Güneş bir başka doğuyor artık, bir başka gülüşlerim ve bambaşka herşey. Aslında ben öyle sanmıştım. Oysa herşey boktandı. Hiçbir şey yolunda gitmiyor, güneş bambaşka doğmuyor, gülüşlerim başka falan değil gülmüyorum ki ben hiç.
-Bir kaç dakika sonra eve varacaktim, yorgun, bitkindim, hemen kendimi yatağa atıp uyumak istiyordum. Sonunda eve vardım kapıyı açan kim inan ki hiç hatırlamıyorum, çantamı kolumdan yere attım ve kendimi ilk koltuğa atıp uyumuşum. Çok bulanık bir rüya görüyordum, aslında ben öyle sanıyordum oysa gözlerim yarım yamalak açık, olup bitenleri görüyordum ama o kadar bitkindim ki olup biteni anlamiyordum. Yüzümde gezinen bir el, boğuk boğuk bir ses. Ne kadar uyumuşum hiç bilmiyorum uyandığımda kimseler yoktu, ışıklar sönük hava kararmıştı. Hep söylerlerdi çok cesur bir çocuktum, hiç bir şeyden korkmazdim karanlık, yalnızlık hiç bir zaman beni korkutmamiştır. Yavaşça kalkıp ışığı yaktim, sonra mutfağa girdim ardından odalara baktım. Aklımda tek bir soru; herkes nerde?
Saat 22:00 aklıma hiç bir şey gelmiyordu ne yapacağımı bilmeden tekrar koltuğa oturdum ve boş boş etrafına bakmaya başladım. Birden telefon aklıma geldi önce annemi aradım cevap vermedi. Sonra ablamı aradım o da cevap vermedi. Telefonumdaki tüm rehperdeki insanları aradım hiç kimse cevap vermedi. İlk defa korkmaya başladım, neler oluyordu bunu bir an önce öğrenmem gerekti. Hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım biraz kendime geldikten sonra dışarı çıktım. Ama nereye, kime gideceğimi bilmiyordum sağıma soluma bakınıp durdum. Sanki kıyamet kopmuş yeryüzünde bir Allah'ın kulu yaşamıyor gibi bir izlenim vardı sokakta. Sessizlik, rüzgar sesi ve zifiri karanlık. Bilinmezliğe yürür gibi yürümeye başladım, yürüdüm yürüdüm ve yürüdüm. Nereye geldim hiç bilmiyorum evimden epey uzağa yürüdüm. Ayaklarım beni öyle bir yere götürdü ki vardığımda yer mahşer yeri gibi, insanlar aşağıda ben yukardaydim. Benim olduğum yer zifiri karanlık insanların olduğu yer ise aydınlıktı. Ne oluyor, neler oluyor diyerek bağırmaya başladım. Gerçekten neler oluyordu bu soruma cevap verebilecek kimse yoktu, tek basinaydim. O insanlar, o uçurum Allah'ım neler oluyordu. Kabus mu evet kabustu başka bir açıklaması olamazdı. Oysaki kıyamet gerçekten kopmuştu.
