The Broken Time-Turner

Κεφάλαιο 30

Ο χρόνος φάνηκε να επιβραδύνει. Το κορμί της έπεφτε αργά. Σταγόνες ιδρώτες αιωρούνταν στον αέρα και προσπαθούσαν να φτάσουν στο έδαφος. Μπορούσες να παρατηρήσεις τα σχέδια που έκανε η πράσινη λάμψη καθώς ξεθώριαζε. Άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομα της, με δυσκολία αναγνώρισε ότι προερχόταν από τον ίδιο. Το κορμί της χτύπησε στο πάτωμα και ο χρόνος ξανά άρχισε να κυλάει. 

Το πρόσωπο του παραμορφώθηκε από τον πόνο. Έσφιξε το ραβδί στο χέρι του. "Αβάντα Κεντάβρα" φώναξε και μια ριπή φωτός έφυγε από το ραβδί του. Με μία χορευτική κίνηση η Τζίνι την απέκρουσε. Εκείνος με μίσος συνέχισε να ρίχνει την ίδια κατάρα. Ξανά και ξανά και ξανά. Το μυαλό του είχε μουδιάσει. Ψιθύριζε το όνομα της συνεχώς. Το χαμόγελο της πέρασε φευγαλέα από μπροστά του. Η Τζίνι γέλαγε. "Stupefy"  μια κόκκινη ριπή φωτός έπεσε πάνω στην Τζίνι και έπεσε κάτω ουρλιάζοντας.

Στο ουρλιαχτό υπήρχε και κάτι άλλο. Ένας άλλος θόρυβος, τόσο δυνατός που όλοι κάλυψαν τα αυτιά τους. Το σημείο στο οποίο είχε βυθιστεί το σπαθί στον Χάρι άρχισε να λαμπυρίζει. Ένα εκτυφλωτικό φως κάλυψε τον Χάρι. Άρχισε να ουρλιάζει. Ένα κάψιμο ξεκινούσε από την πληγή και απλωνόταν σε όλο του το κορμί. Το φως κόπασε. Έπεσε στο πάτωμα. "Δες τον Χάρι, σε καλύπτω" φώναξε ο Ντράκο προς τον Νέβιλ που στεκόταν λίγα μέτρα μακρυά από τον Χάρι. Εκείνος έτρεξε δίπλα του. Προσπάθησε να μην κοιτάξει την Ερμιόνη που στεκόταν ασάλευτη ακριβώς δίπλα από τον Χάρι. Τον ταρακούνησε χωρίς να αφήνει το ραβδί από το χέρι του. Ο Χάρι άνοιξε αργά τα μάτια του. Το σκούρο πράσινο χρώμα άρχισε να καθαρίζει και να δίνει την θέση του στο ανοιχτό πράσινο που είχαν κάποτε συνηθίσει. Ανασηκώθηκε. "Χάρι;". Ο Νέβιλ τον κοίταζε με απορία. "Νέβιλ;" ρώτησε με αμφιβολία. "Νέβιλ!" αναφώνησε. Κοίταξε δίπλα του. Είδε το πεσμένο κορμί της Ερμιόνης. Την πλησίασε, σχεδόν μπουσουλώντας. "Ερμιόνη" η φωνή του έτρεμε. "Εγώ την σκότωσα; Εγώ φταίω;" φαινόταν τρομαγμένος. "Όχι η Τζίνι" ο Νέβιλ προσπαθούσε να κρατηθεί ήρεμος. Πόνος πλημμύρισε τα μάτια του Χάρι.

Δίπλα τους ο Ντράκο δεν τα είχε παρατήσει. Τους είχε πλησιάσει. "Χάρι είσαι καλά;" η φωνή της Τζίνι ακούστηκε λαχανιασμένη. Ο Χάρι την κοίταξε σαστισμένος. Το πρόσωπό του συσπάστηκε. Σηκώθηκε αποφασισμένος. Έβαλε το χέρι του στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του αλλά δεν βρήκε το ραβδί του. Η Τζίνι άρχισε να γελάει. "Αυτό ψάχνεις;" βγάζει ένα ραβδί από την τσέπη της. Τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν. Με μια κίνηση σπάει το ραβδί στα δύο. Η ανάσα του Χάρι κόπηκε αμέσως. Ήταν σαν μια αόρατη μπουνιά τον είχε χτυπήσει. Έπεσε στα γόνατα κρατώντας το στέρνο του. "Το ραβδί μου" τραύλισε. "Πως τολμάς να σπας το ραβδί μου Τζίνι" ακουγόταν θυμωμένος "σε διατάζω να σταματήσεις".