My Handsome Katipunero

KABANATA 40

Pagkatapos ng pulong sa Tejeros, marami akong mga usap-usapang narinig mula sa mga tao rito sa Limbon. Nalaman kong pagkatapos ng pulong ay nanumpa pa rin si Aguinaldo bilang bagong presidente ng katipunan. I was really pissed off that time. That was so disrespectful. He was absent during the election and he proceeded in his oath-taking the next day? That just proves how dirty his intention is. If I met, I'll give him a good beating. I don't care if he's a president of the state, I don't care if he's considered a hero. For me, he's just a corrupted person who did Andres dirty.

Nalaman ko ring sinubukan niyang na kunin ang kooperasyon ni Andres but the supremo didn't gave in. He even issued a document that declares Aguinaldo as a traitor of the organization. He reorganized the supreme council. He assugned Emilio to lead the katipunan in Manila. Nakakalungkot lang dahil hindi pa siya masyadong nagtatagal dito ay kinakailangan na niyang umalis. Utos ito ni Andres at para din sa ikabubuti ng samahan. Kaya ngayon, eto kami at magpapaalam kay Emilio.

"Sigurado ka bang hindi mo dadaanan si Corazon para makapagpaalam?" tanong ni Santiago.

Napansin kong nagulat si Emilio sa tanong nito. Sino ba namang hindi? Hanggang ngayon may nararamdaman pa rin si Emilio para kay Corazon at alam yun ni Santiago. Kaya nakakagulat talaga na ang taong mahal ng taong mahal niya ay siya pang mag-aalok sa kanya na dalawin at magpaalam dito.

After Emilio composed himself, he gave Santiago a tight smile. "Hindi na muna."

"Sigurado ka? Pupunta kami ni Iska ngayon sa bayan, sumama ka na kaya samin?" alok ko.

Tumango si Santiago, "Oo nga. Dadaan ka naman sa bayan kaya mas mabuti na kong makakapagpaalam ka kay Corazon. Siguradong malulungkot iyon."

Napangiti na lamang si Emilio, "May magagawa pa ba ako?"

"Paano? Alis na tayo?" sabi ni Iska saka pinulot ang isang basket. Tumango ako saka ipinusod ang buhok. Bago ko pa man maisuot ang salakot na ipinahiram sakin ni Amor ay nakita ko si Antonio na palapit sa amin. Mukhang hindi katatapos lang ng pagpapatrolya nito.

Nang makalapit siya samin ay binati niya kami at agad na itinuon ang pansin sakin. "Ngayon na kayo bababa ng barrio?" tanong nito.

I nodded, "Para hindi kami gabihin sa pag-uwi."

"Maaari ko naman kayong samahan. Upang kahit papano'y makatulong ako kahit sa pagdala ng inyong pinamili," alok nito. "Saka, mas panatag ang loob ko kung masisiguro kong ligtas kayo," then his eyes shyly landed on me.

I blushed. Simple gestures but worth everything. Antonio's specialty, making my heart pound like crazy and sending the zoo inside my stomach.

"Kasama ba ako riyan, ginoong Antonio? O baka si Kristin lamang ang iyong tinutukoy?" Iska teased.

He ears flushed. Perhaps he didn't notice that he was too obvious. Napahimas nalang siya ng batok at di na napigilang ngumiti.

Natawa naman si Santiago at Emilio dahil sa kaibigan. Inakbayan ni Santiago si Antonio, "Alam mo, kaibigan, subukan ninyo ni Kristin na hindi magkasama kahit isang araw lamang. Dinaig niyo pa ang mag-asawa."

"Tama si ang ginoong Santiago, ginoong Antonio. Para kang isang nag-aalalang asawa," natatawang komento ni Iska.

Hinila na ni Santiago palayo si Antonio. "Alam kong mahal na mahal ninyo ang isa't isa ngunit masama sa isang relasyon ang palaging magkadikit," Santiago teased. He looked at me while walking, "Huwag kang mag-alala, Kristin. Ako na ang bahala sa iyong asawa."

Di ko na mapigilang kiligin. The thought of us being husband and wife, well, I know I'm not at the marrying age yet. And it never really did cross my mind. But, just the thought of me marrying the person I love, it'll be the most beautiful thing that ever happened to me. I looked at Antonio and noticed that he was looking at me while walking away. I smiled. But just meeting him was the most beautiful thing already.