Hua Hua You Long[花花遊龍]

အခန္း(၁၂)

[[Z]]

"အစ္ကိုႀကီး..ႏိုးၿပီလား..?ေရွာင္စန္မ်က္ႏွာသန႔္စင္ဖို႔ေရယူလာပါတယ္"

ေရွာင္စန္သည္ဓားျမေခါင္းေဆာင္ဘဝကတည္းကသူ၏ေနာက္ေတာ္ၿမဲျဖစ္သည္။ထုန္အန္မွာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
လုခ်န္ေနစဥ္ဓူဝလုပ္ငန္းေဆာင္ေတြမွာလိုအပ္တာေတြကူညီရန္ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

"သခင္ေလး"

တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္လုခ်န္မ်က္လံုးမ်ားျဖည္းၫွင္းစြာပြင့္လာသည္။ေတာက္ပၾကည္လင္ေနေသာအခန္းအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ပံုမွန္ေန့မ်ားထက္ထခ်ိန္မ်ားစြာေက်ာ္လြန္ေနၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနသည္။ကိုယ္ကိုေဘးေစာင္းလိုက္ရာခါးေနရာတဝိုက္မွရုတ္တရက္ေအာင့္တတ္လာေသာနာက်င္မႈေၾကာင့္ေအာ္သံထြက္ေပၚလာသည္။

"အိုင္းယိုး"

မေန့ညကက်င္း၏အလြန႔္အလြန္အားျပင္းလွေသာလိင္ဆက္ဆံျခင္းကိုအမွတ္ရသြားေစသည္။ေနာက္ဆံုးအခ်ီၿပီးေနာက္မည္သို႔မည္ပံုေမ့ေမ်ာသြားေၾကာင္းကိုေတာ့ျပန္လည္သတိရမိျခင္းမရိွ။ဤပံုအတိုင္းသာက်င္းဆက္သြားေနမည္ဆိုလ်ွင္လုခ်န္လည္းအမွန္ပင္အသက္တိုလိမ့္မည္။

အတြင္းပိုင္းမွခၽဲြက်ိက်ိေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနေသာခံစားခ်က္အရက်င္းမျွဖတ္လတ္စြာခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ၿပီးေနာက္မေဆးေၾကာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားမိခဲ့ေၾကာင္းအမွတ္ရသြားသည္။

ဘုရားသခင္!ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာရလဒ္အရတစ္ေန့လံုးဗိုက္မအီမသာျဖစ္ၿပီးေနရေတာ့မည္။အႏွီလူယုတ္မာတစ္ၪီးတည္းသာအျပစ္တင္ဖြယ္ရာသာ။ေဝဒနာခံစားရမၫ့္သူလုခ်န္အတြက္အနည္းဆံုးေတာ့မွတ္မွတ္သားသားေတာင္မရိွ။ရိုးရိုးဆိုရလ်ွင္ဘာမ်ွမသိပဲပိုၿပီးဖိအားေပးဖို႔ရံုသိသည္။

"ေရကိုအျပင္မွာပဲထားခဲ့လိုက္..ၿပီးမွထြက္ယူမယ္"

လုခ်န္ထံတြင္တံခါးဆီသို႔အသံထြက္ရံုသာအားအင္ရိွသည္။အမွန္တိုင္းဆိုရလ်ွင္အခုအခ်ိန္မွာအဝတ္ဝတ္ရန္ေတာင္လုခ်န္အားအင္မရိွေသး။

"သခင္ေလး..မႂကျြမန္းသြားခင္အရွင္မင္းႀကီးမိန႔္မွာထားခဲ့တာရိွပါတယ္..သခင္ေလးကိုအသိေပးဖို႔ပါ..ဒီကေန့ညေနခင္းနန္းေတာ္မွာစားေသာက္ပဲြအခမ္းအနားတစ္ခုရိွပါတယ္..ေန့လည္စာအခ်ိန္ၿပီးတာနဲ႔နန္းေတာ္ကိုေရာက္လာရန္ေမ်ွာ္လင့္ေနပါတယ္"

"ငါသိၿပီ..အခုအျခားအရာေတြလုပ္စရာေတြသာသြားလုပ္ေနေတာ့..ငါ့ကိုအာရံုမထားနဲ႔!"

အခုေတာ့ပိုေခါင္းကိုက္စရာေပၚလာၿပီ။

က်င္းသည္နန္းေတာ္အတြင္းေဆာင္ထဲမွာလုခ်န္တစ္ေယာက္တည္းအထီးက်န္ၿပီးမြန္းက်ပ္ေနမွာ
ကိုစိုးရိမ္တဲ့သူျဖစ္သည္။နန္းေတာ္မွာက်င္းပသၫ့္ပဲြေတာ္အႀကီးႀကီးျဖစ္ေစအေသးေလးပဲျဖစ္ေစလုခ်န္ကိုမတက္မျဖစ္တက္ေစသည္။

မယံုႏိုင္စဖြယ္ေတာက္ပေျပာင္လက္လွေသာပိုးသားပန္းခ်ည္ထိုးဝတ္ရံုကိုဝတ္ဆင္ၿပီးရာထူးဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္မအပ္စပ္ေသာဘုရင္ႏွင့္အနီးဆံုးေနရာမွာထိုင္ကာနန္းတြင္းသူေတြႏွင့္ေမာင္းမေတာ္ေတြဆီကေနအေဝးမွမႏွစ္ၿမိဳ႔ဖြယ္မ်က္ေစာင္းထိုးတာကိုခံရသည္။အႏွီစိတ္ဒုကၡတရားမ်ားသည္အရသာရိွေသာအစားအေသာက္မ်ားနဲ႔ရင္တြင္းစဲြက်န္ေစေသာအကအလွမ်ား၌ေပ်ာ္ေမြ့မႈမ်ားထက္ေတာင္သာလြန္မ်ားျပားေနေသးသည္။

ေတာက္ပေနေသာပိုးခ်ည္ထိုးဝတ္ရံုအလွအပကိုဝတ္ဆင္ၿပီးထိုင္ေနရတာနဲ႔တင္အေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႔ဖြယ္ေကာင္းေနသည္။ထို႔အျပင္ဘုရင္ႏွင့္အနီးဆံုးေနရာမွာျဖစ္ေနေသးသည္။နန္းတြင္းဝန္အမတ္မ်ားႏွင့္ကိုယ္လုပ္ေတာ္မ်ားထံမွမႏွစ္ၿခိဳက္ေသာအၾကၫ့္မ်ားကေတာ့မဆိုနဲ႔ေတာ့။ဤအရာမ်ားသည္အစားအေသာက္မ်ားေကာအကအလွမ်ားကိုပါႏွစ္ေထာင္းအားရသာယာၾကည္ႏူးစြာခံစားႏိုင္ရန္မစြမ္းသာေအာင္လုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွလွသည္။

