ပင္လယ္ျပင္၏ မနက္ခင္းသည္ မုိးရိပ္မိုးသား မကုန္ေသးေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနသည္။ ဟိုတယ္မွ မနက္စာခင္းက်င္းထားေသာ စားေသာက္ခန္းတြင္ ဒီမိုးယံမွလြဲ၍ မည္သူမ်ွ မရွိေသး။ မနက္စာအတြက္ ဘူေဖးခင္းက်င္းထားေသာ စားေသာက္ဖြယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးက စားပြဲတန္းရွည္ေပၚတြင္ သပ္ရပ္စြာ ရွိေနသည္။ ထမင္းေၾကာ္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္အတြက္ ပန္းကန္မ်ား၊ လိေမၼာ္ရည္၊ ေဖ်ာ္ရည္မ်ားအတြက္ ဖန္ခြက္မ်ားမွာလည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ ရွိေနသည္။
မွန္လံုကာထားေသာ ခန္းမထဲတြင္ မထိုင္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္ျမက္ခင္းေပၚမွ စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုတြင္ သူ ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေလေအးေအးက ျဖတ္သန္းတိုက္ခိုက္ေနေသာ္လည္း ခ်မ္းရမွန္းကိုသတိမထားမိ။ မနက္မိုးလင္းခ်ိန္တိုင္း စူးစူးရွရွ ထိုးကိုက္ေနေသာ ကိုက္ခဲျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပင္ သက္သာေစသလို ခံစားရသည္ျဖစ္၍ ေက်နပ္မိသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ တည္းခိုခန္းမ်ားရွိရာအျခမ္းမွ သူရွိရာသို႔ ေလ်ွာက္လာေသာ မမကို လွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။ ကိုယ္ၾကပ္ေဘာင္းဘီရွည္ေပၚမွ ပုလဲေရာင္အက်ီၤကိုေအာက္ခံကာ ေပါင္တစ္၀က္အထိရွည္ေသာ ဂ်င္းအေႏြးထည္ေလးကို ၀တ္ဆင္ထားသည္။ အျပာေရာင္ သိုးေမႊးဦးထုပ္၀ိုင္းေလးကိုပါ တေစာင္းေဆာင္းထားေသးသည္။ပင္လယ္ျပင္ကိုေနာက္ခံထားကာ လြင့္ပါးေနေသာ ဆံပင္ရွည္မ်ားႏွင့္ သူရွိရာေလ်ွာက္လာေနေသာမမသည္ ေမခလာနတ္သမီးေလးလို လွေနသည္။
"ဒီဒီ။ ေမာနင္း။"
"ေမာနင္း မမ။"
"ေခါင္းကိုက္ေနေသးလား။"
"နည္းနည္းပါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဒီေခါင္းလည္း ေနသားက်ေနျပီ။"
နဖူးေပၚမွ အျဖဴႏွင့္အနက္ေရာင္ ေခါင္းပတ္၀ိုင္းကို နားရြက္အုပ္သည္အထိ ေနရာေရႊ႕ရင္း မမစိတ္မပူေအာင္ သူ ေျဖျဖစ္သည္။ မနက္မိုးလင္းခ်ိန္တိုင္း ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ထိုးကိုက္တတ္ေသာ ေခါင္းကိို သက္သာေအာင္ သူ႔မွာ တတ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ ဘာေဆးမွ ေသာက္လို႔လည္း အရာမထင္။ တျဖည္းျဖည္း သက္သာသြားမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္စားရဖို႔သာရွိသည္။
YOU ARE READING
ဆူး
Romance(Unicode & Zawgyi) သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ နှလုံးသားမှာ စိုက်ဝင်နေတဲ့.....ဆူး.....။
