. Üstüme alınabilirdim. Tatlı, iyi birisine benziyordu. Tanıştığımıza tam memnun olacakken ders başladı. Teneffüste Defne kitap çıkarıp okumaya başlamıştı. Bu davranışı Defne'yi ziyadesiyle sevimli kılmıştı. Kitapları seven birisi tanımaya değerdir diye düşünüyordum. Teneffüs klişesi kitap okumaya başlamadan önce telefona göz attığımda. Servisin yazışma grubuna Sevgi, Can'ı eklemişti. Hem de Yalçın abi dururken. Anlaşılan muhabbeti ilerletmişler. Gün o kadar olaylı ve hızlı ilerliyordu ki yetişmekte güçlük çekiyordum. Zeynep ile konuşuyor olmayı istedim. Duysa şok olurdu herhalde. Bizim servise geçmişti, ismi Can'dı, artık onda numaram vardı ve Sevgi'yle muhabbeti ilerletmişlerdi.

Okul çıkışı ders bitiminde aynadan kendimi kontrol etmek istedim ama bunu Can'a güzel görünmek için yapılmış bir hareket olarak düşünüp vazgeçtim. Servise bindiğimde yerim boştu. Sevgi ve Can birlikte oturmuşlardı. Birileri bana daha önceden kıskanç biri olup olmadığımı sorsaydı. Muhtemelen kıskanç biri olmadığımı söylerdim ama şimdi çileden çıkmıştım. Meğer ben ne kıskançmışım. Kulaklığın sesini onları duymamak için son ses açtım. Gözümün önünden bir el geçti. Kulaklığı çıkarıp baktığımda Can'dı o elin sahibi.

"Merhaba Gökçe. Servisin yazılı olmayan kuralları varmış Sevgi'den bugün birsini öğrendim. Sabah seni yerinden alıkoymuşum kusura bakma."

İçimden olur mu öyle şey kalk Sevgi'nin yanından gel otur demek geldi ama bunu dememem gerektiğini bilebiliyordum neyse ki.

"Merhaba Can. Önemi yok." dedikten sonra zoraki bir gülümseme yerleştirip muhabbeti sonlandırdım. Can önüne döner dönmez pişmanlık sardı dört bir yanımı. Nedenini bilmediğim bir şekilde kaba ve soğuk davranmıştım. Oysa o tam aksine kibar ve sevecendi. Esasında o kadar da sert bakışlı değilmiş.