လုခ်န္အေတာ္ၾကာသည္အထိအိပ္ရာတြင္လဲေလ်ာင္းေနၿပီးေနာက္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားယူထကာသန႔္စင္လ်က္
အဝတ္ေသခ်ာျပန္ဝတ္ၿပီးေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းသြားလိုက္သည္။

"သခင္ေလး...ေန့လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့အရင္အစာေျပနည္းနည္းစားထားမလား......ဒါမွမဟုတ္"

ေအာက္ထပ္တြင္ေဝယ်ာဝႁစၥပုေပးရန္ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာေရွာင္စန္သည္အျမန္အနားသို႔ေလ်ွာက္လာၿပီးအေမးဆိုလာ၏။

"မလိုဘူး...ေန့လည္စာပဲစားရေအာင္..စားၿပီးရင္ေရသြားခ်ိဳးမယ္"

"အာ!မွန္လွပါ"

နားလည္သြားျခင္းမ်ားကေရွာင္စန္မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲျဖတ္ေျပးသြားသည္။ႃပံုးေတာ့မေယာင္ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာကိုထိန္းလ်က္မီးဖိုေခ်ာင္ရိွရာသို႔သြားကာေန့လည္စာျပင္ရန္မွာၾကားေနသည္။

သူနဲ႔က်င္း၏ပတ္သတ္မႈကိုေရွာင္စန္ရွင္းလင္းစြာနားလည္သေဘာေပါက္သည္အားလုခ်န္သိသည္။ထိုကဲ့သို႔ေသာအရာသည္မိမိအနားအၿမဲရိွေသာေနာက္ေတာ္ၿမဲထံမွဖံုးကြယ္ထားရန္ျဖစ္ႏိုင္ေသာကိစၥရပ္ဟုတ္မေန။ထုတ္၍မေျပာေသာ္ျငားလည္းနားလည္သေဘာေပါက္ထားသည္။

ေန့လည္စာစားၿပီးခ်ိန္တြင္ေရခ်ိဳးရာ၌ေစာင့္ေပးမည္ဆိုေသာေရွာင္စန္ကမ္းလွမ္းခ်က္ကိုလုခ်န္ျငင္းဆိုခဲ့သည္။ပုဝါမ်ားႏွင့္အဝတ္မ်ားကိုကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ယူကာအေနာက္ဘက္ျခမ္းဥယ်ာဉ္အတြင္း၌ေရပူစမ္းကန္ရိွရာသို႔ေရစိမ္ရန္ထြက္လာခဲ့သည္။

တစ္ခါတစ္ရံလုခ်န္ႏွင့္ႏွစ္ၪီးသားအတူေရခ်ိဳးရတာကိုႏွစ္သက္ေသာက်င္းသည္တန္ဖိုးႀကီးေသာေရပူစမ္းကန္ပါရာအေဆာင္ေတာ္ကိုသူ႔အတြက္ေရြးခ်ယ္ေပးခဲ့သည္။အတူတကြေရခ်ိဳးျခင္းသည္အၿမဲတမ္းတျဖည္းျဖည္းႏွင့္လိင္ကိစၥေပ်ာ္ပါးရာအျဖစ္သာေျပာင္းလဲသြားတတ္ေပမယ့္က်င္းႏွင့္အတူအဝတ္မပါဗလာက်င္းေနရမၫ့္ရွားပါးေသာအခြင့္အေရးကိုလုခ်န္မျငင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့။

က်င္းသည္သူျမင္ဖူးသမ်ွအမ်ိဳးသားခႏၶာကိုယ္ထဲမွာေတာ့ၿပီးျပၫ့္စံုဆံုးခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ဟုဆိုႏိုင္၏။တစ္ခုတည္းေသာအျပစ္အနာအဆာမွာလြန္စြာျဖဴေဖြးသာအသားအေရရိွေနခ်င္းသာ။ေရပူစမ္းကန္ထဲေရစိမ္ေနရင္းလုခ်န္လည္းမတတ္သာပဲက်င္း၏သန္မာသြယ္လ်ွေသာေျခေထာက္ႏွင့္သူ႔လိင္ဂၤါကိုပြတ္သပ္လာသည္အားျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာမိသည္။လုခ်န္အားတစ္ကိုယ္လံုးအပူရိွန္ေတျြမင့္တတ္လာေစကာစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။

လက္ေတြသည္ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵရိွသေယာင္ႏွင့္ေရထဲကိုမထိန္းႏိုင္စြာထိုးဆင္းသြားၾက၏။လုခ်န္လက္ေခ်ာင္းေတြသည္ေရထဲမွာတင္းမာပူေနြးေနၿပီျဖစ္ေသာအရာကိုအသာေလးကိုင္တြယ္လိုက္သည္။က်င္းအေၾကာင္းေတြးလိုက္ရံုမ်ွႏွင့္ဤသို႔ႏွယ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။လုခ်န္တိုးသက္သက္ပင္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုက်ိန္ဆဲမိသည္။

"အရွက္မရိွလိုက္တာ!ေအာက္တန္းစား!"

"အရွက္မရိွဘူးနဲ႔ေအာက္တန္းစားဆိုတာဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာလဲ"

မထင္မွတ္ထားပဲရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာအသံေၾကာင့္လုခ်န္လန႔္ျဖန႔္သြားၿပီးလက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ဆဲအရာကိုလႊတ္လိုက္ကာေဘးဘီဝဲယာအားၾကၫ့္ရင္း

"ဘယ္သူလဲ"

"ဘယ္သူကအမတ္မင္းေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္မွာေခ်ာင္းၾကၫ့္ရဲမယ္လို႔ထက္ေနတာလဲ?"

