Denek-09 #wattys2018

D-09/1

   "Efendim! Denek-09 uyandı. Sakinleştiricinin etkisiyle şuan hiçbir şekilde hırçın davranamaz."

   "Bilgilendirdiğin için teşekkürler Bayan Lourent. Ayrıca bana lütfen Denek-09'un dosyasını getir."

    Bayan Lourent kafasını "evet" anlamında sallayarak odadan çıktı.
     Desmond, dönen sandalyesinde bir kez döndü ve derin bir nefes alıp verdi. Aklı Denek-09'da kalmıştı.
     Hayır aşık falan değildi. Sadece o kız çok cesur, kararlı ve hırçındı. Dediklerinde çok ciddiydi.
     Bunları düşünürken Bayan Lourent kapıyı tıklattı ve Desmond'ın onayını bekledi. Onay verincede içeriye geldi.
      Denek-09'un bilgileri tam karşısında duruyordu. Dosyayı alıp kapağını açtı. O sırada Bayan Lourent'a gitmesi için işaret yaptı.
      Dosyayı büyük bir özenle inceliyordu. Kim zannediyordu kendisini? Ondan katbe kat daha iyiydi. 
      Bilgiler şöyleydi:
Ad: Maya
Soyad: Olivia
Anne Adı: Isabella
Baba Adı: Martin
Kardeşinin Adı: George
Ölü Yakını: Anne-Baba-Kardeşi
Yaş:16
Akraba: Yok
Hastalığı: Yok
      Ukala ukala bakıyordu dosyaya. "Şuna bak! Hiçbir özelliği yok ve bana hakaret ediyor. Tsch."
       Desmond dosyayı sinirle odanın bir köşesine fırlattı. Hem ondan küçük hemde hiçbir özelliği olmayan birisi ona bu tehditleri savuramaz!
       Odasından çıktı ve Denek-09'un odasını buldu. Kartını okuttu ve kapı açıldı. Denek-09 yani kısaca Maya, yatağına doğrulmuş bir şekilde pencereden gökyüzünde uçan kuşlara bakıyordu.
        Sertçe kapıyı kapattı ki onun varlığından haberdar olsun. Maya sadece bakmakla yetindi. Arada bir bileğindeki "09" yazısına bakıp duruyordu.
         Desmond bundan çok fazla sinirlendi ve bağırdı:

   "Bana bak Maya Olivia! Senin ne denli birisi olduğunu biliyorum. Bu yüzden bana karşı saygı duy!"

   "Heh. İlk önce biraz nezaket gösterki bizde sana saygı gösterelim. Ve belki özür dilersen olabilir. Sonuçta hayatım senin o lanet deneylere bağlı."

   "Özür dilemek mi?! Senden hem rütbe hemde yaş olarak büyüğüm! Bana gösterdiğin saygısızlıktan ötürü özür dilemesi gereken kişi sen oluyorsun!!"

   "Kaç yaşındasın?" dedi ukala bakışlarla. Ve sonra devam etti."Buradan çıkınca seni öldüreceğim. Aptal."

   Desmond sinirden gözü karamıştı. Sesini daha da yükselterek:"17 yaşındayım. Ayrıca aptal dediğin için ilk deneyi ilk sen deneyeceksin. 1. Deney'i sana ithaf ediyorum." dedi ve pis bir gülüş attı.

      Maya bunu umursamadı ve kuşlara bakmaya devam etti. Onu dinlememişti. Umrunda değildi. O sırada Desmond perdeleri kapattı. 

   "Sen ne yaptığını zannediyorsun!! Aç şu perdeleri!!"
  
   "Üzgünüm. Açabilirsen aç. Bu da beni dinlememe ve umursamamanın cezası."

   "Ayağa kalkamayacağımı mı zannediyorsun?"

      Desmond kafasını "evet" anlamında salladı. Ve ukala bir bakış attı. Maya ise ona aldırmadı. O kendi ayakları üzerinde durabilen bir kızdı.

      Yataktan kalktı ve demgesini sağladı. Elinin üzerindeki serumu çıkardı. Acısı umrunda değildi. Yürümeye başladı. Pencerenin ortasında durdu ve perdenin iki tarafından tuttu ve hırşımla açtı.
      Ardından Desmond'a dönerek:
   "Bu arada benden gerçekten büyükmüşsün(!)."
  
   "Aramızda 365 gün var. Arada çok fark var."

   "Aslında.... 365 gün olamaz. Bu seninle benim doğduğum güne bağlı. 365 gün olması için seninle aynı gün fakat farklı yıllarda doğmamız gerekirdi? Aklın yaşı yoktur bunuda belirtiyim."

      Desmond gene sinirlendi bu kes Maya'nın kolundan tuttu ve sinirle kendine çekti. Ardından arkasından sürükleyerek onu Deneylerin yapıldığı bölüme götürdü.
       Maya'yı doktorlardan biri sandalyeye bağladı ve bayıltıcı bir iğne yaptı. Desmond onu Bayan Lourent ve bir kaç doktorla daha izliyordu.
       Dakikalar geçmişti. Şimdiden bayılması gerekirdi ama daha Deneye başlayamamışlardı. Desmond hoparlörden neden başlamadıklarını sordu. Oradaki doktorlarda"Bay Storm Denek-09 hâlâ bayılmadı. Bu ona yaptığımız 2. İğne fakat bayılmıyor..."
       Desmond ile Bayan Lourent şaşırmıştı. Nasıl yani? Nasıl bayılmazdı? Onda hiçbir insan ayakta duramaz, hemen bayılırdı. Desmond Camdan Maya'ya baktı. Bakmaz olaydı. Çünkü gözleri kıpkırmızı, korkunç bir gülüşle ona bakıyordu...

MissTattletail bana kitap yazmamı istemişti. Bende yazdım :))