......!!!......
คนฉวยโอกาส!
ริมฝีปากอบอุ่นทาบแตะอยู่บนริมฝีปากของข้าเนิ่นนานจนแทบลืมหายใจ ข้ามัวแต่นิ่งอึ้งตกตะลึงจนไม่ทันได้ขัดขืนต่อต้านอันใด กว่าจะรู้ตัวคนก็ค่อยๆแทะเล็มริมฝีปากของข้าตามใจชอบ ข้าพยายามเบี่ยงศีรษะหนีอย่างเงอะงะ ทว่าคนกลับใช้วงแขนรัดรึงข้าไว้ในอ้อมกอดจนขยับหนีไปไหนไม่ได้ บัดนี้ริมฝีปากของข้าถูกผู้คนชิมจนบวมช้ำไปหมดจนข้าต้องเม้มปากแน่นป้องกันไม่ให้หวางเย่รุกรานเข้ามามากกว่านี้
คนถอยออกไปมองหน้าข้าพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างขัดใจแล้วออกคำสั่งเสียงกร้าว "อ้าปาก!"
จะด้วยรู้สึกได้ถึงกระแสแห่งอำนาจของหวางเย่หรือไร แต่ข้าก็มิกล้าขัดขืนมากมายนัก จึงได้แต่เปิดปากหมายจะโต้แย้ง "ท่านทำอันใด...อุ๊ป!"
ทันทีที่ข้าเอ่ยปากพูด คนก็ฉวยโอกาสแทรกเรียวลิ้นเข้ามาด้านใน ลิ้นอุ่นชื้นนุ่มพยายามสอดแทรกพัวพันปลายลิ้นของข้าจนข้าไม่กล้าหายใจอึดอัดในอกยิ่ง แล้วเหตุใดความรู้สึกหวาบหวามนั่นจึงแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กายจนแข้งขาอ่อนยวบจนข้าต้องรีบใช้มือเกาะเกี่ยวเสื้อผ้าของคนตรงหน้าเอาไว้กันมิให้ต้นเองร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น สักพักหวางเย่จึงผละริมฝีปากของตนออกแล้วก้มลงกระซิบริมหูของข้าเสียงแหบพร่า
"เวลาจุมพิตน่ะต้องหายใจด้วยนะ" คนกล่าวจบก็ถอยใบหน้าออกห่างเพื่อพินิจพิจารณาใบหน้าของข้าที่บัดนี้คงแดงระเรื่อยิ่งกว่าลูกอิงเถา
"แฮ่กๆ ท่าน...ท่าน...ทำเช่นนี้เพื่อเหตุใด?" ข้าหอบหายใจเข้าอย่างรวดเร็ว เมื่อครู่กลั้นหายใจมากไปจนเกือบสิ้นขีพไปเสียแล้ว ทว่าความรู้สึกวูบวาบเซียวซ่านกลับแผ่ลามมาจากใบหูจนข้าต้องรีบพิงกายเข้าไปซบอกของสามีเพื่อปิดบังใบหูที่แดงก่ำ
"ข้าก็รักษาอาการบาดเจ็บของผู่เอ๋อร์อย่างไรเล่า?" หวางเย่ยักคิ้วทำให้ใบหน้าดูเจ้าเล่ห์ขี้โกงอย่างไรชอบกล
YOU ARE READING
คีตาในเรือนจันทร์ (yaoi , วาย , BL)
Romanceเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเขาก็พบว่าตนเองจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อแซ่ของตนเอง เด็กรับใช้บอกว่าเขาเป็นนายบำเรอที่ถูกนำมามอบเป็นของกำนัลแด่หวางเย่ แล้วเขาจะจัดการชีวิตของตนเองต่อไปอย่างไร (นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 ห้ามคัดลอก...