ေနာက္ေျပာင္စကားသံနဲ႔အတူလိုက္ကာအေနာက္မွရိုးရွင္းေသာဝတ္ရံုကိုဝတ္ဆင္ထားေသာက်င္းထြက္ေပၚလာသည္။လုခ်န္သည္တခဏတာအံ့ၾသသင့္သြားၿပီး

"က်င္း?အခုအခ်ိန္နန္းေတာ္မွာရိွေနရမွာမဟုတ္ဘူးလား"

"အဟမ္း"

ေရကန္အနီးသို႔ေလ်ွာက္လာၿပီးဝတ္ရံုေတြကိုအကုန္ခၽြတ္ခ်ေနသည္။

"ငါေနာက္ကြယ္မွာမဟုတ္တာေတြမင္းလုပ္ေနမယ္ဆိုတာငါသိတယ္ေလ...ဒါေၾကာင့္ပဲမင္းကိုဖမ္းဖို႔တမင္ကိုထြက္လာတာ..တကယ့္ကိုစိတ္ပ်က္စရာဘဲ..မင္းငါ့စည္းကမ္းခ်က္ေတြထဲကတစ္ခ်က္ကိုခ်ိဳးေဖာက္တာကိုလက္ရဖမ္းမိၿပီ"

က်င္းခ်မွတ္ထားေသာစည္းကမ္းသံုးခ်က္တြင္အေၾကာင္းျပခ်က္လြန္စြာခိုင္လံုမႈမရိွေသာစည္းကမ္းခ်က္တစ္ခု.....ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္အာသာမေျဖရ။

က်င္းဘာေၾကာင့္ဤသို႔ခ်မွတ္ထားသည္ကိုေကာင္းကင္ဘံုကသာသိလိမိ့မည္။အရင္တုန္းကလည္းအႀကိမ္ႀကိမ္အဖမ္းခံမိၿပီးအႀကိမ္ႀကိမ္တသီးတသန႔္အျပစ္ေပးျခင္းကိုခံခဲ့ရသည္။ထိုအခ်ိန္မွစကာဤကဲ့သို႔ေသာေယာက်္ားသားမ်ားက်န္းမာေရးလိုက္စားျခင္းကိုလုခ်န္ခိုး၍ပင္မလုပ္ရဲေတာ့။

ေစာလ်ွင္ကအျဖစ္အပ်က္အကုန္လံုးကိုက်င္းျမင္သြားသည္ဟူေသာအသိေၾကာင့္လုခ်န္မ်က္ႏွာကရုတ္ခ်င္းရဲတတ္လာသည္။ဘာေျပာရမွန္းမသိတာေၾကာင့္ေရကန္အလယ္မွာၿငိမ္သက္ေနဆဲ။

က်င္းသည္အေပၚဝတ္ေကာေအာက္ဝတ္ကိုပါေသသပ္စြာခၽြတ္ၿပီးေရထဲဆင္းလာသည္။စိတ္အာရံုပ်ံ႔လြင့္ေနဆဲလုခ်န္အနားသြား၍ခါးမွဆဲြကာရင္ခြင္တြင္းသို႔တင္းက်ပ္စြာေပြ့ဖက္လိုက္သည္။

"ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတယ္ဆိုေတာ့လည္းငါ့စည္းကမ္းခ်က္ကိုေတာင္လွစ္လ်ူရႈၿပီေပါ့..ဟုတ္လား?
ေတာ္ေတာ္သတၲိေကာင္းေနတာပဲ..မေန့ညကမလံုေလာက္ေသးဘူးလား?အားအင္က်န္ေနေသးတယ္ထင္တယ္"

လုခ်န္နားရြက္အနားသို႔ကပ္ကာတိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။လ်ွာႏွင့္နားရြက္ကိုမထိတထိလုပ္ေနေသာေၾကာင့္လုခ်န္မ်က္ႏွာကပိုမိုပင္ရဲတတ္လာသည္။က်င္းသည္သူ႔စိတ္ကိုဤနည္းႏွင့္ေဆာ့ကစားေနေသာ္ျငားလည္းမည္သို႔ေခ်ပရမွန္းမသိေတာ့တာေၾကာင့္ဆိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ေနၿမဲ။

"ငါပိုင္တဲ့အရာကိုထိရဲတာဒီလက္လား?"

က်င္းကေတာ့ဒီကေန့တကယ္ပင္စိတ္ေကာင္းဝင္ေနပံုရသည္။သူ႔ကိုစေနာက္ေလွာင္ေျပာင္ေနရင္းလုခ်န္ညာလက္ကိုဆဲြကာအေသအခ်ာစစ္ေဆးၾကၫ့္ရႈေနသည္။ၿပီးလ်ွင္ထိုလက္ကိုေရေအာက္တြင္နစ္ျမဳပ္ေနသၫ့္တင္းမာေနၿပီျဖစ္ေသာအရာေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္သည္။

"မင္း..."

ပူေနြးေနေသာက်င္းအရာႏွင့္ထိလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလုခ်န္မ်က္ႏွာသည္နီရဲေတာက္ပလြန္း၍မီးထေလာင္ေတာ့မလိုပင္ျဖစ္လာသည္။

"သိၿပီလား?ငါဘာေၾကာင့္ဒီကိုခိုးဝင္လာလဲဆိုတာကို"

မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္

"မေန့ကႏွစ္ခ်ီသံုးခ်ီေလာက္ပဲရိွေသးတယ္..မင္းေမ့ေမ်ာ့သြားတယ္ေလ...ဒီေန့ေတာ့ငါ့ကိုအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးရမယ္"

အဆံုး၌ခ်က္က်လက္က်ရွင္းျပစရာပင္မလို။သံသယဝင္စရာပင္မလို။အရာအားလံုးကက်င္းစိတ္တိုင္းက်သာ။

ေက်နပ္ေသာအႃပံုးဆင္ကာနန္းေတာ္ဆီသို႔အျမန္ျပန္သြားသည္။ေရကန္၌က်န္ခဲ့ေသာလုခ်န္ကေတာ့ဧကရာဇ္ႏွင့္အတူပဲြတက္ရန္အခမ္းအနားႏွင့္ဆိုင္ေသာဝတ္ရံုကိုကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ဝတ္ဆင္ဖို႔အားမနည္းအားတင္းေနရသည္။ရလဒ္အေနျဖင့္နန္းေတာ္သို႔သြားရန္ျမင္းပင္မစီးႏိုင္ေတာ့။ေရြးခ်ယ္စရာလည္းမရိွေတာ့သၫ့္အတြက္ပဲြလမ္းသဘင္သို႔ေဝါယာဉ္ျဖင့္သာလာခဲ့ရသည္။

