The Hardest Battle

42

42

He was just there to court JEllaine and nothing more, but he was not ready to be asked by questions that he should have answered years ago. 

“Jellaine.”

“Bakit mo ako ginugulo, Zanjo?”

“No.Hindi kita ginugulo. That’s the least thing that I will do to you.”

“Stop doing this, Zanjo. Hindi ko naman ipinagdadamot ang anak natin, di ba?”

“jellaine, it’s not that. I am courting you because I love you. Can you not understand? Mahal kita at hanggang ngayon ay mahal na mahal pa rin kita. I was stupid years ago, hindi ako nag-isip, hindi ko pinahalagahan ang kung ano mang meron tayo. Hindi ako naniwala sa ‘yo. But I’ve learn from that Jellaine. Sobrang laki ng pagsisisi ko. Kung pupuwede nga lang sanang I rewind lahat, ginawa ko na.”

“yun nga di ba, kung pupuwedeng irewind lahat, kaso hindi Zanjo, hindi mo na maibabalik ang lahat. Things had changed, people changed, feelings changed, so you better stop.”

“No I won’t, I would definitely not do that. Liligawan kita hanggat gusto ko, hangang sa kaya ko, gusto mo man o hindi. Liligawan kita hanggang sa maramdaman mo ulit na mahal mo pala ako, hanggang sa maramdaman ng puso mo na ako pala ang tinitibok nito. Liligawan kita hanggang sa marealize mo na ako ala ang gusto mong makasama habang buhay.”

“ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa akin yan!” Ano ba  ang tingin ng lalaking ito sa kanya?

“Makapal na kung makapal, Jellaine, but that’s what I feel. Kung pupwede nga lang na bumili ako ng time machine para maibalik ang lahat, gagawin ko. Dun sa time na alam kong sa akin pa ang puso mo, dun sa mga panahong ako ang hinahanap-hanap ng mga mata mo. Dun sa panahong ang buhay mo ay ako.”

Hindi alam ni Jellaine kung bakit nasasaktan siya, kung bakit bumalik lahat ng emosyon na naramdaman niya four years ago. Akala niya ay okay na siya, na hindi na siya masasaktan kahit pa mag-uusap sila ng ilang beses ni Zanjo, pero bakit ganito?

“jellaine?” Zanjo panicked, she saw Jellaine’s tears again and how he hates it! Tinawid niya ang distansiya nilang dalawa, niyakap niya ang dalaga.

“Bakit Zanjo? Bakit kailangang masaktan ako ng ganito?” She sobbed. Ikinulong ni Zanjo ang dalaga sa mga bisig niya.

“I’m sorry, I’m really sorry. Hindi ko alam paano mo ako mapapatawad, Jellaine, pero alam ng Diyos kung gaano ako nagsisisi sa mga nangyari sa ating dalawa. Patawarin mo ako.”

Napahikbi siya, matagal naman niyang napatawad si Zanjo, lalo at nakikita niya si Mackie. Having Mackie is enough to erase all the pain that she experienced, but her heart could not forget.

“Pabayaan mo na ako, Zanjo. Patahimikin mo na ako.” In between sobs she said.

“I can’t Jellaine, I’m sorry, because giving up on you would mean dying for me.”

Mas lalo tuloy siyang napahikbi, bakit Zanjo? Bakit kung kailan napag-aralan na niyang kalimutan ito ay saka naman babalik sa kanya? Will giving him a chance means making her happy again? Will she not break her heart again?