နိဒါန်း

59.1K 2.4K 131
                                    

[[Zawgyi]]

အၿမဲတမ္းတည္ၿငိမ္ေနတတ္သၫ့္Lu Cang
မ်က္ႏွာသည္ေဒါသေၾကာင့္နီရဲေနလ်က္
နန္းတြင္းစာၾကၫ့္ခန္းသို႔ဦးတည္ေလ်ွာက္လွမ္းလာသည္
ခပ္သြက္သြက္ေလ်ွာက္လွမ္းလာ၍
အေစာင့္ရဲမက္ေတြဟန႔္တားခ်ိန္ပင္
မရလိုက္ၾက
ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာေျပာၿပီးအေၾကာင္းလည္းမၾကား ဝင္ခြင့္လည္းမေတာင္းပဲ
အတင္းတိုးဝင္သြားသည္

ရုတ္တရက္ေနွာက္ယွက္မႈအားစိတ္တိုစြာ
ေခါင္းေမာ့ၾကၫ့္ေသာအခါျမင္လိုက္ရသၫ့္Lu Cangမ်က္ႏွာ
အမူအရာေၾကာင့္မ်က္ႏွာေတာ္ျပန္တည္သြားသည္

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ"

ေမးခြန္းနဲ႔အတူအၾကၫ့္မွာလဲ
စာရြက္စာတမ္းေတြဆီ
ျပန္လည္ေရာက္ရိွသြားသည္

လက္ထဲရိွအသနားခံလႊာအားJingရိွရာသို႔
ၫႊန္ျပၿပီး

"ဒါ.."

Jingသည္အံ့ဩသၫ့္အမူအရာလည္းမျပသၫ့္
အျပင္လွၫ့္ပင္မၾကၫ့္

"ဘာလို႔ျငင္းပယ္ရျပန္တာလဲ"

အံတင္းတင္းက်ိတ္လ်က္ေမးလာေသာLu Cangအေမးကိုေလွာင္သေရာ္ဟန္ျဖင့္Jingျပန္ေျဖလာသည္

"ျငင္းပယ္ခံရမွာေပါ့..သေဘာတူထားတာကို
ေမ့သြားၿပီလား"

"မဟုတ္ဘူး...ငါေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္လို
ခ်င္တယ္..ငါရဲ့အသနားခံစာအားလံုးက
ဘာလို႔ျငင္းပယ္ခံေနရတာလဲ"

ေဒါသမထိန္းေတာ့ဘဲေပါက္ကဲြထြက္လာေသာ
lu Cangအသံသည္အခန္းတစ္ခုလံုး
ဟိန္း၍က်ယ္ေလာင္စြာပ်ံႏွံသြားသည္
က်ယ္ေလာင္ေသာအသံေၾကာင့္ရဲမက္မ်ားထိတ္လန႔္သြားေပမဲ့ထိုသို႔သခင္Luေဒါသထြက္လာသၫ့္အခါတိုင္းၾကားရေနက်ျဖစ္တာေၾကာင့္တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကၫ့္ေနရံုသာတတ္ႏိုင္သည္

လက္ထဲမွာကိုင္ထားေသာစာလိပ္ေတြကို
ခ်ကာေဒါသေတြႀကီးေနေသာLu Cangႏွင့္
အၾကၫ့္ခ်င္းဆံုလိုက္သည္
ဒါဟာပထမဆံုးအႀကိမ္လည္းမဟုတ္ေတာ့
စစ္ေျမျပင္အားMu Yueနဲ႔အတူလိုက္သြားဖို႔ရန္
ခြင့္ျပဳစာတင္တိုင္းအၿမဲျငင္းပယ္ခဲ့သည္
ထိုသို႔ျငင္းပယ္ခံရတိုင္းအၿမဲတမ္းလိုလိုLu Cang
လာ၍ေဒါသတႀကီးေသာင္းက်န္းေလ့ရိွသည္

ျငင္းပယ္ခံရမွာသိေပမဲ့လည္းေခါင္းမာစြာပင္
စစ္ေျမျပင္သို႔လိုက္သြားခြင့္အား
ေတာင္းဆိုေနၿမဲပင္။

"မေတာ္ႏိုင္ေသးဘူးလား..ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္
ရိွၿပီလဲ..မပင္ပန္းဘူးလား"

"ငါ့အသနားခံစာကိုခြင့္ျပဳမွရပ္တန႔္ႏိုင္မယ္"