ခံုမွာထိုင္ေနရင္းႏွင့္နာက်င္လြန္း၍ေျဖာင့္ေျဖာင့္ပင္မထိုင္ႏိုင္။မတ္မတ္မထိုင္ႏိုင္ပဲယိုင္နဲ႔ေနေသာခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္အေရ႔ွဘက္တြင္ရိွေသာစားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားစီစဥ္ခင္းက်င္းထားေသာစားပဲြငယ္ကိုမွီတြယ္ထားရသည္။က်င္းကေတာ့ၾကည္လင္ေတာက္ပစြာပင္ဤပဲြလမ္းသဘင္၏အခရာျဖစ္ေသာအျခားႏိုင္ငံမွသံတမန္ႏွင့္ရႊင္ျပစြာစကားစျမည္ေျပာလ်က္ရိွသည္။ထိုျမင္ကြင္းအားၾကၫ့္၍လုခ်န္စိတ္ထဲတြင္မနာလိုမႈမ်ားကေသြးအန္မတတ္ျပၫ့္လ်ံတတ္လာသည္။

မေန့ကျပင္းျပစြာေသာကိုယ္လက္ႏွီးေနွာျခင္းႏွင့္အတူဒီကေန့ေရပူစမ္းတြင္လုပ္ခဲ့ေသာအခါေပါင္းမ်ားစြာကထပ္ေပါင္းထားေသးသည္။ေသမတတ္နာက်င္ေသာခါးသည္က်ိဳးသြားေတာ့မလားေတာင္ထင္မိ၏။အႏွီျဖစ္ရပ္မ်ား၏လက္သည္အရင္းအျမစ္ကေတာ့စိုးစဥ္မ်ွပင္ဂရုမစိုက္ေသာပံုဖမ္းလ်က္။ထိုထက္ပင္လြန္သည္။သာမန္ျဖစ္ရပ္မ်ားကိုေက်ာ္လြန္ကာမသိလ်ွင္စြမ္းအင္ႏွင့္တြက္ႂကျြခင္းမ်ားအားအံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ပင္ရရိွေန့သၫ့္အတိုင္း။တကယ္ပဲထိုလူသား၏သာမန္အသိစိတ္ကဘယ္နားမွာမ်ားတည္ေနသလဲ?

အေရးပါေသာပဲြျဖစ္၍ဝန္မင္းမ်ားပါမက်န္နန္းတြန္းသူနန္းတြင္းသားအမ်ားအျပားအျပၫ့္အလ်ွံတတ္ေရာက္ၾကသည္။

အထူးသီးသန႔္ပဲြမ်ားက်င္းပရာနန္းေတာ္အေနာက္ဘက္ျခမ္းခန္းမကိုအသံုးျပဳ၍ခံုမ်ားကိုဂိတ္တံခါးအထိတန္းစီခ်ထားသည္။ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေသာပဲြလမ္းသဘင္ျဖစ္ရာမ်ားျပားလွေသာပဲြလာပရိတ္သတ္ေၾကာင့္ၿမိဳ႔ေတာ္အေထြေထြအေရးအရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဝန္အမတ္ပင္ဂိတ္တံခါးဝင္ေပါက္အနီးမွာသာထိုင္ရသည္။

လုခ်န္တံခါးမကဝင္လာေသာအခါသူထိုင္ရာေနရာသည္က်င္းႏွင့္လြန္စြာေနကပ္ေနေၾကာင္းသူသတိျပဳမိ၏။သူ႔ထက္ရာထူးရာခံပိုျမင့္သၫ့္မ်ားစြာေသာဝန္မင္းမ်ားထက္ပင္ပိုနီးေနေသးသည္။အဆင္မေျပေသာအေျခအေနကိုေပးလ်က္။သို႔ေပမဲ့လည္းဘယ္ေနရာမွထိုင္ထိုင္လုခ်န္အျဖစ္ကပင္အပ္ႏွင့္အပ္ထိပ္တိုက္ေတြ့ေနသၫ့္အတိုင္းပင္။အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ဤအခ်င္းအရာမ်ားကိုသူအာရံုစိုက္သင့္သည္မဟုတ္။ထိုထက္ပိုႀကီးမားေသာအခုလက္ငင္းပင္ေျမက်င္းရွာခ်င္ရွာ၊တူခ်င္တူၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ကိုျမဳပ္ႏွံပစ္ခ်င္ေနေသာကိစၥရပ္ကရိွေနသည္။

"ဆရာ့ကိုၾကၫ့္ရတာမရင္းႏွီးလိုက္တာ..ၿမိဳ႔ေတာ္ကိုမၾကာေသးခင္မွေျပာင္းေရြ့လာတာလား"

လုခ်န္ထိုင္ရာထိုင္ခံုအေနာက္ဘက္အေစျြခမ္းတြင္တာ့လီစီတရားရံုးမွအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတာဝန္ရိွသူမ်ား၏ေနရာျဖစ္သည္။ထိုအၾကားမွအသက္အရမ္းမႀကီးေသးပံုရေသာလူတစ္ေယာက္သည္လုခ်န္ကိုသိခ်င္စိတ္မ်ားႏွင့္စူးစမ္းလ်က္သာမန္မ်ွသာေသာေမးခြန္းျဖင့္စကားစေျပာလာသည္။

"အာ..အဲ့ဒါက.."

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကထိုကဲ့သို႔ေမးခြန္းမ်ိဳးေမးတိုင္းမွာလုခ်န္ေရွာင္တိမ္းကာေျဖေလ့ရိွသည္။အတြင္းထဲမွာေတာ့အရာအားလံုးကိုေမ့ေလ်ာ့ကာမစဥ္းစားမဆင္ျခင္ပဲလုပ္တတ္ေသာက်င္းကိုရြံ႔ရွာမုန္းတီးေနမိသည္။

"ဆရာလ်ူ...သခင္ေလးလုကိုသတိမထားမိတာလား?ျဖစ္သင့္ပါတယ္ေလ..ဆရာလ်ူတာဝန္နဲ႔အေဝးကိုခရီးသြားေနခိုက္မွာအရွင္မင္းႀကီးထံမွဘဲြ႔အမည္ခ်ီးၿမွောက္ျခင္းကိုခံထားရတာေလ"

မွန္တာေပါ့။ေဘးအနားတြင္ရရင္ရသလိုဝင္ကာမနာလိုစကားမ်ားျဖင့္ေစာ္ကားေျပာဆိုမၫ့္သူမ်ားကရိွေနသည္။

"အဲ့ဒီလိုလား..တစ္ခုေလာက္ေမးပါရေစ..အဘယ္ဂုဏ္ယူဖြယ္အေရးကိစၥမ်ားကိုတာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေနပါသလဲ"

"အဲ့တာက...."

