Χάρι Πότερ : Η αγάπη ενός θανατοφάγου

Ξερω πως δεν θα ξανά νοιώσω έτσι

Γύρισε και την κοίταξε τα βλέμματα διασταυρώθηκαν, τα μάγουλά της έγιναν κόκκινα τον είδε να πλησιάζει ένιωσε τα γόνατα της να κόβονται πρώτη φορά της συνέβει κατι τέτοιο << Μπέλα, Ανδρομέδα >> είπε το κατά ξανθό παιδί που πρέπει να ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερο απο αυτη << Λούσιους Μαλφόι >> είπε ενθουσιασμένη η Μπέλατριξ και τον αγκάλιασε μετα σειρα είχε η Ανδρομέδα όταν έφτασε σε αυτη αντι για αγκαλιά άπλωσε το χερι και είπε << Λούσιους Μαλφόι >> << Ναρκύσσα Μπλάκ, χάρηκα >> είπε και κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να κάνει την φωνή της να μην τρέμει άπλωσε το χέρι της και έπιασε ρο δικό του το αγκιγμα ξανάκανε τα μάγουλα της κόκκινα η Μπέλατριξ που το κατάλαβε έσπευσε να σώσει την κατάσταση αλλά και να δώσει χρόνο στην αδελφή της να γνωρίσει τον Λούσιο καλύτερα << λοιπόν πρέπει να μπούμε στο τρένο. Λούσιους θα κάτσεις μαζί μας?? >> είπε και κοίταξε φευγαλέα την Ναρκύσσα << ναί, γιατί όχι >>. Η ώρα στο τρενο πέρασε πολύ ευχάριστα για όλους οι δύο κοπέλες άφησαν την μικρή αδελφή τους να καθήσει δίπλα στον Λούσιους και σπάνια εμπλέκονταν στην κουβέντα τον δύο παιδιών. Η Ναρκύσσα τελικά είχε δίκιο το πανέμορφο αγόρι με τα γκριζογάλανα μάτια ηταν ενα χρόνο μεγαλύτερο απο εκείνη. << φτάνουμε ας ετοιμαστούμε >> ο Λούσιους αποχώρησε διακριτικά απο το βαγόνι λέγοντας οτι θα πήγανε να αλλάξει στο μπάνιο, τα κορίτσια έμειναν μόνα τους στο βαγόνι αφού ντύθηκαν κάθησαν να περιμένουν τον Λούσιους << και τώρα οι 3 μας γι' αυτό λέγε >> << τι θες να πώ?? >> ρώτησε αθώα την Ανδρομέδα << καλά ρε ακόμα δεν άρχισε η σχολική χρονιά και εσύ βρήκες και με ποιόν θα ασχολείσαι τον ελεύθερο χρόνο σου... Καταλαβαίνεις τι εννοώ >> είπε κάπως άβολα η Μπέλα αντί για την Ανδρομέδα. Η συζήτηση διακόπηκε απότομα απο ενα χτύπημα στην πόρτα << είστε έτοιμες κορίτσια?? >> ηταν ο Λούσιους που χτύπησε για να είναι σίγουρος οτι δεν θα βρεθεί μπροστά σε μια εντελώς ακατάλληλη στιγμή << ναί πέρασε >> την λίγη ώρα που τους απέμεινε την πέρασαν εξηγώντας στην Ναρκύσσα τι επιτρέπεται τι απαγορεύεται τι να προσέχει στους καθηγητής κτλ. << λοιπόν Σίση εσύ θα πας με τις βάρκες όπως σου είπαμε και στο τρένο ενώ εμείς με τις άμαξες. Θα τα πούμε στο τραπέζι φιλιά ...ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ >> << ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΠΕΛΑ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΜΕΤΑ >> μπήκε σε μια βάρκα με άλλα δυο κορίτσια την Τίνα και την Λίλα έφτασαν στο κάστρο περίμεναν λίγα λεπτά και μετά μπήκα στην μεγάλη τραπεζαρία που τους περίμενε το καπέλο της επιλογής η Τίνα και η Λίλα πήγαν στο Σλίδεριν και μετά η σειρά της << Ναρκύσσα Μπλάκ >> φώναξε η καθηγήτρια Μακγκόνακαλ πήγε κάθησε στο σκαμνί και η καθηγήτρια της φόρεσε το καπέλο << Σλίδεριν >> φώναξε το καπέλο λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Τα παιδιά στο τραπέζι του Σλίδεριν φώναζαν , χειροκροτούσαν και σφύριζαν οι αδελφές της σηκώθηκαν και την αγκάλιασαν λέγοντας της συγχαρητήρια ο Λούσιους ηταν πιο διαχυτικός την σήκωσε αγκαλιά και αφού την άφησε πάλι κάτω της έδωσε ενα φιλί στο μάγουλο. Το υπόλοιπο βράδυ συνεχίστηκε ήσυχα της είχε κρατήσει θέση δίπλα του έτσι όλο το βράδυ μιλούσαν και γέλαγαν όταν το δείπνο τελείωσε οι πρωτοετής έπρεπε να φύγουν ο Λούσιους συνόδευσε την Ναρκύσσα στο εντευκτήριο του Σλίδεριν και συνέχισαν εκεί την κουβέντα του μέσα στην ησυχία του εντευκτηρίου διάλεξαν να παίξουν μαγικό σκάκι η Ναρκύσσα αποδείχθηκε πολύ καλή παίκτρια αλλά και ο Λούσιους ήταν το ίδιο καλός έτσι το παιχνίδι τελείωσε με ισοπαλία << λοιπόν εγω λέω να συνεχίσουμε αύριο γιατί κουραστικά έτσι κι αλλιώς ισοπαλία είμαστε 2-2 >> << εντάξει έλα να σε συνοδεύσω στο δωμάτιό σου >> είπε απρόθυμος να την αποχωριστεί. Δεν κοιμήθηκε. Κάποια στιγμή οι αδελφές της μπήκαν στο δωμάτιο << ακόμα δεν κοιμήθηκες?? >> την ρώτησε η Μπέλατριξ << πέρασα υπέροχα >> απάντησε στην ερώτηση που διάβαζε στα μάτια τις και όχι σε αυτή που προφεραν τα χείλη της << είσαι ερωτευμένη >> είπαν και οι 2 αδελφές της μαζί με εναν τρελό ενθουσιασμό στην φωνή << δεν ξέρω >> απάντησε ειλικρινά << δεν σε ρωτήσαμε μία διαπίστωση κάναμε >> πείρε τον λόγο η Μπέλατριξ << ένα ξέρω δεν πρόκειτε να ξανά νοιώσω έτσι για κανέναν άλλο >> ειπε και απο το πουθενα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια της << τώρα γιατί κλαίς?? >> της είπε η Ανδρομέδα ενω και οι 2 πήγαν κοντά και την αγκάλιασαν << δεν...ξέρω...απο μόνο...του>> είπε ανάμεσα απο τους λυγμούς της. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκαν στο διπλό κρεβάτι οι 3 τους όπως όταν ήταν μικρές και κάποια έβλεπε έναν εφιάλτη.

Ενά ακόμα κεφάλαιο που κατάφερα να το τελειώσω πρίν της 00:00 θ προσπαθήσω να γράψω και αύριο κεφάλαιο πιστεύω θα τα καταφέρω γράψτε μου τις απορίες σας και ότι άλλο θέλετε πείτε μου πως θα θέλετε να συνεχίσω την ιστορία αν δώ κατι που να μου αρέσει θα το βάλω μέσα στην πλοκή αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι ★☆ μέχρι το επόμενο κεφάλαιο φιλιά.

Χαρούλα Τσόλη

♡★☆♡★☆♡★☆♡★☆♡★☆♡★☆♡★☆