Liegen duurt het langst

24. Coco

Even een korte samenvatting, omdat ik hier drie maanden niet in heb geschreven:
Dani is zeer, zeer verschrikkelijk dramatisch zat thuis gekomen na het feest van Weston. Als ze dan door de foto's scrollt kan ze dan ook helemaal niet herinneren dan ze heeft gezoend met een jongen, en niet zomaar een jongen, Levi het vriendje van haar beste vriendin. Terwijl ze struggelt om dit geheim te houden zoekt ze samen met Jake de Groot, de onderkinnenman op de foto, naar de waarheid van het feest. Uiteindelijk kan ze maar op één conclusie komen: ze moet wel hebben gezoend met een jongen.
Als Levi haar beste vriendin Zinzi ontmaagd kan ze het niet meer geheim houden. Levi is er nog meer kapot van dan Zinzi en confronteert Dani met haar leugens. Dani blijft overtuigd van haar eigen versie tot Michaël haar duidelijk maakt dat Levi écht niet vreemd is gegaan. Dani en Michaël besluiten op een roadtrip te gaan naar de Ardennen om de relatie van Zinzi en Levi te reddden. In de auto vonden ze de bijna naakte Nicole die dan ook maar mee ging.

De vorige keer in Say Cheese:
'Ik denk,' gaat Nicole verder zonder het bord door te hebben, 'dat Michaël jou heeft gezoend op het feest.'

Aflevering 24:

Ik zie in de mijn achteruitkijkspiegel hoe Michaël zich uitgeput in de blauwe deken heeft gewikkeld. Het lijkt me een slecht moment hem te herinneren dat het Nicole's seksdeken is. Hij slaapt net zo liefjes.

'Helemaal niks?' Nicole draait zich naar Michaël en kijkt terug naar mij. 'He-le-maal niks?' fronst ze. Ze trekt met een soepele beweging de verpakking van de lolly los.

'Wat?' Ik zucht als de auto voor me niet wil doorrijden. Als ik durfde te rijden als Arwen had ik hem op de vluchtstrook ingehaald, maar zo'n idioot op de weg ben ik ook weer niet.

'Je voelt helemaal niks bij Michaël?' pusht ze verder.  Ze klinkt minder duidelijk met de colalolly in haar mond. 'Écht he-le-maal...'

'Dus hoe wist je dat we naar de Ardennen gingen?' breek ik haar af. Ze lijkt niet bepaald in staat te zijn om het stomme onderwerp te willen veranderen.

'Ardennen?' reageert ze geschrokken. 'Wacht, wacht, wat?' Ze gaat abrupt rechtop zitten en staart naar de blauwe verkeersborden alsof haar nu pas binnen komt waar we zitten op de wereld. Paniekerig zet ze haar handen in haar wilde, blonde haren. 'What the fuck gaan we helemaal daarheen? Ik dacht dat we naar de stad gingen.'

'De stad?' Het is nu mijn beurt om verontwaardigd te zijn. 'Jij denkt dat we uren onderweg zijn om naar de stad te gaan? En al die snacks dan!' Ik knik naar de achterbank waar de chips als confetti over Michaël heen is gestrooid. We hadden onderweg een voedselgevecht. Misschien dat ik op dat moment wel een gevaarlijk projectiel op de weg was.

'Ik slaap soms in je vaders auto. En al het eten dat hij daar achterlaat, eet ik op. Ik ben grote hoeveelheden snacks dus wel gewend.' Ze klopt op haar strakke buikje alsof er ergens vetrollen zitten. Hoeveel zij turnt lijkt het me sterk dat ze echt obese wordt.

'Waarom!' Ik kan mijn lichtelijk bezorgdheid niet verbergen. 'Hoe kan je in de winter in de auto slapen?

'Weet ik veel waarom jullie snacks in de auto hebben,' negeer ze mijn opmerking. 'Ik mis wel die paprika pringles, je pa koopt nu alleen...'

Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Nicole...' Ik probeer de moederlijke toon in bedwang te houden, maar mijn ogen staren haar via de spiegel aan als een klein meisje die naar een puppy kijkt. Medelijden.