ေသလိုက္ပါေတာ့!!ထိုကဲ့သို႔ေမးခြန္းမ်ိဳးေမးလာမည္ကိုလုခ်န္အထိတ္လန႔္ဆံုးျဖစ္သည္။'အရွင္မင္းႀကီးနဲ႔အိပ္တဲ့ေနရာမွာတာဝန္ယူထားပါတယ္လို႔ေျဖရန္ကမည္သို႔မွမျဖစ္ႏိုင္။

သို႔ေပမယ့္ဆိုလာသၫ့္အတိုင္းပဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္အမိန႔္အာဏာလည္းမရိွသလိုပါဝင္ထမ္းရြက္ခဲ့သည္မ်ားလည္းမရိွ။မည္သို႔မည္မ်ွစဥ္းစားပါေသာ္ျငားလည္းအဖံုးအကာအေနျဖင့္သံုးလို႔ရမၫ့္ဆင္ေျခတစ္ခုကိုမွလုခ်န္စဥ္းစား၍မရ။

လ်ူဆိုေသာလူေဘးနားမွာထိုင္ေနေသာဝန္မင္းတစ္ၪီးသည္အစကတည္းကလုခ်န္ကိုေျပာင္းလဲျခင္းမရိွသၫ့္မႏွစ္ၿမိဳ႔ေနေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္ဇဲြေကာင္းစြာၾကၫ့္ေနဆဲ။

စကားေျပာျခင္း၏အလယ္မွာတစ္ဝက္တစ္ပ်က္ရပ္တန႔္သြားေသာလုခ်န္ေၾကာင့္ထိုသူသည္ရသၫ့္အခြင့္အေရးကိုယူကာလုခ်န္ကိုရယ္ဖြယ္ရာအျဖစ္ေလွာင္ေျပာင္ေစာ္ကားေျပာဆိုလာေတာ့၏။

"ဆရာလ်ူ..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးတို႔ရဲ့ေလးစားဖြယ္ေကာင္းတဲ့သခင္ေလးလုကိုဤကဲ့သို႔ေသာအေရးနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးေမးတာကေကာင္းမြန္ေသာအေရးမဟုတ္ဘူး..ဟုတ္တယ္မလား?ေဟာဒီကသခင္ေလးအရွင္မင္းႀကီး၏အႏွစ္သက္ဆံုးေလ..လုပ္ပံုကိုင္နည္းမ်ားမွာျဖင့္ဘယ္တူေလမလဲ..ဆရာလ်ူလိုကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႔ေအာက္ေျခကေနတစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္တတ္ေအာင္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရတဲ့သူကေတာ့ဒါမ်ိဳးေတြကိုဘယ္နားလည္ပါ့မလဲ..ဟုတ္တယ္မလား?"

သိသာထင္ရွားစြာေစာ္ကားလာေသာႏႈတ္ထြက္စကားေၾကာင့္လုခ်န္ကရိကထျဖစ္မိသလိုေဒါသလည္းထြက္လာသည္။ထံုးစံအတိုင္းပင္ျပန္လည္ေခ်ပႏိုင္စြမ္းသူ႔ထံ၌မရိွေသး။ငယ္စဥ္ကတည္းကဓားေရးကိုသာေလ့က်င့္ခဲ့သည္။အျငင္းအခံုျပဳလုပ္ေသာအရာ၌အႏွီစာတတ္ေပတတ္မ်ားႏွင့္လုခ်န္သည္ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္မေန။

ထိုစကားအားၾကားၿပီးပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ၾကားဖူးသည္မွာသိသာေသာဆရာလ်ူဆိုသူသည္ေခတၲမ်ွအူလည္လည္ျဖစ္သြား၏။ၿပီးေနာက္ေျပာလက္ဆက္စကားကိုအသစ္တဖန္ျပန္ေျပာင္းေျပာလာသည္။

"သခင္လု..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကနန္းေတာ္ျပင္ပတာဝန္မွနန္းေတာ္ကိုျပန္ေရာက္တာတစ္လသာရိွပါေသးတယ္..ဒါေၾကာင့္ပဲယခုလက္ရိွနန္းေတာ္အေျခအေနေတြကိုေသခ်ာမသိတာပါ..ရိုင္းျပမႈအတြက္ေတာင္းပန္ပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးအမည္ကလ်ူက်ဳံးထန္ပါ..တာ့လီစီတရားရံုးေတာ္မွအေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ေနပါတယ္..သခင္လုကပဲေရ႔ွေလ်ွာက္နည္းလမ္းျပလမ္းၫႊန္ေပးေစလိုပါတယ္"

"မ..မဟုတ္....ဤမ်ွေလာက္အရိုအေသတန္တဲ့သူမဟုတ္ပါ"

လုခ်န္အလ်ွင္အျမန္ပင္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုရင္ဘက္အေရ႔ွ၌စုလ်က္ဆန႔္တန္းကာအရိုအေသေပးလိုက္သည္။စာေပအရာ၌ေရးတတ္ဖတ္တတ္ရံုမ်ွသာသိတာေၾကာင့္ပညာရွင္မ်ားအားလုခ်န္စိတ္ရင္းအမွန္ျဖင့္ေလးစားခဲ့သည္။အႏွီလ်ူက်ဳံးထန္သည္စိတ္ထားမျပၫ့္ဝေသာသူပံုစံမေပါက္။သူတစ္လူငါတစ္မင္းေမာက္မာထႂကြေနေသာသူမဟုတ္တာကေတာ့ေသခ်ာလွသည္။

လ်ူက်ဳံးထန္သည္ေျပာစရာစကားက်န္ေနေသးသလိုမ်ိဳးလုခ်န္ကိုၾကၫ့္ေနခိုက္သီခ်င္းသံသည္ခန္းမတစ္ေလ်ွာက္ပ်ံ႔လႊင့္လ်က္ထြက္ေပၚလာသည္။အကအလွႏွင့္ဆိုင္သၫ့္အဝတ္အစားဝတ္ဆင္ထားေသာမိန္းမလွေလးမ်ားသည္နန္းတြင္းခန္းမေဆာင္အလယ္ပိတ္ကားေနာက္မွအသီးသီးထြက္လာၾက၏။ေဖ်ာ္ေျဖပဲြစတင္ၿပီျဖစ္ရာလ်ူက်ဳံးထန္သည္ေျပာမၫ့္စကားမ်ားကိုၿမိဳသိပ္လိုက္ရ၏။

