Every Time #14: Help~~

22 2 0
                                        

Jimin's POV

Pagkauwi ko sa bahay saktong dumating si Kuya. Pero 'yung itsura niya galit.

“Kuya,anong nangyari sa'yo?” Tanong ko sa kaniya.

May biglang tumulong luha sa kaniyang MALIWANAG mata.

“Wala.wala.” Sagot niya at uminom ng tubig. Pero 'di pa rin tumitigil ang pagtulo ng luha niya. Yinakap ko na lang siya at pinatahan. Ang ayoko sa lahat ay umiiyak ang mga magulang ko pati na rin si Kuya.

“Kuya,don't cry.” I said to him. It so hard to regret that my older brother is crying.

Gagawin ko ang lahat para makapag-closure ng maayos sina kuya Xiumin at ang ate ni Seulgi.

~~
K I N A B U K A S A N
~~

Maaga akong pumasok dahil gusto kong unahan si Seulgi kakapasok. Maaga kasing pumapasok si Seulgi kaya dapat ako ang mauuna sa kaniya.

“Himala,bro ba't ang aga mong pumasok?”  Tanong ni Suga na kakapasok lang. Minsan ang aga nitong pumasok, minsan naman late siya kasi sa sobrang late nagising.

“Tsk.” Inirapan ko na lang siya at nagpa-music sa phone ko na IPhone 7.

Mga ilang oras marami ng estudyante ang pumasok at isa na dun si Seulgi na kakapasok lang. Magka-klase kami kasi tuwing umaga pero bale tatlo lang yung subject na magka-klase kami.

Pinuntahan ko siya ngunit nahuli ako kasi dumating na yung prof namin kaya wala akong choice kundi ang bumalik ako.

Nakita ko namang tiningnan ako ni Seulgi pero pagkatapos nun inirapan lang niya ako. What's the problem of this girl?

Nang matapos ang klase namin this morning,sinundan ko siya patungong cafeteria. Alam niyo namang kailangan ko ng tulong para magawa ng maayos ang closure.

Sinundan ko siya hanggang sa may bakanteng upuan ang inupuan niya. Umupo ako sa harapan niya ngunit wala siyang pakialam.

“Seulgi.” Tawag ko sa kaniyang pangalan pero dinededma lang ako.

“Seulgi.” Tawag ko ulit sa pangalan niya pero ayun dedma lang.

“Seulgi.” Tawag ko ulit.

“Ano ba?!” Sigaw niya kaya lahat ng tao sa cafeteria napahinto sa pagkain at tumingin sa aming dalawa.

Nang maramdaman niya na lahat ng tao nakatingin sa aming dalawa umupo na siya pero masama ang tingin niya sa akin.

“Seulgi kailangan ko nang tulong mo para mabigyan natin ng closure sina Ate mo at si Kuya.” Sabi ko sa kaniya.

“I don't want. Kung hindi sana sa tutor-tutor na 'yan edi sana hindi na nakita ni Ate si Kuya Xiumin.” Sabi niya sa akin pero kami lang ang makakarinig.

“Seulgi pls. Malay mo were destined to each others para magkita ulit sina ate mo at kuya ko.” Sabi ko sa kaniya.

“Were destined to each others? Mukha mo.” Sabi niya sa akin at sinampal ako.

Bakit ko 'yun nasabi? Lintek na baba toh.

Umalis na siya sa harapan ko dala-dala ang bag niya pero hindi ako mapakali at sinundan siya.

Nang masundan ko siya agad ko siyang hinila papunta sa akin. Muntik na siyang masubsob sa itsura ko. Sana linakasan ko yung paghila ko sa kaniya masubsob na siya sa akin para maha---

Ano ba tong sinasabi ko?

“Look,I didn't meant to say. I just want your help para sa closure nilang dalawa.” Sabi ko pero imbes na sagutin ako tinulak niya ako. Tumakbo siya ng mabilis at hinayaan ko na lang siya.

—*—

14th Chapter End.<3

Every Time(SeulMin Fanfic)Where stories live. Discover now