Rose:
CHANYEOL NE YAPTIĞINI ZANNEDİYORSUN?!Sinirle ellerimi saçlarımdan geçirdim, hastanede odasında bir oraya bir buraya yürüyordum
Chanyeol:
Chaeyoung ben-Rose:
SEN NE CHANYEOL SEN NE!!Jisoo:
Rose sakin olur musun lütfenGözlerimi Chanyeoldan çekip Jisooya baktım
Rose:
Sakin oluyum öyle mi? HahDalga geçercesine söylemiştim bunu, cidden nasıl sakin olmamı beklerlerdi ki? Tamda Jimin bana inanmışken böyle bir şey karşısında nasıl sakin olabilirdim!
Lisa:
Chanyeol niye böyle bir şey yaptın?Benim aksime herkes sakindi ve bu beni daha da deli ediyordu
Chanyeol:
Jimin yine Chaeyoungu üzüyor zannetmiştim o yüzden öyle dedimChanyeol kafası eğip yere baktı
Rose:
Of Chanyeol of!Chanyeol:
Ben özür di-Rose:
Sonra konuşuruz!Çantamı alıp odadan çıktım ve kendimi dışarı atıp yürümeye başladım. Nereye gitmek istediğimi bilmiyordum, Jiminle konuşmalı mıydım bilmiyordum, eğer konuşursam ne demeliydim onu bile bilmiyordum gerçekten zavallı gibiydim
Telefonumu elime aldım ve Jimine olan engelli kaldırıp mesaj yazdım
Pch×Rose:
Konuşabilir miyiz?Pch×Rose:
Lütfen..Aktif değildi mesajlarımada cevap vermiyordu. Chanyeol ile sevgili olmadığıma inanacak mıydı zaten inansa bile benim sevgime tekrar güvenir miydi?
Hiç sanmıyordum..
Sıkıntıyla telefonumu çantama koydum. Ölmek istediğim zamanlarda gittiğim yer olan uçurum kenarına gidecektim. Bir keresinde intihar etmek için gitmiştim oraya, ama zavallı birisi olduğum için onu bile yapamamıştım sadece bağırıp ağlamıştım o günden sonra ölmek istediğim zamanlarda giderdim
Yüzüme vuran rüzgarı önemsemeden yürümeye devam ettim geldiğimde yine aşağıya baktım hırçın dalgalar kayalara vuruyordu burdan atlarsam öleceğim kesindi ama yapamazdım
Bacaklarımın ağrıdığını hissettiğimde yere oturup dalgaları izlemeye devam ettim. Sol gözümden bir damla yaş düşmüştü
Rose:
Dayanamıyorum..Fısıltıyla çıkan sesimi yükseltip bağırdım
Rose:
Bıktım artık! Dayanamıyorum! Yapamıyorum fazla geliyor!Hıçkırarak ağlamaya devam ettim. Her şey çok ağır geliyordu tamam önceden olanları geçtim ama Chanyeol yüzünden Jimin'in sevgime inancı bitmişti tam başarmışken tekrar dibe batmıştım en çokta bu koyuyordu bana
Eski beni özlüyorum, güçlü olduğum zamanları özlüyorum. Onca yaşadığım şeye rağmen hâlâ ayakta kaldığım günleri özlüyorum..
Jimine aşık olmadan önceki beni özlüyorum
Rose:
İçimdekileri görüyor musun? Çığlıklarımı, hıçkırıklarımı, ağlayış sesimi, bağrışlarımı, isyanımı duyuyor musun? Yanan ruhuma, yanan kalbime eklenen bir ateş olmayı ne zaman keseceksin?Ellerimle yüzümü kapatıp bir süre öyle bekledim. Sonra oturduğum yerden kalkıp son kez dalgalara baktım
Rose:
Bu buraya son gelişim olsun
ESTÁS LEYENDO
Child İn My Heart •JiRose•
Fanfic{Jirose #3} Rose: Anlayabiliyor musun acımı? Sesim fısıltıdan farksızdı ama önemli olan Jimin'in duymasıydı Jimin: Sen görebiliyor musun yaramı? Başımı evet anlamında usulca salladım Rose: Çok iyi gizlemişsin ama gördüm.. o yaranın derinliğinide gör...