Ik zal het nooit vergeten

Hoofdstuk 3

Als ik aankom bij het lokaal waar ik moet zijn zie ik al echt heel veel mensen staan. Gelukkig zie een aantal gezichten die ik wel herken en ook weleens gesproken heb. Als ik een tijdje sta te wachten komt er één van de jongens naar me toe gelopen. 'Heyy' zegt hij. 'Heyy', zeg ik terug. 'Ben je nieuw op school of alleen in deze klas?' vraagt hij aan me. 'Nee, ik ben alleen nieuw in deze klas, aangezien ik me niet heel erg thuis voelde in de klas waar ik vorig jaar in zat en ze dus liever wilde dat ik naar deze klas ging', zeg ik tegen hem. 'Oh, dat is niet zo fijn, ik hoop voor je dat je je in deze klas wel thuis voelt. O ja voor ik het vergeet, ik heet trouwens Floris, Floris Wolfs'. 'Nee, dat is inderdaad niet fijn, ik hoop natuurlijk ook dat ik me in deze klas wel thuis voel. Ik heet trouwens Eva, Eva van Dongen', antwoord ik. 'Wat een mooie naam is dat Eva'. Ik begin te blozen en kijk snel weg voordat hij het ziet. Waarschijnlijk heeft hij het wel gezien, want hij vraagt snel of we naast elkaar zullen gaan zitten tijdens de lessen, zodat we elkaar beter kunnen leren kennen en natuurlijk ook voor de gezelligheid. Als antwoord knik en glimlach ik naar hem.
Net wanneer ik mijn telefoonnummer aan hem wil geven, komt onze mentor aangelopen. Hij zegt dat we allemaal naar binnen moeten gaan en een plek uit moeten zoeken waar we de komende tijd tijdens zijn lessen willen gaan zitten. Dus lopen we naar binnen en ga ik natuurlijk naast Floris zitten, want ja zo'n aanbod sla je natuurlijk niet af van zo'n aantrekkelijke jongen. Als onze mentor zichzelf heeft voorgesteld, begint hij doodleuk te vertellen dat er een nieuwe leerling in deze klas is gekomen. Opeens zijn alle ogen op mij gericht, ik word knalrood en verberg me een beetje achter de stapel boeken die voor me op mijn tafel ligt. Meneer Beusekom, zo heet hij dus, vraagt aan mij of ik naar voren wil komen en wat over mezelf wil vertellen. Aarzelend sta ik op van mijn plek en voel ik nog snel dat Floris een bemoedigend kneepje ik mijn hand geeft. Zo snel als ik kan loop ik naar voren. Als ik eenmaal voor de klas sta begin ik met praten.
'Hoi, ik ben Eva van Dongen. Ik ben 17 jaar en in mijn vrij tijd ga ik graag hardlopen'. Ik hou het zo kort mogelijk, zodat ik er snel vanaf ben. Meneer Beusekom, zegt nog snel voordat ik weer op mijn plek zit dat hij het leuk vindt dat ik in deze klas ben gekomen. Als ik eindelijk weer op mijn plek zit fluistert Floris in mijn oor; dat hij helemaal niet had verwacht dat ik aan hardlopen deed, aangezien hij had gedacht dat ik op dansen zat. Als meneer Beusekom klaar is met praten deelt hij de roosters uit, zodat we die in onze agenda's kunnen plakken. Als hij daarmee klaar is stop ik al mijn boeken in mij tas, zodat ik ze vanmiddag kan kaften, omdat ik ze morgen alweer nodig heb. Als de bel gaat lopen we allemaal naar buiten. Wanneer ik bijna bij de deur ben om naar buiten te gaan word ik tegengehouden door Floris.
'Heyy, zou je vanmiddag met mij samen de boeken willen kaften?' vraagt hij een beetje onzeker. 'Natuurlijk' antwoord ik. 'Gezellig!' 'Bij wie zullen we onze boeken dan gaan kaften?' vraag ik. 'Zullen we het bij mij thuis doen', vraagt hij. 'Ja, is goed moet alleen mijn spullen thuis halen en dan kunnen we door fietsen naar jou huis', zeg ik.

Dit is alweer het derde deel. Ik ben nu vooruit aan het schrijven, omdat ik vakantie heb en dus veel tijd heb. Ik hoop dat ik elke dag een deeltje kan plaatsen, maar dat weet ik niet zeker, want ik weet natuurlijk niet hoe druk ik het straks weer met school heb. Maar voor nu bedankt voor het lezen!♥️