Ik zal het nooit vergeten

Hoofdstuk 8

Als ik wakker word ligt Floris niet meer naast me. Ik kijk op de wekker en zie dat het al 10:15 is. Als ik mijn telefoon wil pakken zie ik dat er een briefje bij ligt. Ik lees wat er op het briefje staat:

'Goedemorgen Lieve Eef, als je dit briefje leest ben ik nog niet terug van de bakker. Ik moet wel langs de bakker anders hebben we geen brood om te eten.
xxx Flo.

Ik leg het briefje weg en kijk op mijn telefoon. Als ik mijn WhatsApp open, zie ik dat allemaal klasgenootjes me hebben geappt. Na een tijdje heb ik alle appjes beantwoord en scroll ik nog even door mijn contacten lijst. En dan schiet me Amy ineens te binnen. Shit, denk ik bij mezelf, ze heeft natuurlijk de afgelopen dagen waarschijnlijk op mij gewacht, maar ik kwam natuurlijk helemaal niet. Hoe stom kan ik zijn om haar te vergeten. Als ik weer naar WhatsApp ga kijk ik eerst of ze me de afgelopen dagen nog heeft geappt, maar ze staat niet tussen mijn recente chats. Als ik haar een appje wil sturen, komt die ook niet aan. Dit vind ik het wel een beetje raar worden. Nu ik naar haar profielfoto en status wil kijken zie ik die ook niet meer. Nu weet ik het zeker ze heeft me geblokkeerd. Ik gooi me telefoon in het kussen van Floris en kan me tranen niet meer binnenhouden. Zo lig ik een tijdje in bed te huilen. Totdat ik plots de kamerdeur open hoor gaan. Ik schrik weer van de deur en begin nog harder te huilen. Als ik zie wie het is kan ik het niet meer en ik breek helemaal. Floris komt zo snel mogelijk naar me toe gelopen en tilt me een beetje op en legt me een beetje aan de kant, zodat hij ernaast kan liggen. Als hij naast me ligt slaat hij zijn armen om me heen pakt me heel stevig beet. Hij laat me rustig uithuilen, geeft liefkozende kusjes in mijn nek, wrijft liefkozend over mijn rug heen, sust me en het beste van allemaal is dat hij mij helemaal tegen zich aangetrokken heeft. Als ik wat gekalmeerd ben laat hij me voorzichtig een beetje losser, zodat ik me kan bewegen als ik dat zou willen. Ik grijp gelijk mijn kans en probeer me om te draaien, zodat ik hem niet aan hoef te kijk, maar dat mislukt hij pakt me weer steviger vast. Als ik helemaal rustig ben en helemaal niet meer snik laat hij me los. Als teken dat ik zelf moet weten wat ik nu ga doen. 'Ik heb alles verpest'. Zeg ik zachtjes in de hoop dat hij het niet heeft gehoord. Maar jammer genoeg heeft hij het wel gehoord. 'Wat heb je verpest'. 'Zoals ik net al zei alles.' 'Dat is niet waar lieverd, jij hebt niks verpest.' 'Echt wel, Amy heeft me geblokkeerd, ik heb geen ouders meer, ik moest net nog harder huilen toen jij binnenkwam en dat vind je waarschijnlijk ontzettend raar, ik word gepest en ga zo nog maar door. Ik heb alles verpest Floris en dat is allemaal mijn eigen schuld.' 'Eef, 1 ding moet je weten ik vind jou NIET raar.' Zegt hij met nadruk op het woordje niet. 'Wie pesten jou, want als ik ze ken dan krijgen ze met mij te maken ook al ken ik ze niet ze krijgen als nog met mij te maken.' 'De mensen die mij pesten zaten in mijn oude klas en daarom ben ik daar ook uitgehaald. Maar als je echt wil weten wie het zijn dan zal ik het je wel vertellen.' 'Ja, ik wil weten wie dit meest lieve, aardige, knappe en intelligente meisje pesten.' 'Nou het zijn, Mark, Emily, Tony, John, Sara, Cees, Ashley, Thomas en Jens.' 'Bedoel je John Veenman, Tony Verwoerd, Jens Bols, Thomas van Dijk, Cees Dijkshoorn en Mark Verhoek?' 'Ja, die bedoel ik.' 'Geloof me Eef die krijgen er zo van langs, dat ze wel normaal tegen je gaan doen en ze zijn sowieso allemaal 1 vriend kwijt. En wat die meiden betreft, pesten ze jou met ze drieën of deden ze met die jongens mee?' 'Ze deden met de jongens mee.' 'Dat is mooi, want dan doen die je ook niks meer, want dan durven ze het ineens niet meer. Let maar op.' 'Dankjewel,
Flo wat moet ik toch zonder jou.' 'Dat doe ik met liefde Eef. Maar nu nog een ander probleem, wie is Amy, want dat weet ik niet en de grote vraag is waarom heeft ze je geblokkeerd?' 'Om te beginnen Amy is, was een hele goede vriendin van me. Ik fietste elke dag met haar mee naar school, maar nu heeft ze me geblokkeerd en ik heb echt geen idee waarom.' 'Zat Amy vorig jaar bij jou in de klas?' 'Ja, hoezo?' 'Dan zit ze waarschijnlijk nu ook nog in dezelfde klas en heb ik haar rooster, dus weet ik wanneer ze uit is en kan ik haar dus op zoeken.' 'Maar je weet niet eens hoe ze eruit ziet.' 'Dan laat jij toch een foto zien van hoe ze eruit ziet.' Ik pak mijn mobiel en laat hem een foto van haar zien. 'Oh is dat Amy, die heb ik wel vaker gezien. Hoe laat is het eigenlijk, Eef?' 'Tien voor half twaalf.' 'Als ik haar vandaag nog wil spreken dan moet ik over ongeveer 20 minuten weg, want het is vanaf hier naar school ongeveer 20 minuten fietsen en ze is uit om tien over twaalf. Dus dan ben ik er iets over twaalven.' 'Maar wat moet ik dan doen. Ik kan niet weer alleen blijven.' 'Eef, jij gaat weer slapen, want ik zie dat dit gesprek met mij je heel erg uitgeput heeft.' Ik knik dat hij gelijk heeft. Hij blijft nog even bij me liggen en als ik na een kwartier in slaap gevallen ben, dekt hij me lief toe en verlaat zachtjes de kamer.