Chapter 30: Clandestine Kiss

244K 14.2K 6.3K
                                    

Chapter 30: Clandestine Kiss

Nang kumalma si River ay tumayo siya mula sa bench.

"I have to check on Yllona. Maging siya ay hindi inaasahan ang pagdating ng aming Lolo."

Nakita ko ang matinding pagaalala sa kanyang mukha.

"Will you be okay here?"

Tumango ako. I gave him a half-smile. "Go on," I said. "Your sister needs you."

"Babalik ako agad."

Muling tumungo si River sa pagtitipon. Naiwan akong nakaupo sa tabi ng pool. Tumingala ako sa langit. Natatakpan ng manipis na ulap ang maliwanag na buwan. Payapang kumikislap ang mga bituin.

I'm in a mansion, in a prestigious party, wearing a dress I couldn't have afford. Ngunit lahat ng ito ay balewala. Dahil sa gitna ng engrandeng pamumuhay ng mga taong nasa aking paligid ay tahimik nilang kinikimkim ang kanilang mga puot at pangungulila. Gusto ko silang tanungin.

In a world where everyone dreams about, in a life where everyone aspires to have, how much you and the others get hurt?

Nanatili akong nakaupo sa bench. Patuloy ang kasiyahan sa mansion. Inalis ko ang suot kong sapatos mula sa nananakit kong mga paa. Umapak ako sa damuhan. I instantly felt the relief the moment the cold grass touched the soles of my feet. Pretending to be someone you are not could exhaust your entire system.

Lumipas ang kalahating oras ay wala parin si River. Unti unti na akong nag aalala. Ngunit hindi ko magawang bumalik sa pagdiriwang upang sundan siya dahil alam kong makakasama lang ako sa sitwasyon. I promised to wait for him here, so I'll wait for him here.

Maya maya natanaw ko ang isang taong papalapit sa akin. Napatayo ako mula sa bench thinking it was River. Ngunit nang mapagtanto kong may kasama ito ay doon ako natigilan.

The two men were heading towards me. Malalaki ang mga hakbang ng kanilang paa. Tila nagmamadali. Napa-atras ako nang tuluyan silang makalapit.

"Denise Limerick?"

Napalunok ako. Hindi ko alam kung kokompirmahin ko ba ang kanilang sinabi. Hindi ko sila kilala.

Hinawakan ako sa braso ng isa sa mga lalake. Sibukan kong mag pumiglas. Ngunit sa sumunod na salitang kanilang binitawan, tila binuhusan ako ng nagyeyelong tubig.

"Pinatawag ka ng pinuno ng pamilya."

I blinked a few times to register what he said. Malinaw na ang dalawang lalakeng nasa aking harapan ay tauhan ng mga Monaghan. Bakit... ano ang kailangan niya sa akin?

--

Wala akong nagawa kundi ang sumunod. Sino ako para lapastanganin ang utos ng pinaka makapangyarihan sa angkan. Dinala ako ng mga tauhan sa loob ng mansion. I was shaking to the core.

Ipinasok nila ako sa isang kwarto at doon pinaghintay. Maaliwalas at maliwanag ang paligid. It was a study room wide enough to be a library. Naupo ako sa mahabang sofa habang hawak parin ang aking sapatos at nakayapak sa makapal na carpet.

Mag isa ako sa loob ng kwarto. Ang takot na nararamdaman ko ay hindi ko madepina. It was a different kind of fear. Fear not for myself but for the people around me. If River and the rest is terrified of him, who am I to fake strenght?

Makalipas ang ilang minuto ay bumukas ang pintuan. Napatayo ako. At halos tumigil ang aking paghinga nang makita ang familiar na mukha ng matandang Monaghan sa aking harapan.

Nakaupo ito sa wheel chair habang tulak ng isa sa kanyang mga tauhan. Hindi ko alam ang gagawin. Kung yuyuko ba ako o babati. Hindi ko ito matingnan ng derecho sa mga mata. Pakiramdam ko wala akong karapatan na tingnan siya ng derecho.

The Devil's TrapTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon