How to Break a Heart (To be published by LIB)

Thirteen

Allie

I huffed when I reached my usual chair. Pumipikit-pikit pa ako habang tinatakpan ang bibig ko mula sa paghihikab na ginagawa ko. I’m aware that I look like a freaking zombie. It’s not one of my best days–in fact, it’s worse than that.

Biglang may umupo sa tabi ko. Mukhang pinapahalata na uupo siya dahil sinanggi niya pa ako. The force he exerted wasn’t that great, but I was too tired kaya parang napalakas ang dating sa akin.

“You look like a freaking zombie kitten.” tumatawang sabi nito. Sino pa ba ang mahilig mang-asar sa akin ng pusa kundi ang baboy na si Arron. Umirap na lang ako dahil wala ako sa mood makipagtalo sa kanya. I feel so tired.

“Hindi ka ba nabibigatan, mingming?”

“Huh?” I blinked at him.

Hinawakan ni Arron ang ilalim ng mga mata ko. “Ang dami mo dalang bag.” tumawa ito bago sumandal sa upuan niya at bigla naman namula ang buong mukha ko.

“You’re a pig.” malatang sabi ko dito and he sighed.

“And your comeback is pathetic too. Are you okay?” sumimangot si Arron sa akin. For a second, he really sounded concerned. I just mentally shook my head, telling myself that he’s just curious.

He clicked his tongue. “You’re too pale. Hindi ka ba pinapakain ng boyfriend mo?”

“I’m okay, Arron. Get off my back.” umirap ako sa kanya. Sinubukan ko magboses mataray pero malamya pa rin siya pakinggan sa tenga. I yawned again.

Sumimangot sa akin si Arron habang tinititigan ako. “Bakit ba mukhang puyat na puyat ka?”

“Nanuod.” simpleng sagot ko dito and he shook his head.

“When will you ever learn, my dear kitten? Alam ko kapag nagsisinungaling ka. I’m your personal lie detector, remember?” I just grunted. Gusto kong iwanan niya ako at hayaan niya akong magpahinga kahit saglit. Gusto ko rin umidlip pero baka mabitin lang ako dahil paniguradong paparating na ang professor.Dominic tried to convince me na wag na lang pumasok nang makita niya akong pagod na pagod at mukhang inaantok but I insisted. Nainis siya sa akin pero ako rin naman ang nasunod. Hindi naman kasi niya ako natitiis. It was a hopeless argument.

“Gusto mo bang pumunta ng clinic?” naramdaman ko ang pangitim ng bilog sa mga mata ko.

“No.” I snapped at him.