Sylum Academy of Skill Exertion (Editing)

Chapter 20: Last Training

"Will you too?" Nung matapos ang araw na iyon ay ang sagot niya ang pinanghawakan ko sa tanong ko, "yes."

Sa sinabi niyang iyon, iyon lang ang pinanghuhugutan ko para hindi ako huminto sa pinasok kong ito.

Nakalapag sa harap namin ang pagkain, nandito kami ngayon sa hall at tanging kami lang ni Carlos at Yden ang magkakasama. Ewan ko ba saan nagpunta yung iba.

"Ayaw mo?" Pag-aalok ni Yden sa akin ng kinakain niyang fried chicken at umiling lang ako.

"Tubig ayaw mo?" Tanong naman ni Carlos pero umiling lang ulit ako.

"Baka naman dessert yung gusto mo?" Pag-uulit ni Yden.

Okay. What are they about to now? What the hell are their shits? Why they're acting too weird? What now? Because tomorrow will be our fight that's what they think that I might die the reason why they're doing this?

But, what if I might die?

What if I'll die?

I immediately cut off their dramas saka kinuha yung mga pagkain na inalok nila sabay sabing.

"Baka naman may gusto pa kayong ipakain sa akin?" Sarkastikong pagkakasabi ko at natawa naman si Carlos.

I immediately threw my stares on him.

"What? Do we have any problem here?"

"Wala. Kasing lamig mo lang yung tubig na inalok ko." Pagbibiro pa niya at sabay silang nagsitawanan ni Yden.

At ako? Ahh. Don't mind me, I'll be okay living with these lovable creatures.

Natahimik nalang ako.

Somehow, napalapit na pala ako. Bakit? Parang noon ang layo-layo ko sa kanila, yung tipong kahit na anino nila ni ayaw kong makita? Nakakabad trip kasi, parang gusto ko lang manipa.

Pero ngayon? Habang naririnig ko ang mga tawa nila parang masaya na din ako. May kaibigan pala ako, at kung bukas man mawala ako, alam ko may makakaalala sa akin.

"Finish it. We'll gonna have our meeting at the training room, now." Napalingon kaming tatlo bigla sa nagsalita at si Third iyon.

Kahapon di ko siya nakita buong araw, tapos ngayon bigla siyang sumulpot.

Ilang minuto lang ng paglalakad at agad kaming nakaabot sa madilim na hallway sa ground na tanging mga torch lang ang nagbibigay liwanag.

Pressured and nervous those are what I' am about right now. And I know it's the same with them.

Bumukas ang pinto at sumalubog sa amin ang nakakasilaw na kulay ng room, the same ambiance. EMPTY. But smells danger and blood.

Isa-isa silang nagsipasok and I raised my gaze para sumunod.

I stepped forward but it turns out that I immediately took aback for somebody just blocked the door. Third.

Pinilit kong makapasok sa loob kahit na nakaharang siya sa harap ko. At nang makatyempo ako ay nailihis ko siya ng tingin at nakaalis ako sa harapan niya pero agad naman niyang hinila ang right wrist ko.

Napatingin ako bigla sa wrist ko na hawak niya at inangat ko ang tingin ko sa kanya. Pinilit kong makawala sa pagkakahawak niya pero sobrang higpit nito.

"Ano ba?" I said harshly sabay tabing ulit ng wrist ko pero di niya pa rin ito binibitawan.

And in a moment, there was it. I was temped to look at his eyes...

It was sorrow...

It was weary...

Am I the reason of those?

And those certain words came out his mouth killing me with this pain I feel.

"If protecting you is a crime, I plead guilty."

***