22 "Yakınlaşma"

291K 11.3K 3.8K
                                    

BELİZ

Gözlerimi aralamamla birlikte kısıkça inledim, başım inanılmaz ağrıyordu.

Nerede olduğumu anlamaya çalışırken bir hastane odasında olduğumu fark ettim. Anlamayarak etrafıma baktım, benim burada ne işim vardı?

Kolumdaki seruma baktım ve yeniden inledim. Şu serumdan nefret ediyordum!

"Siz ne hakla benim karıma bunları yaparsınız lan?!" Kaşlarımı çattım ve dışarıdan gelen sesleri anlamaya çalıştım.

Bu Kurt'un sesiydi...

"K-Kurt?" Diye fısıldadım.

"Ona bir daha yaklaşırsanız eğer buradan defolup gideriz! Siz de rahat edersiniz biz de rahat ederiz!" Kurt'un gürlemesi odada bile yankılanıyordu!

Başımı yastığa daha çok yaslarken hâlâ ne olduğunu bilmiyordum. Kurt anlaşılan bir şeye sinirlenmişti ve bu siniri basit bir şey değildi, bu çok belli oluyordu.

Boğazımın kuruduğunu hissederken etrafta göz gezdirdim. Su yoktu ve ben çok susamıştım!

"Kurt?" Sesimin kısık çıkmasıyla birlikte ofladım, başım zaten zonkluyordu!

Loya'nın içeriye girmesiyle birlikte bakışları beni buldu.

"Beliz?" Dedi şaşkınlıkla. "Tam iki saat oldu ve sen ayılmadın. Abim az kalsın delirecekti, bekle beni!" Mutlulukla kapıyı kapatıp çıktığında kaşlarımı çattım.

Ne oluyordu Allah aşkına?

Bir anda kapının sertçe açılmasıyla birlikte içeriye Kurt girdi ve resmen koşarak yanıma geldi.

"Beliz?" Telaşlı sesiyle birlikte burukça gülümsedim.

"Kurt?" Dedim sorarcasına.

Kurt yavaşça elimi öptü ve bakışlarını gözlerime çıkardı.

"İyi misin güzelim? Kendini nasıl hissediyorsun?" Kurt'un kızarmış yüzüne baktım ve hayranlıkla onu süzdüm.

"İyiyim, iyiyim ben..." Gülümsedi ve yaklaşıp alnımı öptü.

"Mzuğa toloni- şk'imi..." Utançla gülümsedim.

Deniz gözlüm benim...

"Kurt..." Bana yaklaştı ve ellerimi elleriyle sardı.
Ellerim anında ısınırken minnetle ona baktım.

"Beliz sana bir şey soracağım ama bana doğruyu söyleyeceksin güzelim." Başımı olumlu anlamda salladım. "Annem sana ne söyledi?" Kaşlarımı çattım ve düşündüm.

Ne söylemişti ki?

"Bilmiyorum." Diye mırıldandım.

"Annemin odasına gittin ve ona sırf hasta olduğu için çorba yaptın. Siz o odada annemle bir şeyler konuştunuz. Lütfen hatırlamaya çalış, bu önemli!" Dudağımı ısırdım.

Neler olmuştu böyle?

Gözlerimi kapattım ve düşünmeye çalıştım.

Olanlar bir bir aklıma gelirken yutkundum. Zerrin Hanım'la konuştuktan sonra merdivene gittiğimde yere düştüğümü hatırladım.

"Önemli bir şey değildi." Diye kestirip attım.

"Ne demek önemli değildi?" Diye sesini yükseltti.

"Kurt başım ağrıyor!" İnledi ve sinirle bana baktı.

"Beliz annem sana ne yaptı? Ne yaptı da bayıldın?" Gözlerine baktım.

Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin