My Prim and Proper Prince (Under Editing)

Chapter 38. Tayong Dalawa

ANDREW
Ipapakilala raw ako ni Matina sa Daddy niya. Patay naman na 'yong Daddy niya hindi naman 'yon magsasalita, pero hindi ko maiwasang hindi kabahan. Hindi naman ito 'yong first time na haharap ako sa ama ng babaeng nililigawan ko. Nagawa ko na to dati nang ipakilala ako ni Lianne sa Daddy niya. Pero ewan ba kung bakit pag si Matina ibang usapan na.

Kung tutuusin mas mahirap pa nga n'ong kay Lianne, kasi buhay 'yong Daddy niya pero mas kabado ako ngayon.

"We're here," ano raw andito na kami? Si Matina 'yong nagda-drive ng kotse.
Hindi ko kasi Alan yong pupuntahan nimin so she insist to drive. Parang nanigas ako sa kinauupuan ko hindi ako makagalaw.

"Andrew tara na!" Nakababa na pala si Matina 'di ko pa namamalayan.

"Sige susunod na," sagot ko at bumaba na.

I inhaled deeply but it's doesn't lessen my heavy feeling.

Hay bahala na!

"Hi Dad, s'yensya na kung ngayon lang ulit nakadalaw. Syempre nasa Manila kami ni Mommy. Tapos iyon, n'ong pumunta kami dito, naging busy ako sa school, si Mommy naman sa paghahanap ng bahay at sa trabaho." She paused and look at me. "Siya nga pala Dad may kasama ako si Andrew." She signals na lumapit ako. Kahit kabado, lumapit ako sa kanila.

"Hey bakit tulala ka, greet my dad. Don't worry he won't bite you."

"Hello po Sir."

"Opo Daddy, nanliligaw siya sa akin."

Wala namang tinatanong 'yong Daddy niya, kailangan pa bang sabihin 'yon? Kinabahan tukoyvako bigla.

"Ahm Sir, ako po si Andrew at opo nanliligaw ako sa anak n'yo," I said just for the sake of saying anything but I really don't know what my approach should be. Pero naisip ko 'di dapat akong kabahan. I just have to say what I feel.

" 'Wag po kayong mag-aalala dahil aalagaan ko siya."

And I meant every words I say. Hindi ako aalis sa tabi niya. Aalagaan ko siya. Ngayong wala na ang Daddy niya, I will be her knight and I promise this in front of her father

MATINA
Hindi ko maiwasang 'di mag-alala. Masaya naman kami ni Andrew pero paano nga kung pumasok ulit sa eksena si Lianne?

I was so deep into my thoughts when I noticed Andrew walking towards me.

"Hi!" kumaway-kaway pa siya sa harap ng mukha ko. Hinampas ko naman iyon.

"Parang ang lalim kasi ng iniisip mo?"

I smiled bitterly and looked away. Alam ko naman na may tiwala sa akin si Andrew at ganoon din naman ako sa kanya. Alam ko naman na 'di kami basta-basta masisira. But I don't know why I keep feeling this way.

He hugged me from behind and rested his head on my shoulder.

"Ano bang iniisip mo?"

"Wala," I denied but knowing him alam kung 'di siya titigil hanggat hindi ako umaamin.

"Ano nga kasi?" pangungulit niya.

Alam ko naman na hindi niya ako titigilan kaya sasabihin ko na rin. Gusto ko rin siyang makausap tungkol sa bagay na ito.

I turn around to face him

"Si Lianne"

"Si Lianne?" Nakakunot noong tanong niya. "What about her?"

"Naiisip ko lang kasi, paano kung bigla ulit siyang manggulo? paano kung sirain niya tayo?"

Tumawa siya ng bahagya. "Magpapasira ba tayo?" He lift up my chin and made me look at him.

Napatungo na lang ako. Hindi rin naman kasi natin masasabi ang panahon. Hindi natin alam ang mangyayari bukas.

"Don't worry about her hindi na tayo guguluhin n'in. "

"How can you be so sure of that?"

"Basta trust me. Simula ngayon tayong dalawa na lang ulit." Aagain, he lift up my chin and look straight into my eyes.

"Walang Lianne, walang Dexter, walang away kundi tayong dalawa."

"Tayong dalawa?"

"Tayong.... " Sandali siyang natigilan at tila ba nagtatanonga ang mga mata.

"Oo nga... ano nga ba tayong dalawa?" Napangiti rin ako sa tanong niya, oo nga ano nga ba kaming dalawa?

I looked at him for how about 10 seconds and I realized what's the answer. "Ano pa nga ba? "

"You mean?"

"Yes,"

"Hindi pa nga ako nagtatanong, yes kaagad. Napahahalataan tuloy na patay na patay ka sa akin." He pinch my cheek and smiled widely.

"You asked me before nahuli lang 'yong sagot ko," I said in my defense.

"I asked you if I can court you, but I can't remember if I asked you to be my girlfriend."

"So, ayaw mo?" hamon ko sa kanya.

"Syempre gusto ito naman tampo agad?" He held my hand and gently kissed it

"I promise I will be the best boyfriend
I will do everything for you. I will always make you happy and support you in everything you do," he said and sincerely looking at me. I also noticed the tears started to form at the corner of his eyes.

"Wow parang wow lang singsing na lang ang kulang," sa gitna na tagpong iyon ay nagawa ko pang magbiro. Ang sikip na rin kasi ng dibdib ko sa sobrang saya parang any minute sasabog 'yong puso ko.

I cupped his face to wipe any traces of tears.

"And I will be the best girlfriend ever."

"Till death do us part?" napapatawa at napapailing na tanong niya.

"Till death do us part."

And we sealed it with a kiss. Above us, the stars are happily watching.

💞💞💞