İLK AŞKIM

İLK ASKIM

Her zamanki gibi birilerinin hayatim hakkinda kararlar almasini bekliyordum. Annemle babam ayrilacakti ikisinden biriyle kalacaktim. Bana secenek bile sunmuyorlardı gerci.aslinda annemle aram iyi degildi surekli sudan sebepleren tartisirdik. ama yinede annemi cok seviyordum. onunda beni sevdigini biliyordum. Anneme göre kurallar vardi, babama göre ise kurallar cignenmek icindi bu yuzden annemle evliyken onu baskasiyla aldatiyordu ama sanırım babama gore cignenmeyen tek kural bendim. Beni hep dinlerdi, yardımcı olurdu cok severdi istee.. Eger babami secersem burdan Izmire gidecektik.Annemle kalırsam ise uvey bi babayla eski hayatima devam edecektim.Annemle babam diger odadaydilar. Babam iki gun sonra gidecekti. Ayrılırken bile tartisiyorlardi.Beni cekistiriyorlardi kimde kalacak davasi.. annem herzamanki gibi uste çıkmaya calisiyordu"kiz çocuğunun yeri annesinin yanidir! seninle Izmir'e gidince ne olacak? senin gececiligin var onun var bunun var.Bu kiz nasil tek kalacak? Kizim benimle kalacak!" dedi.Babam derin bir nefes alarak "offff sana diyecek soz bulamıyorum tartismayla bi yere varamayiz. Almira artik genc kiz kendisi icin en iyi karari o verir" dedi . Annem yine lafa atlayarak"benimle kalacak diyorumm o da benimle kalmak istiyor" dedi. Halbuki ben öyle bisey denememistim secme hakki bile tanimamisti. en son mutfakta Elindeki bicagi gostererek 'benimle kalacaksin' demişti. Babam daha derin bi nefes alarak "oyle mi? bunu Almira dan duymak istiyorum" dedi. annem"yuru yuru bende gelim senle kendi kulaklarınla duymani istiyorum"

    

     odama dogru geliyorlardi. kapıyı acik bırakıp hemen yatagima uzandim ve kulaklıklarimi takip uzandim ve odama girdiler.Annemle babam hep tartışsalarda benim yanımda hep sakin oluyorlardi yine çok sakinlerdi annem elini omzuma dokundurdu kulaklıklarimi çıkardım gozlerimin icine bakarak"almira biraz konusabilirmiyiz kizim "dedi. Hiçbir şey olmamis gibi" tamam konusalim'' dedim. oturma pozisyonuna gectim babam yatagin kenarina oturdu annem de tam karşımdaki koltuga oturdu babam söze baslayarak "almira"dedi."annenle aramizda geçenleri az çok biliyorsun hatta herseyyi biliyorsun" elini ovusturarak"sonucuda biluyorsun simdi senin icin zor olacak biluyorum ama senden bir secim yapmani istiyoruz bu karar tamamen sana ait sen nasil istersen" annem babami susturarak "almira eger babanla gidersen bambaska bir şehire gideceksin ama burda kalmalisin butun arakadaslarin okulun hepsi burda" dedi ikiside çocukları kandiran sekerciler gibiydiler.

    Dalmistim babam elimi tutarak "Almira seni bekliyoruz kizim"dedi. bir secim yapmaliydim annemle kalmak mi? babamla gitmek mi? Ben bunları daha önce hiç düşünmemistim.icimde hep barisacaklarina dair bi umut vardı.O an anlamistim annemle babam arasındaki butun baglar kopmustu. Sadece ben kalmistim, gozlerim doldu sesim titriyordu"ben bir kaç saat dusunebilirmiyim?"dedim. babam ayaga kalkarak "tamam o zaman biz icerde seni bekliyoruz"dedi.Annemle babam beraber odadan ciktilar.

     Kapiyi kapatıp hickira hickira ağlamaya başladım. Sesimi duymasınlar diye elimle agzimi kapatıyordum.Baya bi ağladim en sonunda derin bi nefes aldim Biraz olsun kendime gelebilmistim hala inanmıyordum ikisinden birini sececegime, bosanacaklarina. Durdum daha da sakinleştim ama hala agliyordum kısık bir sesle kendi kendime konuşmaya basladim "annenle kalmak mi? babanla gitmek mi?" babamla gidersem sıfırdan bi hayata baslayacaktim, hayatimi düzene sokmam uzun surecekti. Oysa annemle kalırsam okulum arkadaslarim hemen hemen hepsi burdaydi. Tabi bir de üvey baba olayi vardı. O adam zaten beni sevmiyordu bunu bana karsi olan hal ve hareketlerinde gormek mümkündü.Annem o adamla evlenince o adam babamin yerine gececekti. Beni uzecekti buna% 100 emindim ve ben buna dayanamazdim.

    Hala düşünüyordum ama zaman beklemiyordu.Aksam olmaya yakindi aglamaktan gözlerim şişmisti kafamda biseyler oluşmuştu gözyaşlarımi silerek bir anda karar verdim " üvey babaya falan katlanamam , ben babamla gitmeliyim.Bazen herseye yeniden başlamak iyi gelir insana" dedim ve saatlerdir oturdugum koltuktan kalktim, kapiyi actim ve salonda hic konuşmadan beni bekleyen anne ve babamin yanina gittim.

   Annem kendinden emin gibi babama bakiyordu. Annemin yanina oturdum  babam tam karsımdaydı. Ani bi karar vermistim. kalbim hızlı hızlı atıyordu. olayın ciddiyetinin farkında degildim .Ama annem bilmeliydi.elini tutup titrek bi sesle"annecigim ben babamla gidiyorum" dedim. Annem olayın sokuna girmişti gözleri kocaman acıldı. babam ise galibiyetin kazandirdigi mutlulukla bizi izliyordu.Annem oturduğu yerden kalkti bana bağırmaya başlamıştı "Nasil ya almira bunu bana nasil yaparsın? " dedi. Elini basına götürdü. ''kızım ya benim kızım.'' korkmustum.oturduğum yere çömeldim  annem korktuğumu fark edince yanıma geldi bana sarilarak ağlamaya başladı. gözyasları saclarımın arasından asagıya dogru iniyordu. Birbirimize sarilip agladik, babam galibiyetini unuttu yanımiza geldi.bize sarıldı. üzgündüm,yorgun,bitkin ve kararsız ... Annemle babama baktım. Zaten annemle babami en son o gece beraber görmüştüm.