KIZIL 👑

Kan!

  Başımı kaldırdığımda boynumun tutulduğunu hissettim. Elimi boynuma götürüp boynuma parmak uçlarımla masaj yapmaya çalışırken gözüm saate takıldı. Saat hangi ara üç olmuştu. Uykumun yavaştan geldiğini hissederek esneyerek ayaklandım. Bugünler iyi günlerimdi. Emre gittiğinde neredeyse bütün işler üstüme kalacaktı. Eda'ya Emre'nin çok uzun kalmayacağına dair söz verirken en çok kendi işlerimi düşünmüştüm.

"Ah küçük kardeşim âşık olacak tam adamını buldun..." Neyse bunu bir daha sesli dile getirmeyeyim aksi takdirde. Eda yüz bulup kendini aşacaktı. Keşke Emre'nin gönlü olsaydı da şu kızı everip kurtulsaydım.

Elimi başıma götürdüğümde dosya toplama işini sabaha bıraktım. Çalışma odasının ışığını kapattıktan sonra kapıyı yavaşça çekmiştim. Bu saate herkesin uyuduğu düşünülürse ses yapmam hiç mantıklı değildi. Esneyerek bir bir merdivenleri çıkarak odama yöneldim. Bahar'ın odasının önünden geçerken ışığının yanık olduğunu fark ettim. Akşam yemeğinde dersinin çok erken olduğunu dile getirip bu gece erken uyuyacağını söylemişti.

Aklıma gece lambası gelmişti fakat bugün sırf yedekte kalsın diye iki tane aldırmıştım. Merakıma yenik düşerek kapıyı bir kez tıklattım fakat ses gelmemişti. Bu kızın en son hasta olduğunda aynı şeyleri hissetmiştim. Cevap gelmeyince daha fazla dayanamayarak kapıyı aralayıp başımı içeriye uzattım. Bahar yatağındaydı fakat kıvranıyordu.

"Bahar..." Tedirgin olup yanına yaklaştığımda kan ter içindeydi. Eli karnında acı çekerek yüzüme bakınca "Neyin var?"diye sordum. Cevap vermek değil ağzını bile açamayan Bahar ruh gibi yüzme bakıyordu. Elimi alnına koyduğumda ateşi falan yoktu. Karnında ki eline gözüm çarpınca "Bahar ses ver ürkütüyorsun beni..." derken üstündeki örtüyü çekip geriye doğru attırdım.

Bahar bir kez daha kıvranınca yatağındaki kırmızı lekeye gözüm çarptı "Siktir..." Ne olmuştu? "bahar bana bak neyin var?" Tabi ya aybaşı olmalıydı ama bu denli kan! Aklıma başka şeyler gelse de dile getiremedim. "Aybaşın mı?"diye sorduğumda başını olumlu anlamda sallamıştı. Ne yalan söyleyeyim içim rahatlamıştı.

"Bekle... Ben hemen geliyorum." Üstünü tekrar örterek hızla odandan çıkıp aynı hızla Eda'nın odasına neredeyse koşar adımlarla gelip kapsını çalmadan açtığım gibi elim ışığa gitmişti. "Eda, uyan!" Eda tepki olarak sadece gözlerini buruşturmuştu. "Abi ya bırak biraz daha uyuyayım." Bende yanına giderek dürtmeye başladım. "Eda dedim uyan Bahar hiç değil. Eda!" En son öyle bir bağırmıştım ki korkuyla yatağında sıçradı.

"Bahar mı? Ne oldu Bahar'a neyi var?" Eda kalkınca sorularına cevap vermek yerine acele et diyerek yalnız bıraktığım kızın yanına yine koşar adımlarla gitmiştim. Odaya arkamdan Eda da girince Bahar'ın yanına gittim. Eliyle yüzüne dokundu.

"Eda hemen üstünü mü değiştiriyorsun ne yapıyorsun bilmiyorum. Üç dakikaya hazır olmuş olun hemen hastaneye gidiyoruz." Eda ne yapacağını biliyormuş gibi başını olumlu anlamda sallayınca dışarıyı çıkıp kapıyı çekip kapatmıştım.

