Liegen duurt het langst

3. Niet die bacillen alsjeblieft

Verveeld ga ik op snapchat en maak ik foto's van de kantine. Zinzi en Levi hebben normaal gesproken ook tussenuur nu, maar die zijn elkaar vast aan het aflebberen. Bah, daar hoef ik niet bij te zien. Gelukkig maar dat het bijna pauze is en de rest er zo ook is. En met de rest bedoel ik Michaël. Nicole is nog altijd een beetje eng.

'Dani!'

Een beetje verbaasd kijk ik naar het blonde meisje die tegenover me komt zitten. Even ben ik bang dat ik haar heb gezoend op Zinzi's feest en zij het wel serieus nam. In zulke situaties ben ik vaker in gekomen en elke keer voel ik me schuldig. Vandaar ook dat ik sober wilde blijven.

'Komt Levi zo? Ik ben Cataleya, dan weet hij wie ik ben.'

O het is er zo een. Iemand die de Leviplaag met zich meedraagt.

'Nee,' zeg ik schouderophalend. Ik grijns kort als ik op een idee kom en draai het vlug om in een bezorgd gezicht. 'En je kan maar beter uit zijn buurt blijven. Dit mag je absoluut niet doorvertellen.'

Een beetje paniekerig kijkt ze om zich heen. 'Eigenlijk ben ik niet zo goed in geheimen bewaren.' Hoewel ik haar eerlijkheid zeer waardeer, ga ik er toch gebruik van maken. Nouja, misbruik dan eigenlijk.

'Maar ik moet je dit vertellen.' Ik buig naar voren en fluister: 'Levi draagt een gevaarlijke ziekte met zich mee. Iedereen die in zijn buurt komt, raakt besmet.'

Ze deinst naar achter. 'Serieus?' Ik knik heftig. Geweldig zo'n naïef kind.

'Maar jij dan? Ga jij niet zowat elke dag met hem om.'

Shit, niet aan gedacht. 'Er zijn een paar die immuun zijn, maar aan de andere kant zijn sommige overgevoelig. Blondines vooral. Nicole moet er elke dag medicijnen voor innemen.'

Saved it.

Net als ik er een schepje bovenop wil doen hoor ik Levi al aankomen. Cataleya staat vlug op. 'Rennen!' schreeuw ik haar dan toe. 'Ren als de wind!'

Op mijn woorden loopt ze snel en paniekerig weg. Levi kijkt haar verbaasd na, maar Michaël moet de pret natuurlijk bederven. 'Dani heeft weer wat uitgespookt.'

'Sorry Vos, maar je verdient het gewoon.' Ik sla mijn armen over elkaar heen.

'Is goed Daniëlle,' zegt hij net zo bot terug, 'ondertussen zoek ik wél een leven.' Hij neemt niet eens de moeite om naast me te gaan zitten en loopt verder naar een tafel vol meiden.

Met een plof gaat Michaël tegenover me zitten en haalt hij mijn telefoon tussenuit mijn handen. Lachend scrollt hij er doorheen, waarschijnlijk mijn gesprekken.

'Oeh wie is Ashley?' Hij haalt plagend zijn wenkbrauwen op en houdt mijn telefoon verder van me vandaan als ik er naar graai.

'Die bitch weet je nog.' Hij kijkt me even vragend aan tot het bij hem doordringt. 'Die zoende, omdat ze wilde "testen" of ze op meisjes viel,' zeggen we in koor.

'Oeh als ze hetero is, mag ik haar dan hebben?' Met rollende ogen grijp ik opnieuw naar mijn telefoon. Deze keer gelukkig met succes.

'Even serieus,' Michaël gaat met zijn hand door zijn bruine krulletjes voor hij erop leunt, 'er is iets aan de hand.'

Ik haal mijn schouders op, maar heb gelijk die foto weer in mijn hoofd. Wie is de persoon die ik heb gezoend?