Huzurum

15.Kabul olmuş bir dua

***

Rüzgar üzerinde ki şaşkınlığı atar atmaz yerden kalkarak yüzünde ki ve üzerindeki karları temizledi.

Kızlar içeriye girerken Zehra babaane Rüzgara sert bakışını attıktan sonra camı kapattı.

Kar nazlı nazlı süzülerek yağmaya devam ederken Rüzgar kendini sakinleştirmeye çalışıyordu.

Bunu bir erkek yapsaydı hastanelik edene kadar döverdi mutlaka.Ama karşısında ki kıza bunu yapamazdı.

Irmak Rüzgar bir adım atınca geriledi.Kızlara kızıyordu içinden. Rüzgarla tek kalmak ölüme bırakmaktı Irmağı.

Rüzgar yaklaştıkça Irmak geriliyordu.

Rüzgar burnundan soluyordu.Yumruğunu o kadar sıkmıştı ki damarları cildinin üzerinden kabarmıştı.

Rüzgar Irmağın hemen yanında ki duvara sert bir şekilde yumruk attı.

Bu kız sınırlarını gerçekten zorluyordu.Bütün duvarlarını canını yaka yaka yıkıyordu.

-Sen.Sen ne istiyorsun benden ? Nee !
Söylesene.Geldiğin ilk gün kafamı yardın.Yatağımdan ettin.Daha karşılaştığımız ilk an omzumu kırıyordun.
Sen.Anılarıma leke düşürüyorsun.Her köşesinde hatıralarımın olduğu yerde kendi hayatını kuruyorsun gözümün önünde .Şimdi de kafam sarsıldı ya.İçine taş mı doldurdun ne yaptın yüzümü hissetmiyorum ?
Sen nasıl bir belasın böyle.

Irmak zehir zemberek sözleri sindirmeye çalışırken arkasını dönerek evine ilerledi.Bilerek atmamıştı ki Rüzgar evde olmadığı için oynamıştı zaten.

Yinede ona kızamıyordu.Kızgınlıkla da olsa ağzından kaçırmıştı
'Her köşesinde hatıralarımın olduğu yerde kendi hayatını kuruyorsun gözümün önünde. Anılarıma leke düşürüyorsun.'

Bu düşünceler çok saçma geldi Irmağa.Arkasını dönerek Rüzgara doğru yürümeye başladı.

-Bu sözlerinle beni üzeceğini sanıyorsan çok yanılıyorsun.Evini, hatıralarını bu kadar çok , benden nefret edecek kadar çok seviyordun madem kalkıp kiraya vermiycektin.Ukala.

Irmak söylediklerini kontrol edememişti.Kimseye kırıcı bir söz söylemezdi Irmak kolay kolay.Ama bu adam onun iç dünyasını karmakarışık ediyordu.

Rüzgar sinirden gülerken evine girdi.Birbirlerine bağırmaktan başka bir şey yapmıyorlardı.Üstelik Irmak yüzüne bile bakmıyordu.Sonu ne olacak kim haklı aklı bir türlü almıyordu.

Irmak ise gülerek evine çıktı. Ne kadar uğraşsa da konu Rüzgar olunca kendine hakim olamıyordu.

Kızlar biraz daha oturduktan sonra akşama doğru kalktılar.

Irmak yarın dersler başlayacağı için konulara göz gezdirdi.Yatsı namazını da kıldıktan sonra üzerini değiştirerek duasını etmeye başladı.

"Allahım.Nefsime yenilmekten ,kalp kırmaktan sana sığınırım.Rüzgara yardım et Allahım. Ben ona bir çıkış yolu gösteremiyorum.Düştüğü karanlıktan sen onu çıkar. Onu ,Zehra babaaneyi ,umutu, eda ve duyguyu...Tüm kötü kullarının şerrinden koru Allahım. Bizde senin aciz kullarınız."

Duasını bitirdikten sonra uykuya teslim oldu.

Rüzgar eve girerken babaanesi kanayan elini fark etti.Rüzgarın çok merhametli olduğunu biliyordu yaşlı kadın.

Karşısındakine zarar vermemek için kendi canını yakardı hep.Anlayamadığı tek şey Rüzgar kendini herkese bu kadar kapatmışken Irmağa en zayıf noktalarını bile nasıl açabiliyordu ?