Scars

Κεφάλαιο 19°

«1ον, αλήθεια; Κρύβεις ένα αγόρι στο μπάνιο, που νομίζεις ότι είμαστε στο Netflix και δεν θα έπαιρνα χαμπάρι δυο μαντράχαλους να μπαίνουν από το παράθυρο του σπιτιού μου;» μου απευθύνεται με ένα έξαλλο ύφος η μητέρα μου. Είμαστε στην άλλη άκρη του δωμάτιου, με τον Ace μόνο του, ακόμα στο μπάνιο.

«2ον, ποιος είναι αυτός με τα ωραία μάτια;» συνεχίζει ρίχνοντας του μια κλεφτή ματιά. Τον παρακολουθώ από την άλλη του δωματίου, να επεξεργάζεται ένα πακέτο με σερβιέτες. Πρέπει να μας άκουσε, γιατί διέκρινα ένα αλαζονικό χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλια του.

«Σαν κανένα ψυχοπαθή μου μοιάζει» συνεχίζει η μητέρα μου και το χαμόγελο του χάνεται.

«3ον, που στο διάολο ήσουν όλη τη νύχτα; Αν είχες έστω λίγο μυαλό θα κλειδώνει τη πόρτα του δωματίου σου. Είχα ανησυχήσει, ελπίζω να ξέρεις ότι ο μόνος λόγος που συγκρατήθηκα και δεν σε πήρα τηλέφωνο ήταν επειδή ήθελα να δω μέχρι που θα το φτάσεις!» συνεχίζει. Μιλούσε έξαλλη, αλλά προσπαθούσε να κρατήσει το τόνο της φωνής της ψιθυριστό.

Θεέ μου, με εκνεύριζε ακόμα περισσότερο. Δεν έφταιγα εγώ, για όλα αυτά. Είμαι παρορμητική και το ξέρει, δεν έπρεπε να φέρει εδώ το άνθρωπο που θέλω λιγότερο να δω στη ζωή μου, την πιο σημαντική ημέρα του χρόνου.

«Ήρεμα! Δεν φταίω για τίποτα από όλα αυτά, γιατί δεν θα γινόταν τίποτα αν δεν έφερνες στο ξεκάρφωτο τον μπαμπά! Αντιθέτως αυτή τη στιγμή θα ήμουν στον καναπέ, προσπαθώντας ακόμα να χωνέψω τη ζεστή γαλοπούλα που έφαγα χθες βράδυ» της επιτίθομαι, αλλά εγώ δεν μπαίνω καν στο κόπο να ψιθυρίζω. Εκείνη, ανήσυχη από τον υψηλό τόνο της φωνής μου, κοιτάζει τον Ace, και πιάνει τον ώμο μου. «Θα μιλήσουμε αργότερα για αυτό.» μου λέει προσπαθώντας να με καθησυχάσει.

Και οι δυο μας πλησιάζουμε τον Ace. Τουλάχιστον άφησε τις σερβιέτες μου ήσυχες.

«Από..εδώ ο Ace.» λέω καθώς τον παρουσιάζω στη μητέρα μου.

«Χάρηκα, υποθέτω, όσο μπορεί να χαρεί κάποια μητέρα που βρίσκει έναν ξένο στο μπάνιου του σπιτιού της» αποκρίνεται εκείνη και του προσφέρει το χέρι της για χειραψία.

«Δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις κάποιον;» ο γαλανομάτης αυτοσαρκάζεται και προσφέρει και το δικό του χέρι.

«Fransesca.» λέει.

«Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει, τι γίνεται μέσα στο μπάνιο..;» προσθέτει κοιτώντας μας με το ένα φρύδι ύποπτα ανεβασμένο.