Storm of Pirates [NL] ✓

13. Vlammende wraak.

Song: Look What You Made Me Do by Taylor Swift.

Wraak;  wraak is vergelding van onrecht of leed. Wraak wordt door sommigen als een ongepaste emotie gezien, omdat het niet rationeel zou zijn. Anderen beschouwen wraak als een oeroude menselijke reactie op aangedaan onrecht.

"Revenge is a confession of pain."

Na mijn vreemde ontmoeting met Lee was de sfeer tussen ons vreemd genoeg minder gespannen. Hij leek zich alle sinds minder zorgen te maken dat ik hem of iemand anders midden in de nacht zou vermoorden of informatie van hen zou prijsgeven aan Dark Waters.

Ik vond het zeer vreemd dat hij me meer en meer begon te vertrouwen en daardoor ook vaker bij mij in de buurt was.

De eerste keer dat hij zelfstandig naar me toe kwam waren zowel George als Haley al bij me, wiens gezelschap ik ook meer en meer op prijs begin te stellen (hoewel ze allebei even erge grappen maken). Ik weet nog goed de blik op hun gezicht toen Lee naar mij toe kwam met een halve lach op zijn gezicht geplakt. En hoe hun wenkbrauwen de lucht in schoten toen hij vroeg of ik zin had in een fijne, rustgevende wandeling op het strand (zijn woorden niet de mijne...).

"Het is niet wat je denkt.", zei ik nog tegen Haley en George toen ik hen teken zag doen naar elkaar.

De kapitein was zeker iets anders. Hij kwam ongevoelig over op de meeste momenten, maar zo nu en dan zag je dat hij wel degelijk iets meer was dan alleen maar een hoopje vlees met botten. Alleen wanneer hij lachte kon je zien hoe knap hij wel niet was, wat voor een geweldige persoon hij is onder het masker dat hij constant voor zijn gezicht houdt.

Ik vindt dit niet omdat ik op hem verliefd aan het worden ben, maar omdat het gewoon zo is. Nu snap ik eindelijk waarom George hem als beste vriend heeft gekozen en waarom Haley bij hem in vertrouwen (en bed) is gestapt. Ook snap ik nu eindelijk wat de Zee bedoelde toen die eerste ontmoeting tussen hem en ik.

Hij is een goed mens en een goede kapitein en ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik op zijn schip ben belandt, als nu.

~

"Hoe lang gaan we hier nog blijven?", kreunde Haley. We zaten in de slaaptent die ik met haar deelde, hoewel het prachtig weer was en de Zee er prachtig bij zat te glinsteren.

"Hopelijk nog heel lang.", antwoordde ik haar en ze begon nog harder te kreunen.

"Het is hier saai.", zei ze uiteindelijk en legde zich plat op haar bed neer. Het was eigenlijk meer een halve matras dan een echt bed, maar het lag vreemd genoeg zeer comfortabel.

Ik trok mijn wenkbrauwen op. Een paar dagen geleden zat ze nog te zagen tegen Lee of ze hier voor altijd mocht blijven. Haley was zelfs op haar knieën voor hem gaan zitten toen hij zijn hoofd bleef schudden. Daarna had ik heel de avond geleden omdat ze maar bleef zagen over hoe ze haar vrouwelijke waardigheid was kwijtgeraakt. Eigen schuld dikke bult...