Sanki karım içerde doğum yapıyormuş gibi beni bir telaşlı bekleyiş almıştı. Üç dakikam beş dakikayı geçince yine aynı telaşla kapıyı tıklattım. Kapın açıldığında "Abi içeriye gel." Başımı olumlu anlamda salladığımda hiçbir şey söylemeden içeriye dalıp kendinden geçen Bahar'ın yanına gelmiştim. "Eda kimliğini al." Bahar'ı kucağıma aldığım gibi yürümeye başlamıştım. "Tamam..." Bahar'ı taşırken sanki cansız bir bedeni taşıyormuşum gibi oluşan hissi hiç sevmemiştim. Acı veriyordu. Merdivenlere geldiğimde pür dikkat merdivenlerden inince yukarıya doğru "Anahtarımı al..."diye bağırdım. Eda merdivenlerden koşar adım geri çıkınca Eda'nın Bahar ile tanışma anına gitmiştim. O zamanlar karımdan zerre haz etmeyen Eda şuan onun için ölesiye korkuyordu. O sesindeki acıyı ben çok iyi tanıyordum.

Eda'yı beklemeden dışarıya çıkıp korumalara bağırdım. Korumalar koşarken içlerinden biri arka kapıyı açmış bende arka koltuğa Bahar'ı yatırmıştım. Eda da çok geçmeden gelince Bahar'ın yanına geçmişti. Şoför arabaya geçeceği sırada ise ona korumalarla gelmesini söylemiştim. Arabaya çalıştırdığımda dikiz aynasından Bahar ile konuşan Eda'ya bakıp "Hep böyle mi oluyor?"diye sordum. Eğer her ay böyle oluyorsa nende benim hiç haberim olmamıştı.

"Hayır, abi hayır. Sadece çok üşütürse soğuk alırsa çok kötü oluyor. Be daha önce bu deni kötü olduğunu görmemiştim... Abi başka bir şey olmasın korkuyorum." Eda neredeyse ağlama noktasına gelince biraz daha gaza basmıştım.

"Saçmalama en kötü kansız kalmıştır daha kötüsünü düşünüp beni de sinir etme. Üstelik öyle açık seçik sende giyinirsen sende sonun aynısı olur. Size erkek Fatma gibi dolaşmayın diye kaç defa söylesem de aldırış etmediniz işte sonunuz..." Sadece bu da değildi. Küçük Hanımın doğru düzgün yemek yediği dahi görmemiştim. "Kuş gibi yerse olacağı buydu." Dediğimde içimden söylediğimi sanmıştım.

"Abi kız buz kesmiş durumu kötü sende yaşlı adamlar gibi söylenip duruyorsun..."

"Tamam, az kaldı." Evin yakınlarında özel hastane vardı. Arabayla beş dakika sürdüğü için çok şanlıydık. Arabayı hastanenin önüne park edince hiç vakit kaybetmeden arabadan inerek sedye diye bağırdım. Bahar'ı kucağıma aldığımda ise başına dikkat ederek arabadan çıkarıp sedyeye bırakmıştım. "Hastanın neyi var?" Ah tam adamına sordunuz.

"Eda..."dediğimde Eda ilerleyen sedyeye ayak uydurarak hemşireye bir şeyler söylüyordu. Elim ensemde sedyede giden karıma bakınca içimde tuhaf bir şeyler olmuş sol yanım sıkışmıştı. Elimi sol göğsüme götürdüğümde abi bir fren sesi duydum. Arkamı döndüğümde araçtan Emre inerek bana doğru koşmaya başladı.

"Abi... Abi ne oldu?" Emre yanıma geldiğinde gözden uzaklaşan Bahar'a bakıp boş boş konuşmuştum. "Onu bulduğum da çok kanaması vardı Emre..."demiştim.

"Korumalar Bahar'ın hasta olduğunu söylemişti... Abi siz ne ara... Yani ne ara oldunuz da kız düşük yaptı." Dilime getirmediğim şeyi Emre söyleyince sinirle Emre'ye baktım.

"Ne karı kocası lan! Olsak bile ben geleli kaç gün oldu ki kız hamile kalkıp düşük yapsın." Beni delirtmeye mi çalışıyordu... İçimden de bir yerlerden onca kan boşa mı diyordu?

"Abi çok kanaması var dedin benim bildiğim düşük yapan kadınların kanaması olur..."

BİRAZ UZUN GİBİ GELSE DE HENÜZ YENİYİZ. BU YÜZDEN DİĞER BÖLÜMDE DAHA GÜZEL SAHNELER SİZİ BEKLİYOR...

#KANREVANİÇİNDEYİZ