SUKIYAKI (COMPLETED)

CHAPTER THIRTY

Inakala kong okay na ako dahil pinakawalan naman ako ng mga pulis at matiwasay na binigay kay Kaito. Mali pala ako. Kinabukasan ay naging panauhin namin sila. May dala-dala na silang warrant of arrest. Pormal na raw akong kinasuhan sa salang pagnanakaw.

Pagdating sa detention center, pinasok ako sa isang silid at tinanong ng dalawang pulis. Tinandaan ko ang bilin ni Tita Chayong. Hindi ako nagsalita. Mahirap nang may masabi ako at ma-misinterpret nila. Kahit sapilitan daw nakuha ang confession ay may halaga iyon sa korte nila. Maaari niyon madiin ang akusado.

"Nihongo wakaranai no?" (Hindi ka ba nakakaintindi ng Nihongo?) Nang hindi pa rin ako sumasagot, sinabihan nito ang kasama na papasukin na ang interpreter para magkaintindihan kami. Mayamaya pa may dumating na lalaking puti. Ito ang nagsalin sa Ingles ng mga sinabi ng pulis pero nanatiling tikom ang aking bibig. Napakamot-kamot na lamang sila ng ulo.

Mayamaya pa, dumating na si Kaito kasama ang abogado ng pamilya. Naghain na raw sila ng counter affidavit at pansamantalang nakapagpiyansa para sa kalayaan ko. Napasimangot ang dalawang pulis nang mabasa ang dalang memo ng abogado. Napilitan silang pakawalan ako.

Napayakap agad ako kay Kaito sa tindi ng pasasalamat. Umiyak pa ako sa balikat niya. Masuyo niyang hinagud-hagod ang aking buhok at hinagkan niya ako sa noo gaya ng lagi niyang ginagawa.

"Don't worry. Hindi ka nila masasaktan habang nabubuhay ako. Tahan na at uuwi na tayo."

**********

"Paano ngayon iyan? Naunahan ka na nila. Baka itong kaso na balak mong dalhin sa korte laban sa kanila'y sasabihin nilang gawa-gawa mo lang para makaganti sa nangyari sa asawa mo? Isasantabi mo ba muna ang paghahabla sa kanila?" sunud-sunod na tanong ni Akio.

"No way! Matagal ko na dapat ginawa ito. Dapat noong nadiskubre kong may kinalaman sila sa pananabotahe sa construction projects ng kompanya ay dinala ko na sila sa korte. Disin sana'y walang ganitong kaguluhang nangyari. Nadamay pa si Filipa!"

Natahimik si Akio. Hindi na ako niloko-loko gaya ng nakagawian. Alam niya sigurong sukdulan ang galit ko nang mga sandaling iyon. Lalo pa iyong nagatungan dahil dumating ang messenger dala-dala ang ni-request kong kopya ng CCTV mula sa D&G. Sabay naming pinanood ni Akio ang footage kung kailan naganap ang nakawan. Gaya ng kutob ko, pasimpleng nilagay ng isa sa mga sales associate ng D&G ang kuwintas at cardigan sa bag ni Filipa nang malingat ito saglit.

Tinawagan ko agad ang abogado at sinabihang hawak ko na ang pruweba na hindi nagsisinungaling ang asawa ko. Ang tanong na lang ngayon, sino ang nag-utos sa gunggong na sales associate na iyon? Hindi naman pupwedeng kagagawan niya lang iyon mag-isa. Wala siyang motibo para ipahiya nang ganoon si Filipa. Pwera na lang kung sadya siyang mapangmata sa mga dayuhan galing sa mahirap na bansa.

Pagkatapos kong makausap ang abogado, nag-ring naman ang cell phone ko. Ang imbestigador. He sounded desperate. Gusto niyang makipagkita ako sa kanya sa lalong madaling panahon. Nagpaalam agad ako kay Akio at pinuntahan ko siya sa Minami-Senri Park. Inalam ko ang napakaimportante niyang balita na hindi na makakapaghintay sa scheduled meeting namin sa susunod na linggo.

"Heto na Boss ang mga katibayan kung paano nilustay ng Sakamoto-san na iyon ang pera ng isa sa mga kompanya n'yo. Listahan iyan kung kailan at saan niya winidro ang winaldas niyang salapi na nakatalaga sana sa operatonal expenses ng manufacturing firm n'yo. Kinasabwat niya ang accountant at finance officer n'yo para maisagawa niya ang mga plano."

Napakuyom ang mga palad ko nang mapagtanto na matagal na pala kaming niloloko. Umabot kumulang dalawang daang milyong dolyar ang nanakaw sa amin sa loob ng limang taon.

Ang kasunod na dokumento ay ang ugnayan ng walanghiya sa ina ni Amane. May kasama pa iyong mga litrato ng pasekreto nilang pagtatagpo sa mga love hotels. Parang gustong bumaliktad ng sikmura ko nang makita silang halos nakahubad sa kama. Gano'n pala kapag matanda na'y gumagawa pa rin ng milagro. Nakakadiri!