ဤကေန့အကေခါင္းေဆာင္မွာနန္းတြင္း၏အလွပဆံုးေသာကေခ်သည္စီယမ္ျဖစ္သည္။သူမသည္ပ်ံလႊားငွက္ငယ္ႏွယ္ပိန္ပါးေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လ်ွ၏။သူမ၏ခါးစိုင္သည္မိုးမခင္ပင္ႏွယ္ယိုင္ႏဲြ႔လ်က္။ဤအတိုင္းပဲနာမည္ေက်ာ္ၾကားလူသိမ်ားသည္။

လုခ်န္နန္းေတာ္ကိုမေရာက္ခင္တစ္ခ်ိန္တစ္ခါကက်င္းမွအမွတ္သညာျပဳခဲ့ေသာသူျဖစ္ခဲ့သည္။က်င္း၏ႏွစ္သက္မႈကိုရရိွခဲ့သည္။နန္းေတာ္မွာရိွေသာေမာင္းမေတာ္ကိုယ္လုပ္ေတာ္မ်ားအၾကားအမ်ိဳးသမီးကိုယ္လုပ္ေတာ္ကေခ်သည္မ်ားထဲတြင္ေတာ့အျမင့္ဆံုးေသာရာထူးကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည္။

သီခ်င္းႏွင့္လိုက္ဖက္ညီစြာညင္ညင္သာသာတင့္တင့္တယ္တယ္ႏွင့္ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနသည္အားလုခ်န္ၾကၫ့္ေနမိသည္။ဤကမ႓ာေျမႏွင့္ေတာင္မထိုက္တန္ေသာကႀကိဳးကကြက္မ်ားေၾကာင့္နန္းေတာ္ခန္းမတစ္ခုလံုးနတ္ဘံုနတ္နန္းသဖြယ္ပင္။ရင္တြင္းမွာေတာ့ထူးျခားနက္နဲစြာလွပတင့္တယ္ေနေသာထိုအမ်ိဳးသမီးကိုလုခ်န္ခ်ီးမြမ္းေနမိသည္။ေနာင္တမ်ားျဖင့္ခပ္ဖြဖြသက္ျပင္းခ်မိသည္။

".........ေမ်ွာ္စင္တစ္ေလ်ွာက္အဆင့္ဆင့္တတ္လာခဲ့သည္..က်န္ခဲ့ေသာအတိတ္ကိုျဖင့္ျပန္မေမးေတာ့ပါဘူး..ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွၫ့္ၾကၫ့္ခ်ိန္ဝယ္ျမစ္ေရကေတာ့ခမ္းေခ်ာက္လ်က္....."

သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္သီခ်င္းသံကျဖင့္ကုန္လြန္ခဲ့ေသာရင္းႏွီးမႈ၏အတိတ္ကာလအမွတ္သညာမ်ားကိုေဖာ္ေဆာင္လ်က္။စီယမ္သည္သီခ်င္းကိုနက္ရိႈင္းစြာကဲြေၾကလ်က္ရိွေသာသူမ၏ႏွလံုးသားကိုျမင္သာေအာင္ျပေသာေနရာ၌သံုးေနသၫ့္အတိုင္း။

"..........အုပ္စိုးသူသည္ေရွးယခင္အခ်ိန္ကတည္းကအခ်စ္နဲ႔မအပ္စပ္ေပမဲ့လည္း..အမည္မေဖာ္ေမာင္းမေတာ္တိုင္းမွာဆႏၵနဲ႔စိတ္ေသာကေရာက္ရသည္မို႔..ဒီကေန့အထိအခ်စ္မ်ားမွာဘာမ်ွမဟုတ္ပါဘူး..တစ္ေန့မွာျဖင့္မီးအလင္းေရာင္သည္တစ္ၪီးတည္းမ်က္ရည္သုတ္ေနသူ၏ပံုရိပ္ကိုထင္ဟပ္ေစပါလိမ့္မည္.."

သီခ်င္းသံစဉ္ေျပာင္းသြားသလိုစီယမ္၏လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ပ်ံတတ္ေတာ့ေလမလားထင္ရသည္အထိျမန္ဆန္လာ၏။ပုဝါႀကိဳးစရွည္အားဆန႔္တန္းေဝ႔ွယမ္းလိုက္ေသာအခါအစြန္းကလုခ်န္ပါးကိုလာေရာက္ထိခတ္သြားသည္။ရုတ္ခ်င္းပင္လုခ်န္ရင္ထဲဆက္ကနဲခုန္သြားသည္။

က်င္း၏အမ်ိဳးသမီးမ်ားထံမွမလိုမုန္းတီး၍ရန္လိုေသာအျပဳအမူကိုခံရသည္မွာလည္းပထမဆံုးမဟုတ္ေတာ့။

တစ္ခါကနန္းတြင္းဥယ်ာဉ္အလယ္တြင္က်င္းႏွင့္သူေဘးခ်င္းယွဥ္လိုက္ထိုင္ေနခဲ့ၾကသည္။က်င္းကေတာ့ဂရုမစိုက္စြာပင္အႏွီအမ်ိဳးသမီးမ်ားေရ႔ွ၌လုခ်န္အားအရက္ငွဲ႔ေပးခဲ့သည္။မနာလိုေသာကိုယ္လုပ္ေတာ္တစ္ၪီးသည္ဆင္ေျခေလ်ွာတြင္လုခ်န္ကိုေျခထိုးခံခဲ့သည္။ဆင္ေျခေလ်ွာမွဒလိမ့္ေခါက္ေကြးျပဳတ္က်မၫ့္အေရးကေနခႏၶာကိုယ္ကိုမဆိုင္းမတြတန႔္လိုက္ေသာ္ျငားလည္းျမင္မေကာင္းရႈမေကာင္းစြာမ်ွေျခလဲြလ်က္ေက်ာရိုးက်ိဳးသြားခဲ့သည္။လဝက္ခန႔္ပင္အိပ္ရာထဲလဲေနခဲ့သည္။

ေဒါသပုန္ထသြားေသာက်င္းသည္ထိုကိုယ္လုပ္ေတာ္ကိုကြပ္မ်က္ရန္ႀကံရြယ္ခဲ့၏။သို႔ေပမယ့္လည္းထိုအမ်ိဳးသမီးသည္တတိယမင္းသားေလး၏ေမြးမိခင္ျဖစ္သၫ့္အျပင္ကြပ္မ်က္မၫ့္အေရးကိုတားျမစ္သူအမ်ားသည္ရာထူးျမင့္ဝန္မင္းမ်ားလည္းျဖစ္၏။ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့သူ႔အသက္တစ္ေခ်ာင္းကယ္တင္သင့္သည္ဟုသေဘာထားကာသူမကိုယ္စားေတာင္းပန္ေလ်ွာက္ထားလာေသာလုခ်န္ေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။

