Hoofdstuk 1

3K 142 27
                                    

Edited op 13-06-2019

Angelyn Lovana

'Dus Ange, we zijn eindelijk klaar met school! Al plannen voor de vakantie?' vraagt Liana nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op. Ik weet al vier jaar wat ik ga doen en ik denk dat de halve school het ook wet, dus het is eerlijk gezegd een overbodige vraag.

'Ik ga denk de wereld rondreizen,' zeg ik vaagjes. Thuis heb ik een hele lijst vol plekken die ik wil bezoeken plus een pak geld dat ik sinds mijn veertiende heb gespaard. Liana kijkt me verveeld aan, niet dat het me boeit, ze is toch niet echt een vriendin. De meeste mensen hier snappen niet dat ik hier weg wil. Ik snap aan de andere hand niet waarom ze hier willen blijven. Het is een beetje een Belle-situatie.

'Waarom ga je niet met ons mee? Er zijn een paar gekke feesten aan de kust en die gaan we uit checken met de groep. Dat is toch veel beter dan een beetje duf rondreizen?' vraagt ze terwijl ze haar nagels bestudeert. Ik rol mijn ogen en trek mijn tas wat beter op mijn schouder.

'Ik denk dat ik pas Liana,' zeg ik voorzichtig. Ze staat bekend om haar temperament en dan niet op een goede manier. Ze knijpt haar ogen fijn en kijkt me voor een lange tijd aan.

'Wat is er mis met jou? Ik bedoel je hebt in je hele schooltijd nog geen enkel vriendje gehad, je bent zeker weten nog maagd en je wijst elk feestje af. Komt dat door dat enge litteken op je nek?' vraagt ze met afkeur. Mijn hand schiet automatisch uit naar mijn litteken.

'Laat het zitten Liana, ik zie je bij de uitreiking,' zeg ik snel en loop de school uit. Wat heeft iedereen met het litteken dat op mijn schouder zit? Oké, ik kreeg het toen ik bijna acht was en het ziet er uit als een bijtwond, maar voor de rest is er niet heel veel bijzonders aan. Kinderen krijgen zo vaak littekens, maar iedereen is altijd zo gefascineerd door die op mijn nek. Ik loop snel naar The Diner, waar ik afgesproken heb met mijn vriend Nick.

'Daar is mijn babe! Ik dacht dat je nooit meer zou komen!' schreeuwt hij door het hele restaurant. Verschillende mensen kijken mijn richting uit, maar ik negeer ze. Ik neem plaats tegenover Nick en geef hem een dodelijke blik.

'Waarom is het altijd dat al ga ik ergens met jou naar toe, dat er altijd blikken naar ons worden geworpen?' vraag ik met een veel betekende blik. Hij haalt zijn schouders op en propt wat frietjes in zijn mond.

'Ik denk dat het komt doordat ik zo vreselijk aantrekkelijk ben. Ik bedoel, heb je ooit zo'n prachtig lichaam gezien?' zegt hij arrogant. Hij flext zijn armen en ik rol met mijn ogen. Ik haat het om het toe te geven, maar Nick ziet er niet verkeerd uit.

'Oh zeker, ik zou je bijna daten. Ik denk alleen niet dat er ruimte voor mij is met je ego,' zeg ik met een grijns. Hij rolt zijn ogen en eet rustig door. Nick en ik komen hier elke vrijdag, dus we zijn bekend hier. Margo komt al naar me toe lopen met mijn bestelling. Ik dank haar en begin te eten.

'Nog enige chicks gescoord op het feest gister?' vraag ik nieuwsgierig. Dat ik niet naar feesten ga, betekent niet dat ik er niet van op de hoogte ben. Nick kijkt even bedachtzaam, alsof hij echt moet nadenken. Hij heeft dus heel wat op.

'Zeg niks Nick, je hebt zoveel op dat je het niet kan herinneren, maar je werd wel wakker met een chick naast je. Heb ik dat goed?' vraag ik lachend. Nick grijnst en knikt. Hij is echt onverbeterlijk. Hij heeft geprobeerd mij meerdere keren aan iemand te koppelen. Volgens hem, en ik quote, is het ongezond om op je achttiende nog nooit seks gehad te hebben.

'Ik raad het je aan om een keer te doen. Niet te vaak natuurlijk, we willen nou niet dat je verpest wordt, zoals ik, maar gewoon een keer met een leuke gast. Kan alleen maar voordelen hebben voor als je je droomman vindt. Dan doet het dan tenminste niet zoveel pijn,' legt hij uit. Ik rol met mijn ogen, maar het blijft wel hangen. Hij heeft ergens een punt. Ik ga straks deze duffe plek verlaten, waarom zou ik niet een keer uitgaan.

'Laten we morgen uitgaan. Ik zeg niet dat ik gelijk seks ga hebben met de eerste, beste persoon, maar ik kan het tenminste een kans geven, voor ik wegga,' zeg ik langzaam. Nick kijkt verrukt en pakt gelijk zijn telefoon. Ik hoop dat ik hier geen spijt van ga krijgen.

Uhm... waarom sta ik nu al op #84? Wat is dit? Enne... dit is geschreven op kerstmuziek. Enjoy!

Loves,
Nienke

Loves,Nienke

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
The ScarWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu