ပတ္၀န္းက်င္မွ ၾကက္တြန္သံႏွင့္ ေခြးေဟာင္သံမ်ားကို မ်က္လံုးမဖြင့္ခင္ကတည္းက ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံမ်ားႏွင့္အတူ မီးဖိုခန္းမွ မိခင္ျဖစ္သူ၏ လွုပ္ရွားသံမ်ားကို ဒီမိုးယံ ၾကားလိုက္သည္။ ျခံဳထားေသာ ေစာင္ပါးကို ကန္ခ်ျပီး ျခင္ေထာင္ထဲမွ ထြက္ကာ ေဘးဘက္ျခင္ေထာင္မွ ညီမျဖစ္သူကို လွမ္းႏိွုးလိုက္သည္။
"မိငယ္.. ထေတာ့ဟ။ ေမေမႏိုးေနျပီ။"
ျခင္ေထာင္ကိုပါ ျဖဳတ္ခ်လိုက္ေသာ္လည္း ျခင္ေထာင္တစ္ခုလံုး အေပၚမွအုပ္က်လာမွ ပိုေႏြးသြားသည္ဟု ထင္လားမသိ။ အင္း၊ အဲ ဟုသာ ႏွင္းေဟမန္ထံမွ အသံၾကားရျပီး ျပန္လည္ျငိမ္သက္သြားျပန္သည္။
"ဟာ။ ဒီေကာင္မေလး။ ထ ပါေတာ့ဆို။"
ဒီမိုးယံ စိတ္မရွည္စြာ ျခင္ေထာင္ကို ဆြဲဖယ္သည္။ ဒါေပမယ့္ လံုးေထြးေနေသာ ျခင္ေထာင္ေၾကာင့္ အနားစကို ရွာမရ။ ေနအလင္းေရာင္မရွိေသး၍ ေမွာင္ကလည္း ေမွာင္ေနေသးသည္ေလ။ အတန္ၾကာေအာင္ လက္ႏွင့္စမ္းရွာျပီးမွ မိငယ္မ်က္ႏွာကို စမ္းမိသည္။ ပခံုးမွ ေစာင္ကိုပါ ဆြဲခြာကာ အတင္းလွုပ္ႏွုိးမွ ကာလနဂါးမေလးက သန္းေ၀ျပီး အေညာင္းဆန္႔လာသည္။
"ထေတာ့ဟ။ ငါက ေစ်းသြားရဦးမွာ။ ေမေမ့မွာ ကေလးရွိေနတယ္ဆိုရင္ အေလးအပင္ေတြ လုပ္ဖို႔မေကာင္းဘူး။ နင္ ကူေပးလိုက္ဦး။"
"အင္းပါ ကိုၾကီးရာ။"
ေစာင္ေတြ၊ ျခင္ေထာင္ေတြႏွင့္ လံုးေထြးေနေသာ အ၀တ္ပံုထဲမွ ရုန္းထြက္ေနေသာ ႏွင္းေဟမာန္ကို တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ကာ ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္သဲ့သဲ့ကိုျမင္ေနရေသာ မီးဖိုခန္းသို႔ ဒီမိုးယံ ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ မီးဖိုခန္းရွိ မီးေသြးမီးပူေပၚမွ မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္အိုးသည္ ပြက္ပြက္ဆူေနသည္။ တပြက္ပြက္ဆူလာတိုင္း ျမဳပ္လိုက္ေပၚလိုက္ျဖစ္ေနေသာ ၾကက္သြန္ဥနီမ်ားႏွင့္ ငွက္ေပ်ာအူဖတ္မ်ားသည္ ေပၚလိုက္၊ ေပ်ာက္လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ သိပ္ပ်စ္ႏွစ္ျခင္းမရွိေသာ ဟင္းရည္က ခပ္က်ဲက်ဲ။ ငါးခူအသားမ်ားအစား၊ ငါးေခါင္းႏွင့္ငါးရိုးမ်ားကိုသာ အားျပဳထားေသာ ေဒၚျမေလး၏ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ အေကာင္းစားၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္ သူတို႔ရပ္ကြက္ထဲတြင္ေတာ့ နာမည္ၾကီးသည္။
YOU ARE READING
ဆူး
Romance(Unicode & Zawgyi) သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိုက်ဝင်နေတဲ့.....ဆူး.....။