သို႔ေပမဲ့လည္းဤအေရးကိစၥအရွင္းၿပီးျပတ္သြားရန္အပယ္ခံမ်ားထားေသာနန္းေဆာင္၌သာႏွင္ထုတ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။

ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့စီယမ္သည္သူ႔အားသီခ်င္းနဲ႔တိုက္ခိုက္ေနျပန္သည္။ေစာ္ကားလာျခင္းကိုက်ိတ္မွတ္ၿမိဳခ်ရင္းသည္းခံျခင္းတရားကိုသာလက္ကိုင္ဆဲြလ်က္အသြင္ေဆာင္ထားသည္။က်င္းဘက္သို႔လွၫ့္ကာေျပာၾကားလ်င္ဤကိစၥကအဆင္ေျပသြားမည္ျဖစ္ေသာ္လည္းအျခားေယာက်္ားတစ္ၪီး၏ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈကိုအခြင့္အေရးယူရန္ၾကျပန္ေတာ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏သိကၡာတရားမ်ားကအခြင့္မေပး။ကိုယ္က်င့္တရားေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ျခင္းကင္းေသာအရာကိုသူလုပ္လိမ့္မည္လည္းမဟုတ္။

က်င္းကလည္းစူးရွေသာအၾကၫ့္မ်ားျဖင့္အေသအခ်ာပင္အေျခအေနကိုေစာင့္ၾကၫ့္ေနသည္။စီယမ္သည္အကအလွအခ်ိန္အခါသမယကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာလုခ်န္ကိုေစာ္ကားထိခတ္သြားသည္အားမ်က္လံုးတစ္ဖက္တည္းႏွင့္ပင္သူအေသအခ်ာျမင္ႏိုင္သည္။မ်က္ခံုးရိုးမ်ားမသိမသာတြန႔္ေကြးသြားသည္။မ်က္ဝန္းမ်ားကေဒါသအရိပ္အေယာင္မ်ားျဖင့္အခိုးလ်ွံလာသည္။ခံုေပၚတြင္မတ္မတ္ထိုင္ေနလ်က္ေဒါသထြက္ေနေသာအသြင္သည္ငရဲမင္းနဲ႔ပင္တူလွ၏။

"အရမ္းေကာင္းတာပဲ!အရမ္းေကာင္းတဲ့သီခ်င္းပဲ!'ဒီကေန့အထိအခ်စ္မ်ားမွာဘာမ်ွမဟုတ္ပါဘူး..တစ္ေန့မွာျဖင့္မီးအလင္းေရာင္သည္တစ္ၪီးတည္းမ်က္ရည္သုတ္ေနသူ၏ပံုရိပ္ကိုထင္ဟပ္ေစပါလိမ့္မည္'ဆိုတဲ့စာပုဒ္ကတစ္ၪီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေတာ့မယ္လို႔ေျပာခ်င္တာပဲ"

စကားထေျပာသၫ့္သူသည္လုခ်န္အားဆင္ေျခေလ်ွာ၌ေျခထိုးခံခဲ့ေသာကိုယ္လုပ္ေတာ္ႏွင့္အစ္ကိုေတာ္စပ္သူပင္ျဖစ္၏။ညီမျဖစ္သူျပႆနာေၾကာင့္လုခ်န္အားလြန္စြာမ်က္မုန္းက်ိဳးေနသူလည္းျဖစ္သည္။အရက္လည္းႏွစ္ခြက္ထက္ပိုေသာက္ထားၿပီးမူးေနေသာအေျခအေနျဖစ္တာေၾကာင့္ေရာက္ရိွလာေသာအခြင့္အလမ္းေကာင္းကိုလက္လႊတ္မခံပဲရန္သူအားတိုက္ခိုက္ရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည္။

မတ္တပ္ထရပ္ကာယိမ္းယိုင္ေနသၫ့္ၾကားမွလုခ်န္ခံုရိွရာသို႔ဒယိမ္းဒယိုင္ေလ်ွာက္လာသည္။လုခ်န္ကိုငံုၾကၫ့္ၿပီး

"ဒီကမ႓ာႀကီးမွာအထူးအဆန္းေတြကင္းမဲ့ေနတာမ်ိဳးလည္းမရိွေတာ့ဘူး..အရွင္မင္းႀကီးရဲ့ႏွစ္သက္မႈကိုမွီခိုၿပီးအျမင့္ဆံုးေနရာကိုတစ္လွမ္းတည္းနဲ႔လွမ္းတတ္ဖို႔ဆႏၵရိွေနတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္လည္းရိွတယ္..ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ားဒူးနဲ႔မ်က္ရည္သုတ္ၿပီးက်န္ခဲ့ရမလဲဆိုတာကိုမသိၾကဘူး..ဟုတ္တယ္မလား?အာ..သခင္လုကေကာ
ဘယ္လိုထင္လဲ"

ဤမ်ွအထိေတာင္ရန္လိုမုန္းထားေျပာဆိုေနျခင္းကိုဒဏ္ဆက္လက္မသည္းခံႏိုင္ေတာ့ေသာလုခ်န္သည္စားပဲြေပၚသို႔ဝိုင္ခြက္ကိုေစာင့္ခ်လိုက္၏။စၪီးကေတာ့မတ္တပ္ရပ္ခ်င္ေပမယ့္ရုတ္တရက္ထိုးတက္လာေသာခါးေအာက္ပိုင္းမွစူးကနဲခံစားခ်က္ေၾကာင့္အားအင္မ်ားဆံုးရႈံးကာအျခားမေရြးစရာမရိွေတာ့ပဲျပန္ထိုင္က်သြားသည္။

နန္းေတာ္ခန္းမေဆာင္အတြင္းပ်ံ႔လြင့္ေနေသာသီခ်င္းသံသည္တျဖည္းျဖည္းတိုးၫွင္းလာကာျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္က်သြားသည္။မေရမတြက္ႏိုင္သၫ့္စူးစမ္းေသာအၾကၫ့္မ်ားနဲ႔အတူအထင္ျမင္ေသးေသာအၾကၫ့္မ်ားကလည္းလုခ်န္ဆီသို႔စုႃပံုက်လာၾကသည္။ေရ႔ွဆက္ေရာက္ရိွလာေတာ့မၫ့္ရယ္ဖြယ္ရာမ်ားကိုေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားေနၾကသၫ့္အတိုင္း။လုခ်န္မ်က္ႏွာသည္အထိန္းအကြပ္မရိွပူထူတက္လာေတာ့၏။

က်င္းထံသို႔ၾကၫ့္လိုက္သည္။က်င္းကေတာ့က်ီစယ္လိုေသာမ်က္ႏွာထားႏွင့္အႏွီအမိုက္အမဲမွက်ိဳးေၾကာင္းမဆင္ျခင္ပဲမ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္လ်က္စိန္ေခၚလာသည္ကိုလုခ်န္ဘယ္လိုမ်ားတံုျပန္ေလမလဲေပ်ာ္ျမဴးစြာေစာင့္စားေနသည္။

ဒီေခြးေကာင္ကေတာ့!!ႏွလံုးသား၏နက္ရိႈင္းေသာေနရာမွက်င္းကိုအတြင္းက်ိတ္က်ိန္ဆဲလိုက္သည္။ရိွသမ်ွအားကိုစုစည္းကာလုခ်န္မတ္တပ္ျပန္ရပ္လိုက္ၿပီးေအးစက္တင္းမာစြာျဖင့္

"ဆရာ..အရွင္မင္းႀကီးရဲ့ႏွစ္သက္မႈကိုမွီခိုၿပီးအျမင့္ဆံုးေနရာကိုတစ္လွမ္းတည္းနဲ႔လွမ္းတတ္ဖို႔ဆႏၵရိွေနတဲ့ေယာက်္ားတစ္ေယာက္လည္းရိွတယ္ဆိုတာကဘယ္သူ႔ကိုဆိုလိုခ်င္ေနတာလဲမသိဘူး"

"ဟားဟား..ငါဘယ္သူ႔ကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲဆိုတာကိုမင္းရင္ထဲကေတာ့အေသအခ်ာနားလည္မယ္ထင္တယ္"

အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းေအာင္ပင္ဦးေနွာက္မရိွေသာထိုလူကေတာ့ေၾကာက္ရြံျခင္းကင္းမဲ့စြာႏွင့္လုခ်န္ကိုရန္စကားစတင္ေနသည္။ေဒါသပုန္ထေစလ်က္ခန္းမအတြင္းအုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းျဖစ္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေနတာေတာင္ဂရုပင္မစိုက္ေသာပံုစံကိုမ်က္ႏွာ၌တင္ထားသည္။

နန္းတြင္းသို႔သူဝင္လာစဥ္တုန္းကလက္နက္မ်ားအသိမ္းခံထားရသည္မဟုတ္လ်ွင္စိတ္တိုလြယ္ေသာလုခ်န္သည္ဓားကိုဆဲြထုတ္ၿပီးအႏွီလူ႔ငထံုအားအစြမ္းအစအခ်ိဳ႕ျပေနေလာက္ၿပီျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္လည္းပဲြေတာ္အခမ္းအနားက်င္းပေနေသာအေျခအေနအရရန္ပဲြမစတာကအေကာင္းဆံုးသာ။သို႔ရာတြင္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာခန္းမေဆာင္အတြင္းဤသို႔ေသာရန္လိုလႈံ႔ေဆာ္လာမႈကိုအၿပီးျပတ္ထိန္းသိမ္းဖို႔ရာက်ၪီးေနွာက္ႏွင့္ယွဥ္ပါကမ်ားျပားလြန္းေနသည္။အမွန္တိုင္းဆိုရလ်ွင္သူ႔အတြက္အလြန႔္အလြန္မ်ားစြာေသာခက္ခဲမႈႀကီးျဖစ္သည္။

အဆံုးမွာေတာ့ထိန္းကြပ္သင့္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကိုျပသရန္အၾကၫ့္မ်ားကိုအသံုးခ်လိုက္သည္။အေရ႔ွတြင္ရိွေနေသာသူကိုခက္ထန္စြာျဖင့္စိုက္ၾကၫ့္လိုက္သည္။

ႏြားထီးတစ္ေကာင္ႏွယ္ႏွာတရႈးရႈးႏွင့္ေဒါသပုန္ထေနေသာလုခ်န္သည္ထုတ္မေျပာလာေသာေခ်ပစကားမ်ားကိုျပင္းထန္ေသာအၾကၫ့္မ်ားအေနျဖင့္လူအမ်ားကိုထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္လ်က္။ထိုအတိုင္းေလးႏွင့္လည္းလုခ်န္သည္လြန္စြာခ်စ္စရာေကာင္းလွသည္ဟုခံစားမိ၍က်င္းမတတ္သာပဲႃပံုးမိလာ၏။ဤတစ္ႀကိမ္၌လုခ်န္ကိုမကူညီခဲ့ဘူးဆိုလ်ွင္စိတ္သက္သာရသြားသူမွသူတစ္ၪီးတည္းသာျဖစ္မည္ကိုက်င္းသိသည္။

"ဝန္ႀကီးက်န္း..ငါကိုယ္ေတာ္မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကိုမလိုအပ္ပဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးရာဝန္အမတ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ဆိုလိုခ်င္တာလား?"

က်င္းအသံႏွင့္အမူအရာသည္အလြန္ပင္ခက္ထန္လွသည္။အမည္ထုတ္ေခၚေဝၚခံလိုက္ရေသာအမ်ိဳးသားသည္ထခခုန္မတက္ေၾကာက္လန႔္သြားကာက်င္းရိွရာဘက္လွၫ့္လာၿပီးဒူးေထာက္ခ်လ်က္

"မဝံ့ရဲပါဘူးအရွင္မင္းႀကီး..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရိုင္းျပေသာစကားဆိုမိသြားပါတယ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္..ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါအရွင္မင္းႀကီး"

"အားလံုးကငါ့ႏွစ္သက္မႈကိုရရိွၿပီးေကာင္းကင္ယံထက္တက္လွမ္းေနၾကတာပဲ..ဝန္ႀကီးက်န္း..သခင္လုကိုအေရးမပါတာေတြေျပာၿပီးအေနွာင့္အယွက္ေပးေနစရာလိုလို႔လား?ဟမ္?ဘာလို႔ကိုယ့္ခံုကိုအျမန္မျပန္ေသးတာလဲ?!"

"နာခံပါ့မယ္..အရွင္မင္းႀကီး"

က်န္းဇီတုန္သည္အံတင္းတင္းႀကိတ္ကာတိတ္တဆိတ္ထိုင္ခံုရိွရာသို႔ျပန္လွၫ့္ထြက္သြား၏။မထြက္သြားခင္လုခ်န္ကိုအဓိပၸာယ္ပါေသာအၾကၫ့္နဲ႔ၾကၫ့္သြားေသးသည္။

••••