Hapisteki Emanet (KARADENİZ SERİSİ-I)

29 "Kabulleniş"

DERYA

Korkuyla kızımın gözlerine baktım.

"Anneciğim, kuzum... Bırak o elindekini, söz veriyorum insan gibi konuşacağız." Diye fısıldadım.

Beliz'in boynundan kanlar süzülürken acıyla gözyaşlarımı sildim.

"B-Beliz ne olur..." Beliz birkaç adım geriye kaçtı.

"Bize izin veriyor musun diye sordum!" Diye gürledi.

"Annem sana söz veriyorum ki bunları oturup adam akıllı konuşacağız. Şimdi bırak o elindekini fıstığım, annen sana hiç kıyabilir mi?" Beliz ağlamaktan şişmiş olan gözlerini kırpıştırdı.

"Anne!" Diye bağırdı.

Kapının çalmasıyla birlikte hemen kapıya baktım.

"Açmayacaksın!" Diye beni uyardı. "Önce bizi kabul ettiğini söyleyeceksin!" Acıyla inledim.

"Kızım ben sana zarar gelsin istemiyorum, zaten şu dünyada bir tanecik kızım var!" Kapıdan yumruk sesleri duyuldu.

"Beliz?!" Diye bağırdı Kurt. "Ne oluyor, açın şu kapıyı!" Beliz'in elleri titriyordu.

Büyük bir çığlık attığımda Kurt iyice dellenmişti.

"Ne oluyor dedim!" Kurt sinirle bağırdı.

Kapıyı kırmaya çalıştığını anladığımda Beliz'e döndüm.

"Bizi kabul etmedin..." Hızla başımı iki yana salladım.

"Yalnızca oturup konuşmak istiyorum." Beliz derin kestiği yere yeniden baskı yaptığında içim gitti. "Beliz!" Diye bağırdım. "T-Tamam anneciğim tamam, sizi kabul ediyorum!" Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim.

"N-Ne?" Diye fısıldadı Beliz.

Kurt'un hırlamaları ardından kapının kırılma sesi duyuldu.

"Beliz?!" Dedi içeriye girer girmez.

Gözleri Beliz'in boynuna takıldığında hızla ona yaklaştı.

"Elindekini ver lan!" Beliz'in bakışları onun yüzünü buldu.

"Kurt?" Kurt hızla Beliz'in elindeki kırık parçayı aldı ve yere fırlattı.

"Güzelim?" Hızla Beliz'i kollarının arasına çekti. "Neden yaptın lan bunu, aklım çıktı aklım!" Beliz ona sokuldu.

"Sana çok ihtiyacım var..." Beliz onun yanağını öptü. "Çok..." Kurt yavaşça geri çekildi ve kızımın boynuna baktı.

"Eğer bir daha böyle bir şey yaparsan seninle külahları değişiriz!" Kızgın sesiyle birlikte Beliz başını salladı.

Kurt tam geri çekilecekti ki Beliz hızla ona sokuldu.

"Gitme!" Kurt yaklaştı ve onun saçını öptü.

"Şu boynunla ilgilensem iyi olacak." Dediğinde Beliz bir şey söylemedi ve geri çekildi. "Geç otur şuraya, ben malzemeleri alıp geliyorum." Dedi.

Beliz koltuğa oturduğunda hızla yanına oturdum ve kızıma sarıldım.

"Annem..." Diye mırıldandım.

"Bana sırtını çevirmeyecek misin?" Onun yanağını öptüm.

"Anneler kızlarına sırtını çeviremez ki güzelim." Dedim sevgiyle.

"Bizi kabul ettin." Onun elini aldım ve dudaklarıma götürdüm.

"Sizi kabul etmememin nedeni beni ve babanı hiçe saymanızdı. Kendi başınıza göre nasıl böyle kararlar verebilirsiniz ki? Buna kızdım anneciğim, sence haksız mıyım? Senin çocuğun senin bu yaptığını yapsa sen kabul eder miydin?" Beliz'in gözyaşlarını sildim.