Dylan elinde ki kağıt ve kaleme baktı.Bir çizik daha attı.Hapishane de geçireceği son ayına giriyordu.Sadece 1 ayı kalmıştı.
Meraktan kafası çatlıyordu.Thomas nasıldı?
Bir kez daha kafasını yastığına gömdü.Zor nefes alıyordu ama gene de kafasını döndürmedi.Yatmaya devam etti.Sonra uyuya kaldı.
~
Thomas'ın hastahanede ki 2. ayıyıdı.Şimdi 2 ayı daha vardı.Dylan'ın hapishane de neler yaptığını merak ediyor,başına bir şey gelmemesi için sürekli dua ediyordu.
Bu sırada tedavasi devam ediyordu.Doktorla konuşmuştu.Hafızasını sildirmemekte ısrar etmişti,anıları hâlâ onunlaydı.
O sırada yatağında yatıyordu.Ayağa kalktı ve tuvalete gitti.Arada sırada karnında ki yara onu zorlasa da,yavaş yavaş iyileşiyordu.İşini halledip bir kez daha yatağına uzandı.O sırada kapı çaldı.
"Gir."dedi sert bir ses tonu ile.Girenin teyzesi olduğunu görünce gülümsedi.
"Nasılsın?"diye sordu teyzesi.Sesinde hâlâ endişe vardı.
"İyiyim."diye kestirip attı Thomas.Ama aslında iyi falan değildi.
"Burdan ne zaman çıkacağım?"diye sordu Thomas.Her ne kadar aslında daha 2 ayı olduğunu bilmesine rağmen.
Teyzesi biraz durdu ve düşündü."Aslında 2 ay diyorlar ama bu 1 ay da olabilirmiş.Belli değil,sanırım."dedi.
Thomas başını eğdi.Bu konu hakkında daha fazla konuşmamaya karar verdi.Teyzesini üzmek istemiyordu.
Thomas'ın teyzesi aslında Kanada'da yaşıyordu.Çok az kardeşi ve Thomas'ı görmeye gelirdi.Ama Thomas'ın yaralandığını duyar duymaz gelmişti işte.
Thomas her zaman teyzesini sevmişti.Ne zaman Kanada'dan gelse ona abur cubur getirirdi çünkü ona.Bu kez de getirmişti.
Teyzesi iç geçirdi ve Thomas'ın yanına oturdu.Onunla konuşucağını anladı Thomas ve teyzesini dikkatle dinlemeye başladı.
~
"Hey.Kalk."diye bağırdı biri.Dylan hiç oralı olmadı."Sana diyorum,A2."
Dylan başını çevirip baktığında birinin ona parmaklıkların ardından seslendiğini gördü.
Yatağından kalktı ve kapıya doğru yürüdü.Bir kez daha oda da herkesin dikkatini üstüne çekmişti.Bundan nefret ediyordu.
O sırada kapı onun çıkması için açıldı.Bekçi Dylan'a kelepçeleri geçirdi ve koridorda yürümeye başladılar.
Koridor bomboştu.İkisi de konuşmuyordu.Sadece ayakkabılardan çıkan tok sesler yankılanıyordu.
Dylan şu an nereye götürüldüğünü bile bilmiyordu fakat hiçte umrunda değildi.Sadece sessiz ve sakin bir şekilde ondan istenileni yapıyordu.
Vardıklarını belirtmek isteyen bekçi hafifçe öksürdü.Dylan bakışlarını yerden çekti ve karşısına baktı.Bir kez daha annesi ve babasının yüzlerini görünce yüzünü buruşturmadan duramadı.
