Bazen nefret ederek sever insan.. en acısı da budur işte. Mantığın onu bırakmanı yoksa seni günden güne öldüreceğini söyler. Seni çok ağlatır, çok kırar. Sende bilirsin en doğrusunun bırakmak olduğunu, bilirsin mantığının doğru söylediğini ama kalbin.. ona söz geçiremezsin işte, yapamazsın bırakamazsın.. tam bırakacakken ya bir yerde görürsün yada gülüşünü yakalarsın veya başka bir şey sonra ne olur biliyor musun? Ne yapacağını şaşırırsın mantığın ve kalbin birbirine girer kazanan çoktan belli olur kalbin.. sen bırakamazsın ama sana yaptıklarınıda unutamazsın işte bu nefret ederek sevmek oluyo her şey düğüm oluyo sen tam ortadasın mantığının ve kalbinin tam ortasındasın ya bırakacaksın kalbin acı çekecek.. yada seveceksin daha çok acı çekeceksin.. verilmesi en zor karar hele bide içinde hâlâ onunla olabilme ümidi varsa sen zaten çoktan savaşı kaybetmişsin demektir..
Lisa:
Rose iyi misin?
Gözlerimi hızla kapatıp açtım kendime geldiğimde bana endişeyle bakan gözlere çevirdim kafamı
Rose:
Evet ne oldu?
Jisoo:
2-3 dakikadır bağırıyoruz duymadın
Jennie:
Yine daldın
Evet yine dalmıştım yine düşünmüştüm ve yine kalbim daralmıştı ne yapacaktım ben böyle
Rose:
Ah evet dalmışım
Gülümseyip kahvemden bir yudum aldım Jennie, Lisa ve Jisoo benim en yakın arkadaşlarımdı lisede başlayan arkadaşlığımız üniversiteye kadar dayanmış dahada sağlamlaşmıştı
Herşeyimi biliyorlardı Jimini sevdiğimide..
Jennie:
Ne zaman eski hâline döneceksin merak ediyorum Chae
Aralarında sadece Jennie bana Chae derdi bir nedeni yoktu Rose lakabını bana Jisoo takmıştı buda alışkanlık olmuş nerdeyse herkese kendimi Rose diye tanıtır olmuştum
Rose:
Benim eski halim 2 sene önce öldü biliyorsunuz
Buruk bir gülümseme yollayıp oturduğum yerden ayaklandım eve gidip uyumak istiyordum derslere girmeyecektim
Jisoo:
Nereye Rose?
Rose:
Eve gidiyorum dinleneceğim biraz
Lisa:
O çocuğa mesaj atmamalıydın Rose
Gözlerimi devirip evin yolunu tuttum Lisa haklımıydı yoksa değilmiydi bilmiyordum mesaj atmakdaki amacım neydiki? Neden atmıştım? Beni seveceğini falan mı düşünmüştüm? Sadece kendimi rezil etmiştim eve gidince engellemek en iyisi olabilirdi
Tekrar uzaktan sevecektim
Eve gelince telefonumu elime alıp mesaj kutusunu açtım son bir kezde olsa yazmak istemiştim
Pch×Rose:
Üzgünüm Jimin
Jimin.Park:
Sebep?
Pch×Rose:
Seni sevdiğim için
Vote ve yorum yapmayı unutmayın 💙
YOU ARE READING
Child İn My Heart •JiRose•
Fanfiction{Jirose #3} Rose: Anlayabiliyor musun acımı? Sesim fısıltıdan farksızdı ama önemli olan Jimin'in duymasıydı Jimin: Sen görebiliyor musun yaramı? Başımı evet anlamında usulca salladım Rose: Çok iyi gizlemişsin ama gördüm.. o yaranın derinliğinide gör...
