Ölümün kıyısında #Wattys2019

Kerpiç ev

Az sonra çay yapmak üzere dışarı çıkmıştı annesi, karnını doyuran ressam da dışarı çıkmıştı. Evleri kerpiçten yapılmış tek katlı mütevazı bir evdi. Ressam I. Dünya savaşına katılmadan önceki yaz evin dış yüzeyini açık maviye boyamıştı. İç açıcı ferah bir renkti aradan geçen yıllarda boya deforme olmuştu ama yinede açık mavi renk görüntüsünden çok da bir şey kaybetmemişti. Evin avlusu 300 metre kare civarındaydı. Bu şirin bahçenin orta kısmında üç şeftali ağacı, birerde elma ve erik ağaçları vardı. Özellikle avlunun etrafını çeviren taşların dibinden çıkmış incir ağaçları dikkat çekiyordu. Evin hemen yamacında ise zeytin ağaçları vardı. Bu ağaçları rahmetli dedesi ekmişti. Özellikle zeytin ağaçlarının kendisi için ayrı bir yeri vardı. Bu ağaçlar aradan geçen uzun yılların yorgunlugunu taşıyordu. Genişlemiş yaşlı gövdeleri ve kenarlara otoriterce dağılan dallarıyla tarih kokuyorlardı. Zeytin ağaçlarının arasında ise su kuyusu vardı.bu kuyunun geçmişi de zeytin ağaçları kadar eskiydi. Yaklaşık 12 metre derinliğinde ve 2 metre kare genişliğinde olan kuyunun iç tarafı taşlarla örülmüş üstünde ise suyu yukarı çekebilmek için elle çevirmeli bir makara sistemi yerleştirilmişti. Makara döndürüldükçe su kovasını hareket ettiriyor bu şekilde kovadan su çekiliyordu. Avludaki ağaçların sulanması için ise evin hemen üst tarafında ki tepede yer alan küçük havurdan faydalanıyorlardı. Bu havuz yaklaşık dört metre karelik bir alan kaplıyordu. Bir metrelik derinliği olan havuzun altı ve kenarları taşlarla örülüydü. Kayalıkların arasından çıkan pınar suyunun hemen dibine yapılan bu havuzun önünü kapatan taşlardan bir kaçının kaldırılmasıyla su yokuş aşağı yapılan arıktan akarak evlerinin bahçesine akıyordu. Havuzu komşularıyla birlikte sırayla kullanıyorlardı. Zaten komşularının da bahçeleri çok büyük değildi. Ve bu su kendilerine çok rahat yetiyordu. Ressam evin bahçesine özlemle bakarken sonradan ekilmiş olan elma ağaçları dikkatini çekti. Fidanlar birkaç yıllık görünüyordu.