ထိုသို႔ေခါင္းမာလွေသာLu Cangအသြင္ေၾကာင့္
Jingစခ်င္ေသာစိတ္ကတဖြားဖြားေပၚေပါက္
လာျပန္သည္

"မရပါဘူး...စစ္ေျမျပင္မွာမင္းသမီးတစ္ပါး
ရိွတယ္ဆိုတာတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး
မင္းေကာျမင္ဘူးလို႔လား"

"ေသပါ့လား..ေခြးေကာင္"

ၾကားရေသာအသံထက္၌ဧကရာဇ္အားျငင္းဆိုခြင့္ပင္မရိွေသာရဲမက္မ်ားအဖို႔ကိုယ္တစ္ဝက္ပင္က်ဳံသြားသလိုခံစားလိုက္ၾကရသည္
အမ်ိဳးသမီးသေဘာမ်ိဳးေခါင္းစဉ္တပ္သည္ကို
Lu Cangမႀကိဳက္မွန္းသိသၫ့္အတြက္
Jingမၾကာမၾကာစေလ့ရိွသည္

"မင္းသမီးလို႔ဘယ္သူ႔ကိုလာေျပာေနတာလဲ"

ေဒါသထြက္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးအားလည္းJingအလြန္ပင္ႏွစ္သက္သည္
ထိုမ်က္ႏွာေလးအားေတြ့ဖို႔ရာစေနာက္ရသည္မွာလည္းJingအတြက္ရိုးသြားသည္ဆိုတာမ်ိဳးမရိွ

ရုတ္တရက္ပင္Lu Cangေရ႔ွဝတ္ရံုစအား
ဆဲြကာႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဖိကပ္လိုက္သည္
သၾကားလံုးေလးႏွယ္စုပ္ယူစားသံုးလ်က္
ေဒါသသံေတြကိုတိုးၫွင္းေအာင္
ေဆာင္ယူေနသည္

Lu Cangအားနဲ႔တြန္းထုတ္ကာႏႈတ္ခမ္းေထာင့္
မွာတဲြလဲခိုေနေသာအမ်ွင္တန္းေတြကို
လက္ႏွင့္ဖိသုတ္လိုက္သည္

"Jing..ငါ့ကိုစိတ္ကုန္ေအာင္လုပ္ေနတာပဲ
ငါတကယ္က်ိန္ဆိုပါတယ္..မင္းထက္သာတဲ့သူ
ေတြ့ရင္မင္းကိုထားၿပီးထြက္သြားမွာ"

"ဟမ္..ငါထက္သာတဲ့သူရိွရင္တဲ့လား
ေကာင္းၿပီ"

"ဘာလဲ...ဘာေကာင္းတာလဲ"

Jingအလြယ္တကူလက္ခံတိုင္းမွာ
Lu Cangသံသယမဝင္ပဲမေနႏိုင္ဘူး

"မင္းအသနားခံစာကိုငါခြင့္ျပဳတယ္"

"တကယ္လား"

Lu Cangထခုန္မတတ္ပင္ေပ်ာ္ျမဴးသြားသည္
ေနာက္ဆံုးေတာ့Jingခြင့္ျပဳျပီေလ

"ဟုတ္တယ္..ဒါေပမဲ့..ငါလည္းသြားမယ္"

"မင္းပါလိုက္မွာလား"

Lu Cangကိုယ့္နားကိုယ္ပင္မယံုၾကည္ႏိုင္..
ႏွလံုးသား၌ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္မႈႏွင့္ေနြးေထြးမႈ
မ်ားကျပၫ့္လ်ံတတ္လာသည္
သူသြားခ်င္ေနခဲ့ေသာေနရာအားJingက
အတူလိုက္ပါေပးမယ္တဲ့လား

"ဘာလဲ..မလိုက္ရဘူးလား"

ေပ်ာ္ျမဴးေနေသာLu Cangအသြင္ေလးအားျမင္ေပမဲ့လည္းစခ်င္စိတ္ကထိန္းမရ

"မဟုတ္ဘူး...ဒါအေကာင္းဆံုးပဲ"

ဒီအခ်ိန္ေတာ့Lu Cangဘက္မွစကာ
Jingပါးအားအနမ္းႁခြေလိုက္သည္

ေနာက္ထက္စြန႔္စားခန္းတစ္ခုအစခ်ီေလၿပီျဖစ္သည္

•••••••••••

Hua Hua You Long Fanfiction 2(ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now