KUYRUKLU YILDIZ

⚡3.Bölüm⚡

Merhaba canlarım. Ben geldim.Çok güzel bir bölümle karşınızdayım.
Bide tanıtım bölümünü değiştirmek zorunda kaldım. Okumak isterseniz orayı da okuyabilirsiniz. Bir de medyada şafak [amadeoleandro]

Ne kadar destek verirseniz o kadar yazma hevesim artacak buna çok ihtiyacım var.
Onun için yıldızı doldurmayı unutmayın. 💖💖💖💖

rumeysacyhn  Muvahhida_Afra  onlara ithafen

Acılar, tükenmek bilmeyen acılar.Umutlardır, hayallerdir bizi ayakta tutan,acılardır bizi tüketen,ağlayışlardır bizi güçleştiren,küçük bir tebessümdür bizi mutlu eden.Tam bir çıkmasındayız hayatın.

Biz insanlar yaşadığımız acıların , aldığımız yaraların kabuk tutmasını sağlamak yerine,o yarayı daha çok açarak iz bıraktırırız ruhumuza, bedenimize.Bilincimizin fırsat verdiği bütün yolları deneriz unutmak için.Ağırdır bu yükü taşımak.

Mesela yangın çıkmış bir ev düşünün tam ortasındasınız alevin.Orda sığınacağın hiçbir şey yok.Ordaki tek çıkışın el uzatmaktır aydınlığa.Çabalamaktır kurtuluşa.

Ama bizler acılarımızı kapatmak için maske takarız,sanki hiç takmıyormuş gibi.
Kimsenin ne kadar güçsüz olduğumuzu bilmelerini istemeyiz, onu paylaşmak yerine gömeriz yüreğimize.Acıların bize bıraktığı izler ve ruhumuzda oluşan koca bir hiçlik.

Acıları yaşadığımız yeri cennet yapamadığımız sürece kaçacağımız her yer cehennem olur.Ya acılarınla gömülürsün toprağa ya da huzuru bulursun hayatına.Ya sen acılarını şah mat ediceksin ya da acıların seni şah mat eder.Ruhumda taşıdığım bu acıları gemi yapıp salmak istiyorum.Hayatt ansızın acıların içine düşüp orda hapsolan ruhumu şaha kaldırmak istiyorum. 🌌🌌🌌
⚫⚫

Gözyaşları içerisinde bana sarılarak defalarca teşekkür etti. Bende ne yapacağımı bilmeyerek öylece donakaldım.O kadar masum gözüküyordu ki. Daha sonra bankta oturmaya başladık.Elindeki bu bilekliği ağlayacak kadar değerli kılan neydiki, aklımda buna benzer onlarca soru belirmişti.O sessiz havayı bozarak ağzımı araladım biraz da tedirgin

Bu bileklik seni ağlatacak kadar değerlimiydi.Niye bu kadar hüzünlendin?

Evet öyle. Çunkü bu bana mutluluğumdan kalan tek kırıntı. Ben bunu bir daha asla görmeyeceğimi sanmıştım ve senin sayende bi nebze olsun ben esir eden acının şerrinden sıyrılıp mutlu oldum.

Ne oldu... ki Çağrı?Seni bu kadar da acı çekmenin sebebi ne?

Bu soruyu sorarak belki de yanlış yaptım. Ama merak ettiğim soruların cevabını öğrenmek istiyordum.
Çağrı sanki keder çekiyormuşçasına derin bir nefes çekti içine.Bana cevap vereceğini sanmıstım.

Bu akşam ona ne sorarsam sorayım bana hiçbirinin cevabını vermedi.Aslında haklıydı da sonuçta onunla güzel bir şekilde tanışmamıştık.Ama anlatmasını isterdim her ne kadar hak etmesemde.

Sprduğum soruların hiçbirine cevap vermemiş az da olsa kırılmıştım.
Daha sonra cevap vermesini beklemeden iyi geceler deyip onu yalnız bırakmıştım. Yalnız kalmaya ihtiyacı olmalıydı. Ama bir an kendimi suçlu hissetmiştim.Belkide bilekliği ona vermenin zamanı değildi, nerden bilebilirdim ki bu kadar duygusallaşacağını. Ama beni rahatlatan şey ona verdiğimde gözlerinde masumane pırıltıydı. Az tanımama rağmen ilk defa böyle görmüştüm.Çok mutlu olduğunu hissetmiştim. Bu da beni bir nebze rahatlatmıştı.

Kızların yanına gittiğimde çoktan toparlanmaya başlamışlardı. Ama benim burda olmadığımı bile farketmemişlerdi bile. Hainler işte tabiii dedikodu onlar için her şey. Dedikodu yaptıklarında sanki narkoz almış gibi kendilerini kaybediyorlar.Tabii ben hariç ben hiçbir zaman kimsenın ayıplarını kusurlarını konuşmadım, çünkü insanların ne çektiğini bilmiyordum. Konuşmaya da hakkım yoktu zaten.